De Hebban Readers Club, We Love Scifi & Fantasy en We Love YA bundelden hun krachten en lazen samen 'An Enchantment of Ravens' van Margaret Rogerson.  Deze fantastische YA-fantasy gaat over Isobel, een schilder van portretten die leeft in een wereld waarin mensen samenleven met Fae, die zich verschuilen in hun eigen wereld en voor het speciale menselijke 'Craft' naar buiten treden. Isobel ontmoet Rook, de Herfstprins, en schildert in zijn portret iets fataals: een flaw. Dit zet een wervelwind van gebeurtenissen in gang, waardoor Isobel en Rook niets anders kunnen dan haar fout recht zetten. We stelden elkaar vragen over het boek en wisselden meningen uit in ons gezellige groepje. Vandaag lees je onze bevindingen in de artikelen!

Elke

"Wat vond jij van de representatie van Fae in dit boek? In boeken als A Court of Thorns and Roses worden (high) Fae afgebeeld als beeldschoon, met unieke krachten. In The Mortal Instruments worden Fae, net als in ACOTAR, afgebeeld als beeldschone wezens die niet kunnen liegen, maar de waarheid vaak twisten en veranderen naar hun eigen wens. In An Enchantment of Ravens zijn de Fae juist heel erg anders dan de norm, wat vond je hiervan?"

Marjolein (Scifi & Fantasy): Ik vond de Fae heel herkenbaar in sommige opzichten. Wat ik leuk vond is dat ze zo totaal anders waren als mensen en daarom juist zo gefascineerd waren door menselijke dingen. Het gevaarlijke is die glamour van schoonheid waardoor mensen vergeten dat de Fae anders zijn en niet het beste met je voorhebben. De gunsten hebben een addertje onder het gras daar komt het kattenkwaad van de Fee bij kijken die je vaak in verhalen hoort. Ik weet niet of ik net zo slim zo zijn als Isobel of juist dolgraag uit de groene put zou drinken. Het lijkt mij wel verschrikkelijk als ik geen verhalen meer kon bedenken.

Silke (Readers): Ik vond de Fae net heel "tekstboek correct". Het was duidelijk dat er heel wat research is gegaan in de folklore rond de Fae en alle mythes die errond zijn opgebouwd. In dit boek keerde we eigenlijk echt terug naar die essentie. De Fae zoals ze altijd waren voor Cassandra Clare en Sarah J. Maas er een heel andere twist aangeven. Het is trouwens een trend die tegenwoordig weer meer aanbod lijkt te komen. Ook Holly Black keert terug naar de goede, oude feeen voor ze een make over kregen.

Merel (Young Adult): In An Enchantment of Ravens veranderen de Fae ze zichzelf in beeldschoon en kunnen ze 'echantments' doen, dit beiden om anderen en normale mensen om hun vinger te winden. Dit vond ik veel origineler en beter dan in ACOTAR, waar de Fae allemaal 'gewoon' heel knap zijn. Dat ze niet altijd deze schoonheid ophouden, voegt echt iets toe aan het verhaal; Isobel valt voor Rooks innerlijk, wanneer hij de kracht niet meer heeft om zijn schoonheid in tact te houden. Het is natuurlijk veel makkelijker om voor iemand te vallen die knap is (bijvoorbeeld zoals Feyre voor Tamlin) maar de vraag is dan; houdt deze liefde wel stand als het uiterlijk en het innerlijk niet matchen?

Merel

"In dit boek zitten weinig nieuwe elementen; het doet een beetje aan als Beauty and the Beast, met een knappe persoonlijkheid, in een (origineel) minder knap lichaam. Mij deed het ook denken aan de serie van Sarah J. Maas: A Court of Thorns en Roses. Aan welk boek deed het jullie denken? En welke elementen zitten er in dit boek dat je wél verraste en niet in een standaard Young Adult zit?"

Marjolein (Scifi & Fantasy):  Ik heb het precies na A court of mist and fury gelezen en misschien mede daardoor vind ik het totaal niet lijken op ACOTAR. Misschien echt heel in de verte, maar in dat geval zou ik het ook kunnen vergelijken met De IJzerkoning.
Hoe de Fae beschreven zijn is over het algemeen wel hoe ik dat gewend ben. Al is Margaret Rogerson hier op 1 punt origineel; De Fae kunnen namelijk zelf niks produceren, heel bijzonder. Voor de rest is het vrij standaard en leest het lekker vlot weg. Wat ik op zich ook wel een verademing vond. Gewoon verstand op nul en lekker lezen. Soms is dat wel lekker net als een bouquetreeks boekje af en toe.

Silke (Readers): Ik heb het boek eigenlijk aangekocht omdat ik een ontzettende fan ben van Sarah J. Maas en dan vooral van de Court serie. Overal werd de serie aangeraden voor fans van deze reeks, maar eerlijk gezegd was ik toch wel erg teleurgesteld in dat op zicht. Buiten dat het verhaal rond feeen draait en er ook seizoensgebonden hoven zijn hadden de verhalen voor mij weinig met elkaar gemeen. Voor mij sloot An Enchantment of Ravens eigenlijk eerder aan bij The Deepest Part of The Forest van Holly Black en inderdaad een beetje invloed van Beauty and The Beast.

Elke (Young Adult): De dingen die me wel verrasten waren bijvoorbeeld de 'enchantments', dat vond ik heel erg leuk en intrigerend. Dat de Fae bepaalde spreuken konden gebruiken om ervoor te zorgen dat er iets gebeurde of juist níét gebeurde, vond ik super interessant. Dus dat Isobel vraagt om de ravens van Rook... dat vond ik zo'n grappig dingetje. Zo ingenieus. Ook vond ik het idee van de vier seizoenen heel leuk, al was dat niet zó origineel (ACOTAR). Wel leuk dat juist Zomer het foute seizoen is, wat wel a-typisch is. Als je denkt aan een seizoen dat je juist NIET voor eeuwig wil meemaken, is het herfst. Ook vond ik het leuk (en dat is eigenlijk al een antwoord op mijn eigen vraag) dat de Fae worden afgebeeld als leugenaars... zij gebruiken een glamour om hun verrotte uiterlijk, eten en omgeving te verhullen. Super tof, omdat Fae normaal worden afgebeeld als hele mooie en krachtige wezens die bijna geen flaws hebben.

Wat vonden wij van dit boek?

Merel: Ik moet het de schrijfster nageven; het las lekker door. Het is fijn om een keer een standalone te lezen nu er zoveel reeksen van boeken uitkomen. Zoek je een boek met een tintje romantiek en een tintje fantasy, dan vind je dit boek vast leuk. Voor mij gebeurde er nét iets te weinig: Er was voor mijn gevoel eigenlijk te weinig actie, te weinig romantiek, te weinig fantasy. Ik geef het boek 3 sterren.

Elke: Ik vond het boek ontzettend leuk geschreven. Het heeft een fantastische en levendige wereld waar je zo in wil duiken. Rook en Isobel zijn heerlijke personages, die natuurlijk niet perfect zijn. Net als Merel vond ik het bijzonder om een standalone fantasy YA te lezen, dat is niet zo heel erg vaak het geval. De Fae, wereld, 'enchantments'... dat waren allemaal zulke ingenieuze en toffe dingen die de schrijfster in het boek heeft gestopt. Maar net als Merel miste ik wat... het had nét niet genoeg diepgang. Toch vond ik het verhaal héél erg vernieuwend en mooi opgebouwd. Daarom geef ik het boek 3,5 sterren. 

Via deze link kom je bij het artikel van We Love Scifi & Fantasy, en via deze link kom je bij het artikel van de Readers Club.

Ben jij van plan 'An Enchantment of Ravens' te lezen of heb je dat al gedaan, wat vond je ervan? Laat het ons weten in de reacties!