Na de Buddy Read van Tinke en Femke, die beiden Op Zoek Naar Violet Park lazen, is het nu tijd voor nóg een boek van Jenny Valentine. Vanaf vandaag beginnen Femke en Elke met het boek Gebroken Soep, een contemporary YA waarvan gezegd wordt dat het je in je hart zal raken. Het boek is door uitgeverij Luitingh-Sijthoff in een nieuw, prachtig jasje gestoken en nu verkrijgbaar voor maar €5,-! Lezen jullie mee?

Gebroken Soep gaat over Rowan Clark, wiens oudere broer is verongelukt. Haar leven is niet gemakkelijk. Haar vader is vertrokken en haar moeder is depressief, en daarbij moet Rowan ook nog voor haar jongere zusje zorgen. Ineens krijgt ze van een complete vreemde een negatief: een foto van haar overleden broer Jack. Rowan gaat op zoek naar de vreemde jongen die haar het negatief gaf en probeert door hem weer te genieten van het leven...

Let op: dit artikel bevat spoilers over het verloop van het verhaal, aangezien we elke dag vier hoofdstukken bespreken.

Dag 1: hoofdstuk 1 tot en met 4

Elke: 

Gebroken Soep leest overduidelijk als een écht jeugdboek. Het is erg simpel geschreven, maar desalniettemin leest het vlot weg en zit er veel diepte achter de simpele zinnen. We ontmoeten Rowan, die een erg zwaar leven heeft. Haar moeder is lusteloos, haar vader is verdwenen en haar broer is dood. Daarbovenop moet Rowan ook nog eens voor haar jongere zusje zorgen. Rowan heeft dus veel eerder volwassen moeten worden dan andere tieners, en dat wordt pijnlijk duidelijk.

Ik vind dit begin super sterk en ben heel benieuwd naar de reden waarom de jongen haar het negatief heeft gegeven. Het enige wat ik een beetje vreemd vind is de plotselinge vriendschap met Bee... maar misschien komen we daar nog wel meer over te weten binnenkort. 

Femke: 

Wat me opviel aan het eerste hoofdstuk, is dat het – voor zover ik boeken van haar heb gelezen – een ‘typische’ Jenny Valentine-inleiding is: er wordt eerst een situatie beschreven, en daarna vertelt de hoofdpersoon wie hij/zij is (letterlijk: ''ik ben…’’). Dat tweede is wat mij betreft niet nodig. Het juist gewoon in het verhaal springen en gaandeweg overal achter komen vind ik tof.

Het verhaal spreekt me wel aan trouwens. En die foto van die broer, omg!! Ik vermoed wel al iets… Het wordt vast wel een leuke zoektocht! Ik merk wel dat Jenny's boeken wat betreft de stijl, model, opbouw of hoe ik het ook moet noemen wel soort van hetzelfde zijn – of vermoed ik dat alleen maar vanwege het uiterlijk van dit boek en dat over Violet Park nu ze met z’n tweeën als zelfde midprice editie opnieuw zijn uitgegeven? In ieder geval wordt het wel leuk, maar ook weer niet speciaal: het is gewoon een oké boek om ‘tussendoor’ te lezen. Toch?

Dag 2: hoofdstuk 5 tot en met 9

Elke: 

Ik vond deze hoofdstukken al een stuk leuker! Ik heb super veel medelijden met Rowan, omdat het duidelijk wordt dat ze geen normaal tienerleven kan hebben. De dingen die ze zegt, zoals dat haar ouders hun liefde voor de levende kinderen hebben opgesloten om zichzelf te beschermen, vind ik ontzettend diepgaand en wijs voor iemand van haar leeftijd. Harper is daarentegen weer een personage dat compleet het tegenovergestelde is. Harper is daarom eigenlijk dé perfecte tegenpool voor Rowan, en ik ben benieuwd of er nog iets uit hun vriendschap kan groeien. Hij is ontzettend schattig, leuk en interessant. We weten nog niet veel over hem, en dat maakt hem nóg intrigerender. 

De stukken dat Rowan logeert bij Bee, Carl en Sonny zijn ook heel schattig, maar ook wel best verdrietig. Je wordt er als lezer eigenlijk constant aan herrinerd dat Rowan geen normaal gezin heeft, en dat ze dolgraag in een familie zoals Bee's, die ook helemaal niet normaal is maar wel enorm liefhebbend, zou willen thuishoren. Tot nu toe vind ik het verhaal best leuk, maar er is niet echt iets wat het verhaal vooruit duwt... er is niet echt een mysterie, een geheim, et cetera. Ik had gehoopt dat Harper wat meer met de foto te maken zou hebben, maar daar komen we misschien nog achter. Ik moet misschien ook niet te snel oordelen, aangezien er nog een hoop bladzijdes te lezen zijn! 

Femke:

Bee is een leuke vriendin op zich, maar het is er zo plots tussen gestopt in het verhaal en ze zijn opeens zo hecht. Alsof Rowan voor dit verhaal nog een vriendin nodig had en die dan maar in een van de eerste hoofdtaken werd geïntroduceerd... Ik sluit me aan bij Elke eerder schreef hierover.

En er moet iets achter zitten dat ze die foto heeft gekregen. Het verbaast me wel dat Harper zegt van niets te weten. Of iemand anders heeft ervoor gezorgd dat Harper 'm zag liggen en gaf omdat ie dacht dat Rowan 'm liet vallen (of hij liegt...?!). We zullen zien!

Dag 3: hoofdstuk 10 tot en met 14

Elke:

Ik vond het niet heel schokkend dat we erachter kwamen dat Bee de vriendin van Jack was. Waarom toonde ze ineens anders zo'n interesse in Rowan? Over het algemeen vind ik dit boek niet heel verrassend. Het is heel erg voorspelbaar en daarom heb ik ook niet zo veel motivatie om steeds verder te lezen. Maar natuurlijk dwing ik mezelf voor deze Buddy Read. Na de onthulling en confrontatie met Bee, mag ik haar een stuk minder. Ik vind het nogal sneaky en vooral heel erg raar om zoiets geheim te houden, vervolgens dikke vriendinnen te worden met de zus van je vriend, en daarna pas te vertellen dat zíj achter dat negatief zat. Haar hele houding komt daardoor super gemaakt over. 

Ik weet ondertussen niet meer zo goed wat ik van dit boek moet vinden. Ik vind het een heel vreemd boek. Het is duidelijk dat dit een personage-gedreven-boek is, maar toch kan ik me niet helemaal inleven in sommige gebeurtenissen. Rowan is een zeer interessant en complex personage, en zij is eigenlijk de enige motiviatie voor míj om door te lezen. Harper, maar ook Bee, komen heel erg tweedimensionaal over. Ik denk dat dit boek waarschijnlijk ook iets té jeugdig voor mij is, en dat dit boek geschikter is voor lezers die wat jonger zijn dan ik ben.

Femke:

Oké, de reden achter de plotselinge vriendschap met Bee is bekend. Wel stom en ik vind hoe het in elkaar steekt op zich wel teleurstellend: 'Kom, laat ik achter dat meisje aan omdat ze mijn negatief heeft, dan kan ik vrienden met haar worden.' Het komt inderdaad erg gemaakt over.

Stroma is wel schattig. Dat ontbijt op bed; hoe lief! En dat zij en Carl willen dat Rowan ook haar leven leidt, is ook attent van ze. Want je zou maar in Rowans schoenen staan en altijd met je zusje bezig moeten zijn...

Tot nu toe vind ik het boek op zich vermakelijk om te lezen, ondanks wat minpuntjes. Rowan moet bijvoorbeeld ook echt niet verliefd worden op Harper; daar draait het verhaal niet om! Ik merk wel dat ik vaker een ander boek oppak. Omdat ik in meerdere boeken tegelijk bezig ben, kom ik ook snel in die verleiding.

Dag 4: hoofdstuk 15 tot en met 18

Elke:

Wauw, wat een hevige hoofdstukken! Ik moet zeggen dat ik de zelfmoordpoging van Rowan’s moeder al zag aankomen, aangezien ze hevig depressief leek en heel erg verdrietig was. Ik vond het heel heftig om te lezen hoe Rowan hier mee om moet gaan, en vroeg me af of ze niet wat heviger zou hebben moeten reageren. Ik vond het nogal heel vaag beschreven. Natuurlijk voelt iedereen op een andere manier, maar de manier van Rowan is in mijn ogen niet erg realistisch. Ik moet zeggen dat deze hoofdstukken me nog steeds niet motiveren om door te lezen, al was het wel meer dan met de voorgaande hoofdstukken.

Ook vond ik het heel tof van Harper wat hij allemaal doet voor Rowan. Harper wordt steeds sympathieker en verandert langzaam in mijn favoriete personage. Ik ben erg benieuwd naar hoe het verhaal zal eindigen, omdat ik dat niet echt zie aankomen. Ik heb geen idee wat Jenny Valentine wil met dit verhaal, eigenlijk. Ik tast totaal in het duister en weet niet wat er gaat gebeuren. Nou, op naar de laatste paar hoofdstukken!

Femke:

Ik merk dat ik steeds meer onder de indruk raak van de diepgaande thematiek omtrent de afwezigheid van Rowan's ouders bij het (dus niet) vervullen van hun ouderrol. Dat is echt mooi en goed omschreven, en niet altijd te letterlijk; je moet ook een beetje tussen de regels door lezen. Overigens komen we er in het begin van deze hoofdstukken achter dat Rowan 15 is. Ze voelde zoveel ouder aan! Ze moet al zo verplicht volwassen zijn en zich volwassen gedragen en ouder spelen...

Ik vond het heftig om te zien hoe Rowan en Stroma met de zelfmoordpoging van hun moeder omgaan. Ik denk dat de diepste gevoelens van Rowan omtrent deze gebeurtenis 'tussen de regels door' te vinden zijn; er is op zich veel open voor de interpretatie van de lezer en dat vind ik in dit geval geen nadeel. Wat dat betreft ben ik het dus niet helemaal eens met Elke. Ik ben benieuwd hoe het verhaal afgesloten zal worden, want binnen een paar hoofdstukken moet Jenny Valentine er toch wel een eind aan breien.

Dag 5: hoofdstuk 19 tot en met 21

Elke: 

Wauw, oké, die onthulling van Bee zag ik niet aankomen, zeg. Maar er werden ook niet echt hints voor gegeven, dus dan is het ook wel een shock. Ik had niet verwacht dat Sonny het zoontje van haar en Jack zou zijn, echt helemaal niet. Dat is dan toch wel een wat mooiere onthulling, aangezien de ouders van Rowan misschien ook troost kunnen vinden in het feit dat Sonny dus hun kleinkind is. Ook vind ik het niet verrassend dat Rowan uiteindelijk verliefd is geworden op Harper; dat was wel al een beetje iets wat in de sterren geschreven stond. Rowan is natuurlijk helemaal hotel-de-botel van Harper, maar hij wil toch verder gaan met zijn reis en dat vindt zij natuurlijk niet zo leuk. Ik snap Rowan heel goed, omdat je, als je verliefd bent, natuurlijk zo dicht bij elkaar wil zijn. Wanneer Harper dan de wereld rondreist, gaat dat een beetje moeilijk.

Al met al vond ik Gebroken Soep een oké boek. Het was geen wauw-boek, wat ik wel had verwacht, maar het was plezierig om te lezen. Komende week lichten we onze meningen in een apart artikel verder toe!

Femke:

Ik vond het echt mooi dat Sonny het zoontje van Bee en Jack blijkt te zijn! De liefde tussen Harper en Rowan is wel erg cliché, maar gelukkig reist Harper verder. Goed dat hij die keus gewoon maakte, want als het aan Rowan had gelegen was hij voor altijd gebleven om samen te zijn. Zucht. 

Dan hebben we tot slot nog de afscheidsbrieven van Rowans moeder. Het is heel begrijpelijk dat ze die uiteindelijk niet leest, ik snap haar keuze. Toch kan ik het niet laten om te zeggen dat ik er als lezer stiekem wel benieuwd naar ben... erg, hè?

We lazen elke dag ongeveer vier hoofdstukken, en inmiddels is de buddy read ten einde. Komende week volgt ons eindoordeel van Gebroken soep in een apart artikel, samen met onze mening over Op zoek naar Violet Park, een ander boek van Jenny Valentine. Daarin staan uiteraard geen spoilers :)