Onze TBR-stapel is groot, en daarom introduceerden wij de Buddy Reads waarin twee leden van We Love YA samen een boek lezen en jullie op de hoogte houden van alle bevindingen. De afgelopen weken lazen Romée en Merel het welbekende, en prijswinnende boek van Marieke Nijkamp: 54 minuten. In dit artikel lees je hoe zij het boek beleefden, wat ze ervan vonden en of het wel écht de moeite waard is. Let op: dit artikel kan spoilers bevatten. 

54 Minuten gaat over de, zoals de titel al zegt, 54 minuten van een schietpartij op de Oppurtunity High School. Het verhaal wordt verteld vanuit vier perspectieven: Autumn, zus van de schutter. Sylvia, het vriendinnetje van Autumn. Tomás, vijand van de schutter en broer van Sylvia, en Claire, de ex van de schutter. Je volgt hen in deze razendsnelle YA-thriller, waarin angst, vriendschap, liefde en terreur centraal staan. 

Personages

Merel: Niet elk personage vond ik even interessant. Zo vond ik Claire maar een beetje saai, aangezien zij er niet bij is tijdens de schietpartij. Wanneer je naar haar perspectief gaat, wordt je als het ware even uit het verhaal gehaald. Na een tijdje kom je er echter achter wat de relatie is tussen elk personage met de schutter (Tyler) en worden ze interessanter. Iedereen heeft zijn eigen gedachten en reageert anders op angst, waardoor ze echt aanvoelen. 

Romée:  Ik vond, desondanks alle goed uitgewerkte achtergrondverhalen, dat de personages wat oppervlakkig bleven. Hoewel sommige personages voor mij duidelijk interessanter waren dan anderen, had ik geen echte klik met ze. Wel was ik erg verrast door het feit dat elk personage (in)direct wel iets met elkander te maken had, zo kwamen de verschillende verhalen mooi samen.

Emoties

Merel: Dit boek was voor een mij een rollercoaster aan emoties. Wat beschrijft Marieke elke actie, elke gedachte en elk gevoel goed! Ik heb het gevoel erbij te zijn en het mee te maken, en dat is enorm heftig. Ik heb gehuild (wat ik bijna nooit doe bij boeken) maar ik ben ook onzeker geweest en boos. De scenario's zijn zo goed en gedetailleerd neergezet, zonder teveel uit te wijden, en toch denk en voel je met de personages mee. Petje af als je schrijvers zo kunt raken met woorden. 

Romée: Ik ben bang dat ik de heftige emoties miste in het boek.  Normaal gesproken ben ik snel geraakt door boeken en het helpt natuurlijk ook dat ik een redelijk emotioneel persoon ben. Toch heb ik bij dit boek nergens last van gehad, behalve dat ik zo af en toe wel moest slikken, maar verder bleef het voor mij erg afstandelijk.  Het verhaal is wel echt goed, maar omdat ik geen klik had met de personages, werd het meteen wat minder interessant voor mij.

Moderne Maatschappij

Merel: Hoewel het de situatie voor sommige mensen misschien moderner en herkenbaarder liet voelen, deden de tweets en smsjes voor mij af aan het verhaal. Ik vond het simpelweg niet zo boeiend, maar het gaf wel een beeld van de betrokkenheid van mensen door middel van social media. Het had voor mij niet gehoeven, maar het is wel innovatief.

Romée:  Schietpartijen, zowel in scholen als erbuiten,komen helaas redelijk vaak voor in de hedendaagse maatschappij. Daarom ben ik blij dat dit boek erover vertelt. Je merkt aan alles dat het boek erg modern is, ikzelf vind dat wel erg fijn omdat het daarom iets persoonlijker wordt, maar de smsjes en de tweets waren voor mij wel erg verwarrend en vond ik dat dus iets te veel van het goede.

Eindoordeel

Merel: Dit boek is wat mij betreft een dikke aanrader. Letterlijk, want ik heb het inmiddels al bij vele jongeren aangeraden. Dit boek zou absoluut op de 'lezen voor de lijst'- lijst moeten. Het leest als een trein, roept allerlei emoties op en laat je niet meer los. De Aanslag en Donkere Kamer van Damokles, move over! 54 Minuten is een boek dat iedereen, en zeker middelbare scholieren, gelezen moeten hebben.

Romée: Ik had hele hoge verwachtingen voordat ik begon met lezen. Het is natuurlijk een redelijk bekend boek, en iedereen spreekt er lovend over. Door mijn hoge verwachtingen viel het tegen;  de personages vond ik wat oppervlakkig, de emoties raakte me niet zoals ze bedoelt waren en ik miste een meer diepgaand motief van de dader.  Omdat dit een erg persoonlijke mening is, wil ik nog wel zeggen dat het verhaal qua structuur goed in elkaar zat, en ook is de schrijftstijl erg aangenaam om te lezen. Ik ben bang dat dit boek gewoon niet voor mij besteed is. 

Heb jij 54 minuten al gelezen, en wat vond je ervan?