Deze uitspraak vat goed samen hoe de Franse dichter Charles Baudelaire (foto getrokken door Etienne Carjat in 1866) over ons land dacht, toen hij twee jaar (1864-1866) in Brussel vertoefde.

Hij had gehoopt hier een uitgever te vinden die hem hetzelfde succes zou brengen als Victor Hugo kende met 'Les Misérables'. Dat bleek echter niet het geval en hij schreef zijn frustraties van zich af in een pamflet met de titel ‘Pauvre Belgique”.





Momenteel loopt er een tentoonstelling over hem in het Broodhuis op de Grote Markt van Brussel.

Vorige zondag ben ik een bezoekje gaan brengen en heb ik kunnen genieten van een geleid bezoek, waardoor de expositie - die op zich niet zo heel veel voorstelt - toch interessant en leerrijk was.


De mooiste zaken die tentoongesteld werden, waren naar mijn mening de schilderijen die de stad Brussel laten zien zoals het eruit zag in zijn tijd. Enkele proevertjes:

Van Ginst : Kersenverkoopster

C. Dommershuizen : Zondagsmarkt op de Grote Markt (1887)

Paul Van Der Vin : Aanleg van de Louizalaan (rond 1862)

Eerlijk is eerlijk, ik kende Baudelaire enkel van naam. ‘k Had nog nooit iets van hem gelezen en - nu ik heel wat zaken over hem en zijn onhebbelijke karakter vernomen heb tijdens de rondleiding - denk ik niet dat ik dat in de toekomst ga doen ;-)
Voor wie wel geïnteresseerd is om met zijn werk kennis te maken: zijn bekendste boek is “Les fleurs du mal” (1857). Deze dichtbundel kan gratis gedownload worden op de website van het Gutenberg Project.

En jij?
Heb jij ooit al iets gelezen van Charles Baudelaire? Zo ja, wat vond je ervan?
Bezoek jij soms ook een tentoonstelling zonder voorkennis zodat je je kan laten verrassen?