Je kon er de laatste weken niet om heen op Hebban: iedereen stelde zijn/haar boeken-top 25 samen.

Aangezien ik niet kon achterblijven, besloot ik ook een lijst samen te stellen van boeken die indruk op mij gemaakt hebben.
Hoewel ik het heel fijn vind dat je de nummer 1 van je top 25 kan toelichten, is het wel spijtig voor die 24 andere boeken dat zij niet apart in het zonnetje worden gezet.
Maar daar bestaat een eenvoudige oplossing voor: een blogartikel!

Opdat iedereen de weg naar hier zou vinden, heb ik volgend introtekstje geplaatst in mijn Top 25:

Deze top 25 is op min of meer willekeurige wijze samengesteld
Maar wil je graag meer over elk van mijn keuzes te weten komen?
Neem dan een kijkje op mijn blog waar ik bij elk boek heb verteld
Waarom 't op mijn lijstje staat en hoe 't erin slaagt mij weg te laten dromen

Waarschuwing: dit artikel is behoorlijk lang omdat ik alle boeken tegelijk bespreek.
Het is echter een bewuste keuze.
Op die manier staat immers alle info op één plaats verzameld en is de verwijzing vanuit mijn top 25 naar dit artikel duidelijker.
Toch besef ik dat het daardoor voor de meeste mensen waarschijnlijk niet geschikt zal zijn om in 1 keer uit te lezen.
Daarom een gouden raad van Tante Tau: scroll gewoon naar de boeken die je interesseren of lees het artikel in stukjes ;-)

Ter info:
Van elke auteur heb ik maximum 1 boek opgenomen.
Van series heb ik standaard het eerste boek opgenomen.

Eerlijk is eerlijk: ik heb even getwijfeld welk boek ik op n° 1 ging zetten.
Zoals je hieronder kan zien, hou ik enorm van verhalen met humor. Het leek mij dan ook evident dat één van die boeken de eerste plaats verdiende. Maar welk boek dan? Want, hoewel elk een eigen sfeer uitademt, heb ik van allen even veel genoten.
Aangezien kiezen te moeilijk bleek, besloot ik het over een andere boeg te gooien en op zoek te gaan naar een boek dat mij na een jarenlange leesdip opnieuw aan het lezen kreeg.
De verzamelde werken van Jane Austen waren een kanshebber. En ook de trilogie rond de Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine kwam in aanmerking. Maar hét boek dat mijn leeslust het meest aanwakkerde en waar ik elke avond naar uitkeek om nieuwe avonturen te ontdekken, dat was de klassieker van Alexandre Dumas: “De graaf van Monte Cristo”.

De graaf van Monte-Christo (Alexandre Dumas)

Hoewel dit boek reeds in 1844 geschreven werd, leest de Franstalige versie nog steeds verrassend vlot. Oorspronkelijk verscheen dit verhaal in de krant. Dat is meteen ook de verklaring voor de vele cliffhangers die de spanning er tijdens het lezen voortdurend inhouden.
Een soap in boekvorm. Maar dan wel eentje met een boeiende inhoud.

De overige 24 boeken heb ik gegroepeerd in verschillende thema’s die mij nauw aan het hart liggen.

Eén van de belangrijkste dingen in het leven!
Bevat een boek goede humor? Dan heeft het bij mij al meteen een streepje voor.
Hier vind je een selectie van boeken die mij hebben kunnen doen lachen:

Hitchhiker's Guide 1: het transgalactisch liftershandboek (Douglas Adams)

Dit boek stond al jarenlang op mijn ‘nog te lezen’-lijst. Toch kwam het er nooit van om het eens uit te proberen. Tot ik in april dit jaar deelnam aan een wedstrijd op de Scifi & Fantasy Club en ik de fantastische prijs won die bestond uit de Engelstalige cassette met de 5 boeken van de Ultimate hitchhiker's guide to the galaxy.
De heerlijk absurde humor is echt genieten! Bovendien ben ik nu eindelijk te weten gekomen waar towel-day zijn oorsprong vindt, waarom 42 het antwoord is op alles,…
Het enige dat ik nu kan denken, is: “Waarom heb ik dit boek niet eerder gelezen???”
Antwoord: 42 ;-p

Meidezeggenschap (Terry Pratchett)

Hebban-lid Hoid was steeds zo lovend over Sir Terry Pratchett dat ik op den duur zó nieuwsgierig was geworden dat ik besloot één van de vele boeken te lezen uit de Discworld-reeks.
Mijn oog viel op Equal Rites (in het NL: Meidezeggenschap).
Zowel de inhoud sprak mij aan als het feit dat zelfs de titel al een mooie woordspeling bevat.
Eigenlijk bevat dit alles wat ik zoek in een boek én in het leven: een heerlijk sprookjesachtig verhaal, boordevol humor en met een happy end :-)

De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje (Jonas Jonasson)

Als ik het mij goed herinner, is dit één van de eerste boeken die mij kennis liet maken met absurde humor.
Waarom ik het gelezen heb? Omdat ik net de film The 100 year-old man who climbed out of the window and disappeared gezien had en deze zo goed vond. Maar het boek lezen dat ik net verfilmd had gezien, daar had ik toen geen zin in. En dus besloot ik één van de andere boeken van Jonas Jonasson uit te proberen. Daar heb ik beslist geen spijt van gekregen!

Het Rosie project (Graeme Simsion)

Het eerste boek dat er in geslaagd is mij hardop te doen lachen in de bus?
Dat verdient uiteraard een plaats in mijn top 25!
PS: gelukkig was ik zo verdiept in het boek, dat ik de blik van mijn medepassagiers niet heb gezien ;-p

Nimmernacht (Jay Kristoff)

In eerste instantie sprak dit boek mij niet aan, omdat het mij te donker leek en dus niet meteen iets dat ik zelf zou oppakken in de winkel of de bib. Maar het bleef hier op Hebban maar 4* en 5*-waarderingen regenen. Bovendien waren een heel aantal van die waarderingen afkomstig van mensen aan wiens oordeel ik veel waarde hecht. Toen in verschillende recensies de humor aangehaald werd, besloot ik er mij toch maar eens te wagen. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb! Hoewel je wel tegen een spatje bloed (of veel spatjes eigenlijk) moet kunnen, is het verhaal (net als de - soms uitgebreide - voetnoten) heel origineel. Sommige beschrijvingen zijn ronduit poëtisch. Maar dé grootste troef van dit boek is ongetwijfeld de droge, sarcastische,… humor. Deze zorgt voor voldoende ontspanning tussen (én tijdens) de spannende scènes.

Justine (Anne-Laure Van Neer)

Dit is werkelijk een boek dat je niet in één hokje kan stoppen.
Zelfs niet in verschillende hokjes.
Het is gewoon een genre op zich ;-p
De absurde humor zorgt ervoor dat je vaak hardop zit te lachen en de onverwachte plotwendingen houden heel wat verrassingen in petto.
Hopelijk is Anne-Laure Van Neer nog lang niet uitgeschreven. Ik wacht alvast in spanning op haar volgende hersenspinsels!

Zelf probeer ik graag geregeld eens iets nieuws uit. Kwestie van niet te veel in een sleur te geraken en geïnspireerd te blijven.
Daarnaast lees ik ook heel graag over de avonturen van andere mensen, vooral als ze mij om de één of andere reden weten te boeien.
Autobiografieën vind ik nog net een tikkeltje interessanter dan biografieën, omdat je dan echt aan de bron zit.
Enkele aanraders uit het genre:

Uitvaren: 26 dagen uit de vurige aftocht van een hartstochtelijke jongeman (Pascal de Duve)

Dit boek was op de middelbare school verplichte kost tijdens de les Nederlands. Op dat moment zei het mij niets. Toen ik het enkele jaren later terug tegenkwam in mijn boekenkast, besloot ik het nog eens te herlezen. En ineens was de klik er en viel mij op hoe prachtig het was!
Pascal de Duve … waarschijnlijk doet deze naam niet meteen een belletje rinkelen. Deze jongeman was een Franstalig Antwerpenaar en polyglot (hij sprak o.a. Russisch, Chinees, Arabisch, Grieks, Japans,...). Na sinologie en wijsbegeerte gestudeerd te hebben, trok hij in 1987 naar Parijs waar hij filosofie doceerde. In 1990 kwam zijn debuutroman Izo uit. Zoals je misschien gemerkt hebt, spreek ik in de verleden tijd over hem. Deze getalenteerde schrijver is immers op 29-jarige leeftijd gestorven aan aids. Een groot talent dat veel te jong van ons heengegaan is en waar ik zo graag meer van kunnen lezen had.
Uitvaren is het dagboek dat Pascal bijhoudt tijdens zijn tocht naar de Antillen op een bananenboot. Hoewel hij weet dat hij niet lang meer te leven heeft en schrijft over thema’s zoals homoseksualiteit, hiv/aids, liefdesverdriet, de dood,… voelt dit boek toch helemaal niet “zwaar” aan. Enerzijds komt dit door zijn positieve kijk op het leven dat hem nog rest, anderzijds is dit voor een groot stuk te danken aan zijn zeer vlotte en to-the-point schrijfstijl (die trouwens zeer goed vertaald werd). Pascal tovert prachtige beeldende omschrijvingen uit zijn pen en vaak doorspekt hij deze ook met spitsvondige woordspelingen.

Onderweg (Oliver Sacks)

Voor wie Oliver Sacks niet mocht kennen: hij is (of beter gezegd: was, want hij is in 2015 spijtig genoeg overleden) een veel (zo niet: de meest) gelezen en geprezen neuroloog (ter wereld).
Wie reeds boeken van zijn hand gelezen heeft, weet dat hij op meeslepende wijze kan vertellen. Ook in deze autobiografie kan je jezelf verliezen in de vele boeiende waargebeurde verhalen waarin hij de lezer onderdompelt en waarbij hij zowel zichzelf als de belangrijkste mensen om zich heen op een mooie en treffende manier weet te beschrijven. Hierbij gaat hij geen enkel thema uit de weg. Zo schrijft hij bijvoorbeeld heel open over zijn homoseksualiteit.
 

Wildflower (Drew Barrymore)

Haar uitgever wou dit boek bestempelen als ‘mémoires’, maar zelf vond ze die term te zwaar. Drew heeft het liever over ‘verhalen’. Losse gebeurtenissen worden verteld zoals ze ze zich herinnert. Naast vrolijke belevenissen komen ook zwaardere thema’s aan bod, maar steeds klinkt in de vertelstijl Drews specifieke stem door die het geheel een luchtig kantje geeft.
De meesten onder ons kennen Drew Barrymore als kindsterretje in ET en hebben al gehoord over haar drank- en drugsverslaving waardoor ze rond haar 12e in een afkickkliniek belandde. Maar wist je bijvoorbeeld ook dat ze op haar 14e naar de rechter is gestapt om alleen te kunnen gaan wonen? Dit en nog veel meer kom je te weten in Wildflower.
Ben je op zoek naar inspirerende en optimistische verhalen van een boeiende vrouw? Dan is dit boek een absolute aanrader!
Zin in een proevertje? In dit filmpje leest Drew Barrymore het voorwoord uit haar boek zelf voor.

‘k Hou van reguliere kunst: schilderkunst (van pointillisme over impressionisme tot surrealisme), beeldhouwkunst en nog zoveel meer.
Maar daarnaast hou ik ook enorm van niet zo alledaagse kunst en van artiesten die buiten de gebaande paden treden.
Enkele boeken die onder deze laatste categorie vallen:

Wild art (Joachim Pissarro & David Carrier)

Dit fantastische boek boordevol foto’s (met ook telkens een klein beetje uitleg over de kunstenaar) vormde mijn eerste kennismaking met minder gekende kunstvormen.
Het zal voor altijd een plekje hebben in mijn hart, omdat ik dankzij dit boek het bloemencorso ontdekte dat jaarlijks in Zundert gehouden wordt en waar ik nu bijna elke keer naartoe ga. In dit grootste corso van de wereld strijden 20 buurtschappen met elkaar om de mooiste wagen te bouwen (maximum 9m hoog en 19m lang) en die volledig te bekleden met dahlia’s.
Over dit boek volgt er later nog een artikel op mijn blog waarin ik jullie zal laten kennismaken met enkele van de besproken kunstvormen.

Shadowology (Vincent Bal)

Heel toevallig kwam dit boekje in augustus op mijn pad toen ik in de boekhandel op zoek ging naar een geschenk. ‘k Besloot het mee te nemen als cadeautje aan mezelf.
Benieuwd naar wat shadowology inhoudt?
Lees/bekijk dan dit blogartikel.

Groots en meeslepend leven (Lou Niestadt)

Aandacht hebben voor de kleine dingen in het leven. Dat is waar het in deze art journal om draait.
Heel origineel is dat de tekst niet gedrukt is, maar handgeschreven. Ook de prachtige tekeningen tussen de tekst door zijn van de hand van Lou Niestadt.
Heb je het gevoel vast te zitten in een dagelijkse sleur? Zoek je inspiratie om daar uit te geraken?
Dan is dit het perfecte boekje om ideeën op te doen!

Street Art Today (Björn Van Poucke & Elise Luong)

Via dit boek, waarin het werk wordt besproken van 50 street art-kunstenaars, heb ik een heel aantal nieuwe artiesten ontdekt die mij ongelofelijk inspireren, zoals bijvoorbeeld:
- de Australische Guido Van Helten met zijn prachtige fotorealistische portretten
- de eveneens Australische Fintan Magee die het surrealisme als inspiratiebron gebruikt
- de Franse Levalet die gebruik maakt van reële elementen en zijn tekeningen daarrond opbouwt
- ...
Al die andere kunstenaars laat ik je zelf ontdekken ;-)

Als kind verslond ik de strips van Kuifje, Chick Bill, Blake & Mortimer, …
Maar ook nu als volwassene hou ik nog steeds van het getekende verhaal.
Het meeste ben ik onder de indruk wanneer deze beeldverhalen niet alleen een visueel pareltje zijn, maar daarnaast ook nog een boeiend en origineel verhaal vertellen.

Ikigami the ultimate limit 1: Het einde van de wraak (geschreven en geïllustreerd door Motoro Mase)

Via de Ikigami-reeks (10 boekjes in het totaal) zette ik mijn eerste stapjes in de wereld van de manga.
Een mooie tekenstijl omkadert het boeiende dystopische verhaal rond de welvaartsvrijwaringswet in het Japan van de toekomst.
Meer hierover kan je lezen in mijn gastartikel op de WLSF-spot.

Death note (geschreven door Tsugumi Oba en getekend door Takeshi Obata)

Na de Ikigami-reeks had ik de smaak van het mangalezen te pakken en waagde ik mij aan de Death Note-reeks en heb ik heel wat heerlijke leesuurtjes doorgebracht in deze thrillerachtige fantasywereld.
Meer hierover kan je lezen in mijn gastartikel op de WLSF-spot.




Een deken van sneeuw (geschreven en geïllustreerd door Craig Thompson)

Dit pareltje beeldt het harde, alledaagse leven op een sprookjesachtige manier uit. Verschillende soorten liefde krijgen allen een plaatsje in dit autobiografische relaas dat loopt van Craig Thompsons kindertijd tot in zijn late tienerjaren: de liefde voor een broer, de eerste liefde, de liefde voor God.
Iedereen kent wel de uitdrukking: “Eén beeld zegt meer dan duizend woorden.” Deze graphic novel bewijst dit over en over. Sommige zaken zijn zo mooi weergegeven dat je als het ware kan spreken van visuele poëzie.
Meer weten? Lees dan mijn recensie of mijn gastartikel op de WLSF-spot.

Als kind was ik een echte boekenwurm. ‘k Denk dat ik bijna de hele kinderafdeling van de bibliotheek heb uitgelezen. Thea Beckman, Anthony Horowitz,… waren enkele van mijn favorieten. Of ik deze boeken nu nog even goed zou vinden, weet ik niet. Om dat te kunnen beoordelen, zou ik ze eens moeten herlezen.
Hoewel ik nu volwassen ben, hou ik er wel van om af en toe het kind terug in mij naar boven te laten komen en bijvoorbeeld kinder- en YA-boeken te lezen. Zo heb ik genoten van:

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine (Ransom Riggs)

Mensen met bijzondere gaven … dat is een thema dat mij altijd al heeft aangetrokken en dat is bij dit boek niet anders.
Dit is het eerste deel van een trilogie. Elk boek ademt een eigen sfeer en heeft mij weten te overtuigen.
De toevoeging van mysterieuze, maar echte foto’s is een heel origineel gegeven en geeft de boeken net dat tikkeltje extra.
Bovendien heb ik hele goede herinneringen aan deze reeks, omdat ze geholpen heeft om mij uit een serieuze leesdip te trekken.

Cel 7 (Kerry Drewery)

‘k Heb de indruk dat ik de YA-boeken meer en meer ontgroei en dat ik mij soms ronduit erger aan de personages en hun keuzes. Maar af en toe zitten er toch pareltjes tussen die mij weten te overtuigen.
En dat was ook het geval met Cel 7. Mijn recensie vind je hier.
Het enige spijtige is dat auteur Kerry Drewery het niveau van dit eerste deel niet weet aan te houden in het vervolgdeel Day 7 en daarbij vervalt in een meer stereotypisch, naïef en humorloos vervolg.


Sjakie en de chocoladefabriek (Roald Dahl)

Matilda was ook een kanshebber voor deze Top 25. Maar aangezien ik van elke auteur maar één werk kies, besloot ik voor dit boek te gaan.
Waarom? Als kind genoot ik al enorm van dit verhaal, maar ook als volwassen zoetebek laten zowel het boek als de film mij telkens weer genieten van de leuke fantasiewereld die Roald Dahl in dit boek gecreëerd heeft.
Wat zou het toch heerlijk zijn, mocht de chocoladefabriek van Willy Wonka echt bestaan!


Een aap op de wc (geschreven door Joukje Akveld en geïllustreerd door Martijn van der Linden)

Geen idee waar ik dit boek ontdekt heb. Als ik het mij goed herinner, trok in eerste instantie vooral de titel mijn aandacht. Het leek mij wat vreemd, maar overtuigde mij wel om de achterflaptekst te lezen.
En wat was ik aangenaam verrast om te ontdekken dat het boek gebaseerd is op feiten.
De oorlog bekeken vanuit het standpunt van de dieren uit de zoo van Rotterdam. Heel origineel! En voor kinderen waarschijnlijk een iets zachtere manier om het thema van de oorlog aan te brengen. Ook het mooie samenspel tussen tekst en illustraties is de moeite waard.

Dat ik zelf graag speel met taal is de meesten onder jullie al wel opgevallen o.a. door de rijmpjes die ik regelmatig maak. 
Maar ook andere vormen weten mijn interesse te vangen. Zo vind ik Opperlans en Oulipo fantastisch, kan ik echt genieten van mooie woordspelingen in boeken,…
Enkele boeken die mijn liefde voor taal(spelletjes) hebben gevoed:

Opperlans! (Battus)

‘k Was denk ik 18 of 19 jaar oud toen ik dit boek ontdekte.
Meteen ging er een hele nieuwe wereld voor me open!
Wil je meer te weten komen over Opperlans (en Oulipo)? Neem dan hier een kijkje.




Light verse in Dutch & double Dutch (John O’Mill)

In het boek Opperlans las ik voor het eerst over John O’Mill.
Jarenlang zocht ik naar zijn boekjes, maar zonder succes.
In deze bloemlezing werden echter heel wat van zijn grappige, originele,… versjes opgenomen. Toen het uitkwam heb ik het dus meteen gekocht.
Waarom ik zo’n fan ben? Dat laat ik je hier zelf ontdekken.

Wie mij goed kent, weet dat ik hou van eerlijkheid.
En toch speel ik hier een heel klein beetje vals in mijn Top 25.
Nu ja … als ik het jullie vertel, dan ben ik in principe wel eerlijk en is het niet echt valsspelen. Toch?
Bovendien heb ik telkens een goede reden om de volgende boeken een plaatsje te gunnen.

De oceaan aan het einde van het pad (Neil Gaiman)

Hoewel ik nog heel wat 5*-boeken in mijn favorietenlijst heb staan, smokkel ik toch een 4*-boek in mijn Top 25.
Eigenlijk is dat te danken aan Debbie die in haar top 25 vermeldde: “Niet alle boeken zijn echt 5*-belevingen, maar elk boek op deze lijst heeft me iets gebracht waardoor ik nog regelmatig aan ze terugdenk of ze vaak durf te adviseren aan anderen”.
Het is een feit dat ik al regelmatig aan dit boek heb teruggedacht. Neil Gaiman heeft immers een bijzondere gave. Hoewel ik zijn schrijfstijl niet altijd helemaal super vind, weet hij mij wel steeds volledig in zijn fantasiewereld te trekken waardoor ik de echte wereld om mij heen volledig vergeet. In het geval van dit boek vergat ik zelfs bijna van de bus te stappen tijdens het pendelen. Als een schrijver daarin slaagt, dan is dat toch een plaatsje waard in mijn Top 25. Vind je ook niet?

Kronieken van Kvothe - De naam van de wind (Patrick Rothfuss)

Mijn nieuwsgierigheid naar dit boek werd gewekt door het enthousiasme van Hoid over zowel het boek als de schrijver. Ook bij de Scifi en Fantasy Club kwam dit boek regelmatig positief aan bod in de artikels. Tenslotte heeft het boek een erg groot aantal 4* en 5*- sterrenwaarderingen.
Daar wou ik natuurlijk zelf mijn mening over vormen en dus schafte ik mij het Engelstalige boek aan en begon ik het onlangs te lezen.
Al bij het originele dankwoord (dat aan het begin van het boek staat), was ik verkocht. Toen kwam het eerste hoofdstuk met zijn ‘stilte in drie delen’. En wederom werd ik weggeblazen. Intussen ben ik langzaam aan het verder genieten van het verhaal en de schrijfstijl van Rothfuss.
Ja, je leest het goed. Ik ben dit boek nog aan het lezen en heb het nog bijlange na niet uit.
Maar een schrijver die mij vanaf de allereerste bladzijde (vanaf het dankwoord!) al zo weet te boeien, die heeft zijn plaats in mijn Top 25 dubbel en dik verdiend!