Vijftien enthousiaste lezers begonnen met het gevoelige tweede vertaalde boek van Benjamin Alíre Sàenz: De Onverklaarbare Logica van Mijn Leven. Hoewel sommige lezers Aristoteles en Dante Ontdekken de Geheimen van het Universum al hadden gelezen, waren er ook een aantal van wie dit de allereerste kennismaking met Sàenz was. Het boek was een hele hoop: gevoelig, verdrietig, grappig, leuk, maar soms ook langdradig of zelfs oppervlakkig. Kortom: héél veel gevoelens. 

De verwachtingen

Hoewel niet iedereen dus het eerst vertaalde boek van Sàenz had gelezen, was lezer Amarins wel duidelijk in haar verwachtingen. 

"Na het lezen van Ari en Dante had ik meteen het idee dat dit ook weer een prachtig poëtisch verhaal zou worden. Ik was vooral ook benieuwd of de schrijver weer zo'n prachtig verhaal neer zou kunnen zetten."

Veel lezers hadden nóg een poëtisch, mooi en wijs verhaal op het oog, na hun eerste kennismaking met Sàenz. Maar zijn deze verwachtingen uitgekomen?

De banden tussen mensen

Sàenz staat er om bekend om emotionele boeken te schrijven met een hoop speciale personages en banden. Dat was deze keer weer zo, volgens veel lezers. Veel noemden de band tussen Sal en vader Vincente erg bijzonder. Fien: "Die was echt hartverwarmend en ik vond het heel mooi om te zien hoe open ze naar elkaar toe waren." Velen waren het met haar eens, waaronder Carmen die zegt: "Mooi om te zien hoe zuiver en puur hun relatie is qua communicatie vooral de altijd geduldige en open houding van zijn vader viel mij heel erg op."

Maar Monique vond eigenlijk alle personages en hun connecties erg bijzonder: "Voor mij heeft de schrijver er voor gezorgd dat elke relatie op zijn manier bijzonder is." Ook vonden veel lezers het moeilijk om één band in het specifiek te benoemen, omdat Sàenz een kei is in het beschrijven van relaties tussen bijzondere mensen.

Emotionele reis

Als er iets is wat duidelijk is, is dat het moeilijk is om bij dit boek droge oogjes te houden. Het boek is perfect in het opwekken van tranen, omdat het moeilijke thema's als verlies bespreekbaar maakt. Veel lezers vonden het verlies van Sam's moeder erg schrijnend, maar ook het verlies van Mima - Sal's grootmoeder. Angelique beaamt: "Als je op het punt komt dat zo'n bijzondere band wegvalt weet je echt even niet meer wat je moet doen en voelen." Maar veel lezers vonden het moeilijke leven van Fito ook schrijnend en moeilijk over te lezen. Michelle zegt: "Hij had al niets, niemand om op terug te vallen. [...] Ik leefde enorm met Fito mee."

Iedereen was het wel zo'n beetje eens: het boek is prachtige reis dat diverse thema's behandelt. Thema's zoals verlies, maar ook identiteit, zegt Melissa. "Dit komt met name door de vragen die Sal zichzelf stelt, zoals wij hij eigenlijk is en wat een grotere invloed heeft op een mens 'nature of nurture'. Dit vond ik zelf interessante vraagstukken en de zoektocht van Sal naar zijn eigen identiteit vond ik erg mooi beschreven."

Het slotgevoel

Ondanks dat verlies een grote rol speelde in het verhaal, sloeg het meerendeel van de lezers het boek dicht met een warm gevoel. Mariska verwoorde dat zo: "Voornamelijk een warm gevoel, want hoe verschrikkelijk de gebeurtenissen en verliezen van elk personage ook zijn geweest, ze hebben iets heel moois en warms met elkaar. Een veilige plek, waar iedereen zichzelf kan zijn. En ookal is de toekomst nog onduidelijk, ze hebben in ieder geval deze basis." En EliJos was héél blij, want door het lezen van dit boek kon ze het volgende uitroepen: "Ik geloof dat ik er een nieuwe favoriete schrijver bij heb! Ik wil meer!"

Echter waren er ook lezers die enigszins teleurstelling voelden bij het verhaal: het was niet wat ze verwacht hadden en dat 'wauw'-gevoel hadden ze niet ervaren. Spar91 beaamt: "Ik bleef heel erg met een 'is dit het nou gevoel' over."

"Geen herkenning of gevoelens van medeleven, hij wist mij niet mee te nemen in het verhaal," zegt Lore.

Ook Bianca gaf toe dat het hartverscheurende gevoel dat ze bij Ari & Dante had ervaren, hier niet had gevoeld. "Hier vond ik, ondanks alle pijnlijke onderwerpen, toch ook heel veel warmte en geborgenheid. Hoe verknipt het leven en familie kunnen zijn, je bij de juiste personen toch dat speciale gevoel kunt vinden." Wat op zich wel een mooie boodschap is.

Héél veel gemengde gevoelens

Het interessante aan dit boek is, is dat het je raakt of niet. Veel lezers vonden De Onverklaarbare Logica van Mijn Leven een prachtig en poëtisch boek dat hen roerde en 'wauw' deed zeggen. Maar andere lezers voelden enigszins teleurstelling bij het dichtslaan: het verhaal was soms langdradig, soms oppervlakkig en een enkeling noemde de schrijfstijl als een minpuntje. Zoals altijd blijkt maar weer dat ieder boek voor iedereen een andere ervaring is. 

Jessie Anna vat samen: ""Aan de onverwachtse wendingen in het verhaal werd te weinig aandacht gegeven en te oppervlakkig beschreven. Waardoor bij mij de gevoelens van de personages mij onvoldoende raakte en me in hen in te leven voor mij moeilijk was."

Terwijl Evy het boek zo afsloot: "Ademloos lees je dit boek uit. Met een lach en een traan."

Het regende voornamelijk vijf en drie sterren, waar toch nog een gat tussen zit. Uiteindelijk bekroonde deze leesclub De Onverklaarbare Logica van Mijn Leven met 3.9 sterren. In ieder geval kunnen we met zekerheid stellen dat het boek ons met veel gevoelens opzadelde, soms enorm positief, en soms iets negatiever.

Kortom: De Onverklaarbare Logica van mijn Leven is boek dat een hoop gevoelens oproept.