Op 21 april 2019 vond alweer de vierde editie van YAlfest plaast.  Naar aanleiding van dit evenement werden er zes leesclubs gestart, waarvan Ingesloten er een was. Met zestien enthousiaste deelnemers ging de leesclub van start.

‘De zeventienjarige Layla Amin en haar ouders worden ’s avonds overvallen door een militaire eenheid die hen meeneemt naar een interneringskamp voor Amerikaanse moslims. Met behulp van haar vriendje buiten het kamp, haar nieuwe vrienden in het kamp en een onverwachte bondgenoot vecht Layla voor haar vrijheid, en begint langzaam maar zeker en revolutie tegen de directeur van het kamp.’

Er was al veel gespeculeerd over het boek van Samira Ahmed en de verwachtingen voorafgaand aan het lezen waren al best hoog. De meeste deelnemers verwachtten een actueel boek dat aangrijpend zou zijn en waarin racisme en islamofobie aangekaart zouden worden. LorevanDun probeerde echter zo blanco mogelijk het boek in te gaan, zodat de kans dat het tegen zou vallen een stuk kleiner zou zijn. Zouden deze, veelal positieve, verwachtingen waargemaakt zijn?

Tijdens het lezen werd al snel de voorkeur van de lezers duidelijk. Jake is een hartverwarmend personage en werd bij de meeste deelnemers tot favoriet personage gebombardeerd. ‘Hij wordt als redder in nood geprofileerd en er zijn maar weinig mensen die daar niet voor vallen!’, aldus Evy de Brabander. Unaniem werd de kampdirecteur als minst favoriet personage gekozen. Nakita Veltman werd misselijk van de man en bij Natasha wekte de man zelfs flink wat gevoelens op. Ze kon het harteloze, egoïstische, racistische en gewelddadige karakter met moeite handelen.

De schrijfstijl bracht diverse meningen naar voren. Marieke had vooral de eerste helft moeite met de schrijfstijl. Ze vond de zinnen te poëtisch en kwam hierdoor niet lekker in het verhaal. Marjolein vond de gedichten erin juist erg mooi omdat die haar wisten te raken. Laura F. vond de schrijfstijl prettig doordat het niet te simpel was, maar toch ook nergens onnodig ingewikkeld werd gemaakt. Ilona kon deze mening niet bijstaan, omdat ze in fases het verhaal niet meer begreep.  Yvie miste informatie wat tot de aanhouding van de familie Amin leidde en ook LarissaGlamourBooks had graag de familie gekend ten ze nog geliefd waren bij buren en collega’s, zodat het pijnlijke proces van verlies beter zichtbaar zou zijn geweest. Door de vele uiteenlopende meningen is het dus lastig om een conclusie te schrijven over de schrijfstijl. De beste tip is om het boek zelf te lezen en het te ondervinden.

In het interneringskamp worden een aantal situaties genoemd die onrechtvaardig zijn en hierdoor kippenvel opwekken. Meteen werd duidelijk dat de leesclubdeelnemers in een soortgelijke situatie absoluut niet afhankelijk moeten zijn van Evy, Yvie en Superjoellegirl. Hun impulsieve en opstandige gedrag zou namelijk nog weleens voor narigheid kunnen zorgen. Gelukkig bevatte deze leesclub ook mensen met gezond verstand, die de kat wat meer uit de boom zouden kijken voordat ze tot actie zouden overgaan ;-).

Het grootste struikelblok van het boek was dat er diepgang werd gemist. Bepaalde situaties hadden het verdiend om meer informatie te krijgen, waardoor de kwesties wellicht duidelijker geweest zouden zijn. Maartje merkte terecht op dat we niet moesten vergeten dat we een Young Adult boek lazen en dat de boodschap van angst, onrecht en hoop duidelijk werd overgebracht.

De auteur heeft huiveringwekkende thema’s aangekaart met haar boek. Vrijwel iedereen vond de thematiek goed uitgewerkt en bijzonder duidelijk overkomen. Joany de Vries vond het erg indrukwekkend dat Samira Ahmed ons laat zien dat we maar bar weinig hebben geleerd van de zwartste pagina’s in onze geschiedenisboeken en ook Janita Meerman stond versteld van het feit dat het boek zo veel overeenkomsten toont met de gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog. De aangrijpende momenten beperkten zich niet alleen tot het boek zelf, want naast mooie quotes bleek ook het nawoord flink wat emoties los te maken. Hierin geeft de auteur ons feiten en cijfers en het besef dat dit verzonnen verhaal helemaal niet zo ver van de realiteit staat, was indrukwekkend om te lezen.

Maar, kunnen we nu dan zeggen dat onze verwachtingen zijn uitgekomen? Gedeeltelijk. De thematiek werd ontzettend positief bevonden, maar de uitwerking maakte toch niet bij iedereen zoveel indruk als er van tevoren werd gedacht. Van alle deelnemers werd MwEva het meest teleurgesteld door het boek, maar toch werd Ingesloten met een prima gemiddelde score van 4.0 sterren afgesloten.