Eindelijk was het zo ver: de langverwachte verfilming van het boek Waar het licht is van Jennifer Niven stond eind februari op Netflix. We hebben jaren op deze film moeten wachten, want er kon geen goede Finch worden gevonden. Uiteindelijk is het gelukt om een acteur te casten voor deze rol en kon de film worden gemaakt. Wat vond ik van deze film? Is het boek toch beter of geldt dit zo vaak gehoorde cliché nu eens voor de film?

Dit artikel is geschreven door Laurie

Allereerst even een trigger waarschuwing: als je geestelijke gezondheid op dit moment niet stabiel is en als je snel getriggerd wordt is het misschien niet verstandig deze film te kijken of het boek te lezen. Depressie en zelfmoord zijn de thema's van dit verhaal.

Over Waar het licht is

Theodore Finch is gefascineerd door de dood en wil een einde aan zijn leven maken, maar elke keer gebeurt er iets waardoor hij het toch niet doet.
Violet Markey telt de dagen af tot haar diploma-uitreiking, zodat ze het bekrompen stadje waar ze opgroeit voorgoed achter zich kan laten en niet langer geconfronteerd hoeft te worden met de pijnlijke herinneringen aan
haar gestorven zus.

Wanneer Finch en Violet elkaar op de rand van de hoge klokkentoren op school ontmoeten, is het niet helemaal duidelijk wie wie redt. Maar vanaf dat moment groeit er iets van vriendschap tussen hen. Langzaam maar zeker geven ze hun geheimen aan elkaar prijs: Violet ontdekt dat Finch niet de enge freak is waar iedereen hem voor houdt en Finch leert Violet weer van het leven te houden. Violet bewaart Finch' geheim angstvallig, maar kent zij
wel al zijn geheimen?

Het boek

Ik las dit boek ergens eind 2017, dus dat is best al een tijdje geleden. Ik herinner mij nog dat ik in het begin heel erg moest wennen aan de schrijfstijl en aan het verhaal. Ik weet nog dat ik het verhaal een beetje "raar" vond. Waar het aan lag? Dat weet ik niet meer precies.

Naarmate het verhaal vorderde kwam ik er steeds meer in en begon ik het moeilijker te vinden het boek weg te leggen. De personages komen steeds meer tot leven en je ziet met name één van de twee enorm opbloeien. De ander raakt juist in een steeds dieper dal. Deze twee tegenpolen bleven elkaar aantrekken en het is mooi te zien hoe de een de ander weet op te laten bloeien, ook al gaat het ten koste van zijn of haar eigen geestelijke gezondheid.

Het einde, tja. Dat is wat mij uiteindelijk zo ver heeft gekregen het boek de volle 5 sterren te geven. Het is mooi om te zien hoe de een in het leven van de ander terug blijft keren en hoe die persoon de ander iets heeft kunnen leren.

De film

De film begint al heel anders dan het boek. In het boek ontmoeten Finch en Violet elkaar op het dak van de klokkentoren op school, terwijl ze in de film elkaar op een brug ontmoeten. Wat mij opviel was hoe weinig dialoog er in de film zit. De dialogen tussen Violet en Finch zijn juist een belangrijk deel van het boek. Dit is jammer, want zo zie je minder goed hoe ze naar elkaar toe groeien.

Wat mij ook opviel - en wat mij tevens stoorde - was de snelheid van het verhaal in de film. In het boek gaan Finch en Violet op zwerftocht door Indiana en bezoeken ze allerlei bijzondere plekken in de staat. In de film hebben ze een paar van deze plekken ook echt uitgelicht, maar de rest is hel kort en heel snel achter elkaar in beeld geweest. Ze laten dus niet alles zien, terwijl die plekken wel een grote rol spelen in het verloop van dit verhaal.

Dat het een film is die nog geen twee uur duurt blijkt ook wel aan het feit dat ze een sleutelscène hebben weggelaten. Omwille van spoilers kan ik niet in detail treden, maar het is een scène die juist typerend kan zijn voor iemand waar het niet goed mee gaat en die nare gedachten heeft. Ik vind dit eerlijk gezegd slecht, want dit is toch wel één van de scènes waar het om draait en waarin duidelijk wordt dat het met één van de personages niet goed gaat. Ik vond het einde van de film nogal abrupt en het voelde alsof het allemaal snel moest. Wat dan wel weer goed in beeld is gebracht is hoe één van de personages juist weer opbloeit naar een traumatische gebeurtenis.

Eindoordeel

Zoals je al hebt kunnen lezen is het cliché weer eens waar: het boek is beter dan de film. Het verhaal verloopt te snel in de film en er is een belangrijke scène weggelaten. Dit is zonde, want alle scènes zijn belangrijk, juist in dit verhaal. Het gebrek aan dialoog viel mij daarnaast ook op en dat komt het verhaal mijns inziens niet ten goede. De film was verder goed, maar ik denk dat ik dit boek binnenkort eens ga herlezen.

Heb jij zelf hulp nodig? Praat met iemand die je kunt vertrouwen of schakel je huisarts in. In het geval van een crisis situatie kun je chatten of bellen met de medewerkers van 113 online.

Heb jij Waar het licht is al gelezen of de film al gezien?