Als rasechte lezers, zijn we al snel geneigd te zeggen 'het boek is sowieso beter dan de film!', maar is dat wel altijd zo? In deze rubriek vergelijken wij bekende (Young Adult) boeken met de films, waarbij we onze mening geven en waarbij jullie natuurlijk mee mogen discussiëren. Pas wel op, dit artikel bevat spoilers over de boeken en de films. Dit keer vergelijken we Dumplin'!

Dit artikel is geschreven door Merel, Elke en Maartje

Dumplin'

Dumplin' is het tweede boek dat schrijfster Julie Murphy schreef, alweer jaren terug in 2015. Misschien ken je haar wel van haar boek Puddin' dat vorig jaar uitkwam. In beide boeken staat een stevig meisje centraal en is de boodschap dat we blij moeten zijn met ons lijf, hoe je er ook uitziet. Dumplin', tevens de bijnaam van hoofdpersoon Willowdean, werd verfilmd en kwam in 2018 op Netflix te staan, met niemand minder dan Jennifer Anniston in de rol van de moeder van Willowdean. Boekenland was overweldigd en mega nieuwsgierig. Was het de hype waard, of wint het boek het alsnog van de film?

Het boek

Willowdean Dickson heeft een maatje meer en vindt dat geen probleem, terwijl iedereen om haar heen geobsedeerd is door de aankomende missverkiezing. Pas als Will een relatie krijgt met haar oogverblindend knappe collega Bo, begint ze te twijfelen over haar figuur. Om haar zelfvertrouwen terug te krijgen, besluit Will het meest afschuwelijke te doen dat ze zich kan voorstellen: ze geeft zichzelf op voor de Clover City's Missverkiezing. Gaandeweg laat Will niet alleen Clover City versteld staan, maar vooral zichzelf.

Merel: Ik heb enorm genoten van het boek. Willowdean heeft geen blad voor haar mond en is prima met haar gewicht, tot ze geconfronteerd wordt met de (sorry dat ik het zeg: verschrikkelijke) missverkiezing. Het boek heeft humor en leest heerlijk weg, terwijl er ook zwaardere onderwerpen in voorkomen zoals onzekerheid en het overlijden van een geliefd persoon. Dit geeft het boek diepgang en maakt dat je het niet zomaar vergeet. Ook de boodschap dat het oké is om een maatje meer te hebben komt goed over. Een aanrader!

Elke: Net als Merel heb ik enorm genoten van Dumplin'. Willowdean is een oprecht, eerlijk en heerlijk realistisch personage. Je merkt dat ze heel erg veel moeite heeft met haar zelfbeeld; hoe moet ze zichzelf gedragen? Hoe moet ze zich voelen? Al deze dingen vliegen door haar hoofd heen. Het boek heeft vaart, en dat is best zeldzaam in een contemporary. Net als Merel vind ik het hele concept 'missverkiezing' verschrikkelijk. Vandaar dat ik ook redelijk sceptisch was. Maar het hele plot om die missverkiezing heen vond ik fantastisch. Wat ik fantastisch vind aan dit boek is dat het draait om acceptatie. Accepteren wie je bent, maar ook wie anderen zijn. En dat het oké is om anders te zijn.

Maartje: Ik was erg laat met het lezen van Dumplin'. Het stond al lang in mijn kast, maar iedere keer kreeg een ander boek voorrang. Nu ik het eindelijk heb gelezen kan ik zeggen dat ik het een heel goed boek vind. Gelukkig bleek de missverkiezing maar een heel klein onderdeel van het verhaal dat zich veel meer richt op body acceptance en juist onzekerheid over je lijf, vriendschap, verliefdheid en jezelf durven en mogen zijn. Een van de vele mooie uitspraken  in dit boek was dan ook: 'Ik vind dat je moet zijn wie je wilt zijn, net zo lang tot je het gevoel hebt dat je degene bent die je wilde worden.' Wat ik ook erg leuk vond was dat het leven in Texas en de specifieke cultuur van die staat duidelijk naar voren kwam. Ik hou ervan om te leren over andere culturen en echt, Texas heeft een heel eigen cultuur. Inclusief Dolly Parton.

De film

Dumplin' kwam in 2018 uit op Netflix. Hoofdpersonage Willowdean wordt gespeeld door Danielle Macdonald en haar moeder door Jennifer Anniston. Ook Disney-sterretje Dove Cameron speelt een kleine rol in de film. Omdat Willowdean, haar tante en haar beste vriendin enorm fan van Dolly Parton zijn, komt haar muziek veel voor in de film. Het liedje 'Girl in the movies' is zelfs genomineerd voor de Academy Awards in februari voor 'Best Original Song'. Stay tuned dus!

Merel: Om heel eerlijk te zijn was ik niet zó gecharmeerd van de film. Ze hebben een hoop elementen hetzelfde gelaten (vooral de details), maar grote dingen weer weggelaten, zoals het bijna-vriendje van Willowdean: Mitch. Ook de ruzie tussen Ellen en Willowdean verloopt heel anders, en ik ergerde me enorm aan het feit dat Willowdean een beetje neergezet werd als een gemeen meisje (ik zal geen scheldwoorden gebruiken). Als ik het boek niet gelezen had, zou ik de film misschien niet afgekeken hebben. Hij was redelijk vermakelijk, maar daar is ook alles mee gezegd. 

Elke: Ik vond de film zeker vermakelijk! Het is natuurlijk nooit helemaal mogelijk om het boek te vertalen naar de film, maar het is redelijk goed gelukt. Ik vond het fijn dat de relatie tussen Willowdean en haar moeder wat meer naar de voorgrond werd geplaatst, want dat was toch wel een van de makkelijkste manieren om de boodschap van het boek te laten schitteren. Ik vond het jammer dat Mitch werd weggelaten, maar wel begrijpelijk. Echter ben ik het wel met Merel eens dat Willowdean veel gemener werd neergezet dan in het boek, en dat haar onzekerheden véél minder goed naar voren kwamen. Ook vond ik Bo nogal slapjes, terwijl hij in het boek écht een geweldige, complexe love-interest is. 

Maartje: Helaas nog geen Netflix hier (ja, echt), maar ik zou na het lezen van het boek de film zeker gaan kijken. En hoop dan dat de film de onzekerheden van Willowdean en haar krachtige karakter mooi uit laat komen.

Het oordeel: Boek of Film?

Merel: Ik ga 100% voor het BOEK. Ik heb het gevoel dat in het boek alle emoties iets sterker naar voren komen: Jaloezie, ergernis, verliefdheid, verdriet, onzekerheid. In de film gaat het allemaal nét iets te snel en zijn naar mijn gevoel belangrijke dingen weggelaten. Wat ze wel goed hebben gedaan in de films is de Dolly Parton-stijl neergezet. Haar muziek was vaak in de achtergrond te horen en dat maakte voor mij de sfeer van de film beter. Ook ben ik blij dat ze het einde hetzelfde hebben gehouden, ik was namelijk erg bang dat ze het zouden aanpassen. Zoek je een vermakelijke film die je lekker weg kan kijken, zou ik hem aanraden. Het boek was echter toch iets beter. 

Elke: Net zoals Merel ga ik voor het BOEK. Ik zou niet zeggen 100%, puur omdat ik de film wel een goede 'vertaling' vond van het boek. Als film- en literatuurstudent heb ik inmiddels geleerd dat je adaptaties altijd met een korreltje zout moet nemen én moet onthouden dat film en boek heel andere media zijn. De film is gewoon minder gedetailleerd en sommige personages komen gewoon niet tot hun recht (ahum, Bo). Ik vond daarentegen het Draq Queen gedeelte geweldig, en net als Merel het 'Dolly Parton-gedeelte' (want tja, muziek past beter in een film). De film is dus vermakelijk en een tikkeltje emotioneel, maar het boek heeft meer diepgang, is complexer en heeft personages die echt tot leven komen. Kortom: het boek is écht een aanrader, en de film is een leuke adaptatie. 

Maartje: Hier kan ik dus officieel niets over zeggen. Maar het boek is in ieder geval het lezen meer dan waard.

Wat vonden jullie van Dumplin'?