Tijd voor een buddyread! Wij lazen deze maand samen een boek. Voor ons is het de eerste buddyread sinds we lid zijn geworden van de club. Zijn jullie benieuwd naar onze bevindingen over De Laatste Zes van Alexandra Monir?

Dit artikel is geschreven door Maartje en Natasha.

Terwijl de aarde wordt geteisterd door aardbevingen, orkanen en overstromingen worden vierentwintig van de slimste tieners ter wereld geselecteerd om één van de zes plekken te bemachtigen op het ruimteschip naar Europa - de maan van Jupiter. Daar zullen ze een nieuwe kolonie stichten. Voor de Italiaanse wedstrijdzwemmer Leo is deze missie precies wat hij nodig heeft na het verlies van zijn familie. Maar Naomi, een Iraans-Amerikaans wetenschapsgenie, heeft weinig vertrouwen in de missie. Leo en Naomi staan aan het begin van een genadeloze strijd die hen tot het uiterste zal drijven. Maar pas wanneer er steeds minder finalisten overblijven en hun lot dichterbij komt, beseffen de twee wat er precies op het spel staat...

Natasha: Hoi Maartje, wat leuk dat wij samen dit boek gaan lezen! Ik heb er echt veel zin in. Het verhaal doet me een beetje denken aan De 100 van Kass Morgan, maar dan andersom; de jongeren gaan juist naar de ruimte. Wat zijn jouw verwachtingen?

Maartje: Ik heb er heel veel zin in Natasha. Ik moest vooral denken aan de Phobos boeken van Victor Dixen. Die gaan over een groep van 12 jongeren die op weg gaan naar Mars en ondertussen de liefde van hun leven moeten vinden. Ik heb heel erg van die serie genoten, dus toen ik dit boek langs zag komen bij Booksandlala op Booktube heb ik het direct besteld. Ik ben heel benieuwd naar het verhaal.

Hoofdstuk 1 t/m 8

Maartje: Zo, dit boek gaat snel! Ik ben gisteren begonnen en ben stiekem al bij hoofdstuk tien. Ik was echt vanaf de eerste bladzijde betrokken bij het verhaal, het begint natuurlijk ook best heftig. Ik moet zeggen dat ik beide hoofdpersonen tot nu toe heel leuk vind. Leuk ook dat er één is die graag mee wil doen met het programma en dat de ander eigenlijk liever thuisblijft. Dit geeft wel iets extra's aan het verhaal. Ik ben dol op boeken over bijzondere scholen en dit verhaal met al die technologische snufjes en ruimtesurvival-skills vind ik echt heel leuk. Hoe gaat het bij jou? Was jij ook meteen enthousiast?

Natasha: Het boek gaat zeker rap! Deze hoofdstukken voelen nog wel aan als een introductie, wat logisch is aangezien al die technologische snufjes uitgelegd moeten worden. Het is allemaal heel duidelijk, want Alexandra Monir heeft een prettige en beeldende schrijfstijl. Bovendien is het interessant om te zien hoe de personages met al die informatie en oefeningen omgaan. Ik vind beide personages ook erg leuk en het is een verademing dat ze zo verschillen. De ene heeft genoeg redenen om graag mee te doen, terwijl de ander tal van motivaties heeft om minder enthousiast te zijn. Ik moest wel even wennen aan de naam van de missie, Europa, omdat dat een bestaand werelddeel is op aarde.

Hoofdstuk 9 t/m 16

Natasha: Wow, wat gebeurt er veel in dit stuk en wat is het spannend! Je ziet nog steeds dat Leo en Naomi verschillend tegen de Europamissie aankijken, maar ze lijken desondanks een sterke vertrouwensband op te bouwen. Ik vind trouwens dat de kandidaten ontzettend veel toffe dingen mogen doen tijdens de training. Het verhaal heeft me ook aan het denken gezet: er wordt al zoveel door robots gedaan tegenwoordig. Dadelijk nemen zij alles over in de toekomst! Voor sommige dingen blijven toch mensen nodig, hoop ik. Hoe denk jij daarover? Hoe vind je dat Alexandra Monir inspeelt op deze actuele veranderingen binnen de maatschappij?

Maartje: Er gebeurt inderdaad heel veel en ik lees het boek met heel veel plezier. Ik vind Leo en Naomi leuke karakters, maar vind ook de andere personen in het boek leuk neergezet. Als je kijkt naar de training dan zou je zelf ook graag meedoen met het programma. Al moet ik er niet aan denken om daarna de ruimte in te moeten en waarschijnlijk nooit meer terug te komen. Wat je vraag over robots betreft, ja, dat is een spannend stukje. Hoe intelligenter de robot, hoe spannender het wordt. Ik las laatst Lifel1k3 van Jay Kristoff. De 'robots' in dat boek lijken zo sterk op mensen dat ze niet van de echte mens te onderscheiden zijn, maar ze zijn veel sterker en herstellen zich sneller na een verwonding. Als mensen dat voor elkaar krijgen zie ik het somber in voor de mensheid.

Hoofdstuk 17 tot eind

Maartje: En toen was het boek alweer uit. Wat een verhaal, wat een plotwendingen. Ik kan niet wachten op deel 2. Ik vond de afwisseling tussen de perspectieven van Naomi en Leo heel leuk. Vooral omdat zij allebei anders aankijken tegen de missie. Dit gaf veel diepte aan dit toch vrij korte boek. De laatste zes is een vlot lezend dystopisch/ science fiction boek met een interessant concept en lekker romantisch.

Natasha: Aan het eind heb ik drie keer verontwaardigd gekeken. Plotwending na plotwending na plotwending. Ik zag het allemaal niet aankomen. Ik vond de afwisseling tussen de personages ook heel leuk om dezelfde reden. Ook was het fijn dat de romantiek er niet heel dik boven op lag. Weten we al wanneer het vervolg uitkomt? Want ik moet door!

Stel je voor je kunt de mensheid redden, maar om dat te kunnen doen kom je nooit meer terug op aarde en zie je je familie nooit meer. Zou jij de mensheid redden?