Begin dit jaar stond de young adult wereld op zijn kop. Suzanne Collins zou een nieuw boek uitbrengen in het universum van De Hongerspelen. Dit boek zou De Ballade van Slangen en Zangvogels gaan heten en zou gaan over president Snow. Het verhaal zou zich 64 jaar eerder afspelen dan de originele trilogie. Reden genoeg voor enthousiasme, maar ook voor vrees. Zou deze prequel een goede toevoeging zijn op de wereld die zo veel mensen kennis heeft laten maken met het young adult genre? Vandaag vertel ik of de vrees gegrond is of dat het enthousiasme overwint.

Dit artikel is geschreven door Laurie

Korte inhoud

Ambitie motiveert hem. Competitie drijft hem. Maar macht kent een prijs. Het is de ochtend van de boeteceremonie waarmee de tiende jaarlijkse Hongerspelen worden ingeluid. In het Capitool bereidt de achttienjarige Coriolanus Snow zich voor op zijn enige kans op roem en succes, als mentor in de spelen. Zijn ooit zo machtige familie heeft het moeilijk en hoe het hun verder zal vergaan, hangt af van Coriolanus’ prestaties. Hij moet charmanter, slimmer en geraffineerder te werk gaan dan zijn medestudenten en zijn tribuut naar de overwinning helpen. Maar het zit hem niet mee. Hij krijgt de vernederende opdracht om mentor te zijn van de vrouwelijke tribuut uit district 12, het laagste van het laagste. Vanaf nu zijn Coriolanus en zijn tribuut verbonden door hun lot: iedere keuze die hij maakt kan leiden tot gunst of mislukking, zege of ondergang. In de arena zal worden gevochten tot de dood. Buiten de arena begint Coriolanus mee te leven met zijn tribuut… en moet hij kiezen wat hij belangrijker vindt: de regels blijven volgen of doen wat nodig is om te overleven.

Leeservaring

Toen ik begon met lezen moest ik even wennen. In De ballade van slangen en zangvogels hebben de personages Latijnse namen die flink op elkaar lijken. Nadat ik een paar bladzijden had gelezen was ik daar aan gewend en kon ik makkelijk verder. De schrijfstijl is weer prettig, maar het moet een flinke klus zijn geweest dit boek te vertalen. Er komen namelijk veel liedteksten in het verhaal voor.

We zien dat Snow helemaal niet zo rijk is als ik in eerste instantie dacht. Ik dacht altijd dat hij een verwend ventje was, want zo gedroeg hij zich in de originele trilogie wel. In deze prequel leren we dat hij in bittere armoede leeft en nauwelijks genoeg te eten heeft. We leren Snow van een hele andere kant kennen, maar dat praat zijn wrede karakter in de originele trilogie niet goed.

De ballade van slangen en zangvogels speelt zich 64 jaar eerder af dan De Hongerspelen. In dit boek gaan we terug naar de tiende hongerspelen en we zien dat deze heel anders waren dan de spelen waarin Katniss en Peeta de arena in moesten. Er werd net zo laag over de tributen gedacht als tijdens de vierenzeventigste spelen, met district 12 als ultiem dieptepunt. Verschil is wel dat tijdens de tiende hongerspelen ook de tributen van districten 1 en 2 als uitschot werden beschouwd. Dit waren helemaal niet de beroeps die we hebben leren kennen. Ik moet toegeven dat Katniss, Peeta en alle andere tributen echt geluk hebben gehad, want tijdens het mentoraat van Snow was het nog maar de vraag of je het úberhaupt zou halen tot je de arena in mocht. De tributen werden slecht behandeld, het was niet om aan te zien.

Lucy Gray, de tribuut van Snow, is een interessant personage. Lucy Gray is een muzikant en hierdoor zitten er vele liederen in het boek. Ik herkende er veel uit De Hongerspelen, want Lucy Gray was de grondlegger van de liederen uit de trilogie. Net als Katniss was ze eigenwijs, maar Lucy Gray was nog net een tikje eigenwijzer.

Tijdens het lezen kom je erachter dat president Snow wel degelijk gevoelens heeft. Hij heeft nogal last van stemmingswisselingen: het ene moment is hij een keiharde moordenaar en het andere moment wil hij iedereen beschermen. Het Capitool was in zijn jeugd al verschrikkelijk, nog erger dan tijdens de spelen van Katniss en Peeta. Ondanks deze verschrikkingen zat ik weer helemaal in het verhaal en kon ik het makkelijk uit lezen. Ik had er soms iets meer moeite mee dan met de originele trilogie, maar dat mocht de pret niet drukken.

Toevoeging of niet?

In De ballade van slangen en zangvogels wordt de basis gelegd voor de hongerspelen die we in 2008 leerden kennen. Je ziet hoe dingen zijn veranderd en hoe slecht het 64 jaar eerder allemaal was. Het spectakel was toen een stuk minder, evenals de voorzieningen voor de tributen. Ik vond dit een waardevolle toevoeging aan "De Hongerspelen" trilogie, want als je alles leest zie je de ontwikkeling van de spelen. Als je nog helemaal aan deze serie moet beginnen zou ik wel beginnen met De ballade van slangen en zangvogels, want op deze manier volg je de tijdlijn van het hele verhaal.

Heb jij dit boek al gelezen?