Op 1 mei sluiten de stembussen voor de Jonge Jury Debuutprijs. Omdat de drie boeken op de shortlist allemaal binnen het Young Adult genre vielen, wilde ik ook graag meepraten over de 'beste' young adult debutant van het Nederlandse taalgebied. Dus ik las de drie genomineerde boeken. Hieronder kun je lezen wat ik ervan vond en wie er volgens mij de prijs zou moeten winnen.

Dit artikel is geschreven door: Maartje

Van tevoren wil ik even aangeven dat de boeken lastig te vergelijken waren. De drie boeken kwamen uit drie verschillende genres. Het boek van Merel de Keyzer is een echte fantasy, het boek van Carlie van Tongeren een contemporary en het boek van Nadine Swagerman een spannende contemporary. Voor iedere lezer zit er dus wel wat tussen, maar vergelijken is lastig.

Over wezenloze zielen van Merel de Keyzer is een fantasy verhaal dat ver weg doet denken aan Beauty and the Beast. Het vertelt het verhaal van Sieglinde die als bediende naar het mysterieuze kasteel van de graaf van Nebelburg wordt gestuurd. Daar komt ze langzaam achter steeds meer duistere geheimen waar ze misschien liever ver buiten gebleven was.

Het boek begint met een zeer duister sprookje en dit zet de toon voor de verdere schrijfstijl van het verhaal. Het is echt als een sprookje geschreven. Het taalgebruik is sprookjesachtig en wat ouderwets en doordat de schrijfster uit België komt, zijn sommige zinsconstructies, voor de Nederlandse lezers, wat ongewoon. Ondanks dat het verhaal licht gebaseerd lijkt op Beauty and the Beast is het wel een origineel verhaal waarin zeer veel verschillende sprookjesfiguren een plek vinden en het plot anders loopt dan je zou verwachten. Het is een sprookje, maar dan één zoals de oude verhalen van Grimm, duister, met geweld en enge scènes. Het nadeel van het boek vond ik de vele vloeken, de grove taal die Sieglinde bezigt. Dit had, wat mij betreft, echt minder gemogen, vooral als je bedenkt dat dit verhaal zich afspeelt ten tijde van Keizer Karel (1500-1558).

Heerestraat & Rozenlaan van Carlie van Tongeren is een contemporary en vertelt over een actueel onderwerp, namelijk het verdeeld voelen van kinderen met gescheiden ouders. Nina's ouders zijn sinds kort gescheiden en Nina fietst dus wekelijks op en neer tussen haar ouders met een enorme weekendtas. Haar vader is gaan samenwonen met zijn nieuwe vriendin en haar twee kinderen en haar moeder heeft het erg moeilijk met de scheiding en trekt zich terug in haar slaapkamer.

Het boek leest heel prettig. De opbouw is vrij eenvoudig en het taalgebruik fijn. Je racet door het boek heen. Het boek laat mooi zien hoe lastig het is om steeds ergens anders te wonen, om hier te zijn als je daar wilt zijn en andersom. Hoe het is om te moeten wennen aan allerlei nieuwe dingen, om om te gaan met ouders die niet alles even netjes en handig afhandelen. Dit maakt het boek zeker fijn om te lezen voor jongeren die in dezelfde situatie zitten of zaten. Daarnaast is het boek ook gewoon een leuke fluffy roman, waarin aantrekkingskracht en verliefdheid ook een rol spelen.

Eén waarheid van Nadine Swagerman is het laatste boek dat genomineerd is. Dit boek is een spannend verhaal over Laura. Laura's ouders zijn door een misdrijf om het leven gekomen en Laura heeft hen gevonden. Laura stort volledig in en wordt opgenomen in een kliniek waar ze contact legt met verschillende andere personen in de kliniek en met Joritt, één van de verplegers. Onafhankelijk van elkaar willen ze er achter komen wat er met de ouders van Laura is gebeurd, maar of ze deze waarheid wel echt willen achterhalen?

Dit boek was spannend en ook grappig en geeft daarnaast een podium aan een belangrijk maatschappelijk onderwerp, namelijk psychische gezondheid en de geestelijke gezondheidszorg. Ik werd direct meegenomen in de gedachten en gevoelens van Laura en leefde erg met haar mee. De verschillende karakters in de kliniek werden goed uitgewerkt en gaven het boek de nodige luchtigheid mee.  Het verhaal werd langzaamaan steeds serieuzer en het gevoel dat er iets niet klopt werd geleidelijk sterker. Dit is knap gedaan. Voor mij had het verhaal rondom Joritt nog wel wat uitgewerkt mogen worden. Waarom Joritt zo geïnteresseerd raakt in Laura vond ik bijvoorbeeld iets minder goed uitgewerkt. 

Mijn winnaar:

Als ik in de jury zou zitten zou ik kiezen voor Eén waarheid van Nadine Swagerman. Dit boek was vanaf pagina één interessant en bleef mijn aandacht vasthouden tot de laatste pagina. Het besteedt aandacht aan belangrijke thema's en speelt met je gevoelens.