In 2018 werd het al aangekondigd: Julie Kagawa ging een nieuwe serie schrijven binnen de wereld waarmee ze doorbrak als auteur, namelijk in de wereld van "The Iron Fey". Afgelopen maart was het dan eindelijk zo ver, het eerste boek uit deze nieuwe serie "evenfall" lag in de winkels. In de IJzerraaf volgen we Puck die achter iets aan moet in Nimmernimmer, maar hij weet net wat dat iets is. Feline en Laurie gingen terug naar de wereld van het Zomerhof, het Winterhof en het IJzerrijk en vandaag lees je wat zij ervan vonden.

Dit artikel is geschreven door Feline en Laurie

Over het boek

Robin Goodfellow. Puck. Gehate en geliefde schelm, grappenmaker, raaf… en de rechterhand en nar van koning Oberon uit Een Midzomernachtdroom. Er doen de wildste verhalen over hem de ronde, maar in De IJzerraaf vertelt hij eindelijk zijn eigen verhaal.
Er is iets gaande in NimmerNimmer. Puck hoort de geruchten voor het eerst op de goblinmarkt, waar een oude vriend zijn hulp inroept. Wanneer hij erachter komt wat er door de onverschilligheid van de mensen ten opzichte van de natuur is wakker gemaakt, weet hij dat hij onmiddellijk in actie moet komen. Samen met oude en nieuwe vrienden neemt hij het op tegen een vijand die zo machtig is, dat die al het leven in de sterfelijke én onsterfelijke wereld bedreigt…

Verwachtingen

Laurie: 'In 2019 las ik dan eindelijk "The Iron Fey" serie omdat we op deze spot een readalong organiseerden en ik ga het gewoon eerlijk toegeven. Ik vond deze serie geen hoogvlieger. Ik had net wat andere boeken van Julie Kagawa gelezen en die konden mij meer bekoren. Nu was dit ook haar aller eerste serie, maar ik merkte dat ik eigenlijk een beetje te laat was om deze boeken echt leuk te vinden. Ook Puck was niet mijn favoriete personage. Omdat ik nou eenmaal een sucker ben voor de boeken van Kagawa, pakte ik De IJzerraaf op. Het vooruitzicht dat we een diepere laag in de lolbroek zouden tegenkomen sprak mij ook wel aan. Want dat is precies waar ik me aan ergerde bij Puck, hij was altijd de eeuwige lolbroek. Mijn verwachtingen zijn deels waargemaakt. Ik ben nog steeds geen Puck fan, dat wist ik van te voren. Ik had op meer diepgang gehoopt en eigenlijk ook wel verwacht, want dat heeft de auteur zeker bewezen met haar "Schaduw van de vos" trilogie. Helaas bleef deze diepgang uit.'

Feline: 'Voordat ik het boek las ben ik bij de boekpresentatie van Julie Kagawa gaan kijken over het boek. Dit was erg gezellig en inspirerend. Het enthousiasmeerde mij daarom ook om het boek te kopen. Ik verwachtte van het boek dat het mij mee zou slepen in de wereld van de Fey, zoals de eerste drie delen van de Iron Fey dat ook deden. Dit bleef helaas een beetje uit. Het was nostalgisch om het boek te lezen, maar het raakte me niet zoals de serie dat eerst deed. Ook miste ik de pit die meestal aanwezig is in de grappen van Puck. Ik denk dat dat komt doordat hij deze keer het hoofdpersonage is.'

Schrijfstijl

Laurie: 'De schrijfstijl is weer als vanouds zoals we dat van deze auteur gewend zijn. Het verhaal leest vlot en de zinnen zijn niet moeilijk. Dit maakt deze boeken zeer geschikt voor een beginnende young adult lezer. Ik heb het vermoeden dat de boeken in deze wereld juist voor deze doelgroep zijn geschreven en dat een serie als "Schaduw van de vos" meer voor de oudere lezers is geschreven. Dat "The Iron Fey" wellicht voor de jongere lezers bedoeld is, is ook weer te merken in De IJzerraaf. De schrijfstijl uit de eerdere series zet zich in dit boek voort. Hierdoor voelt alles wel heel makkelijk aan, veel te makkelijk naar mijn smaak.'

Feline: 'Ik ben het hierin met Laurie eens. Kagawa schrijft zoals altijd mooi beeldend en meeslepend. Het is inderdaad niet moeilijk om te volgen. Een ding wat ik wel jammer vindt is dat ze soms de neiging heeft om veel van Puck zijn emoties letterlijk te vertellen, in plaats van dat er daadwerkelijk iets gebeurt in het verhaal.'

Plot

Laurie: 'Ook de plot was, net als de schrijfstijl, erg eenvoudig. Er is iets gaande in NimmerNimmer en Puck besluit er achteraante gaan. Dit doet hij met hulp van nieuwe personages, maar ook van oude bekenden. Wat dat betreft is De IJzerraaf pure nostalgie. Ik miste wel wat spanning en sensatie in de plot, het ging de personages allemaal zeerr makkelijk af. Er was weinig ruimte voor dialoog, maar ook voor de innerlijke monoloog. Dat laatste was er wel, maar werd nogal repetitief. Puck bleef zichzelf herhalen. Als je van peilsnelle actie houdt is dit boek een absolute aanrader, want het zit er vol mee. De ene gebeurtenis volgt direct op de andere en de personages zijn in een constante staat van paraatheid. Ondanks deze actie werd het verhaal in zijn geheel nergens echt spannend. Als je de eerdere boeken binnen de wereld van "The Iron Fey" hebt gelezen weet je wellicht al waarom en waar ik op doel. Dit gemis van spanning maakte dat het boek zich soms voort leek te slepen. Dit zorgde ervoor dat ik niet veel zin meer had om verder te lezen. Aan het eind zit wel een kleine cliffhanger, maar deze weet mij niet te overtuigen om rijkhalzend uit te kijken naar het vervolg.'

Feline: 'Het plot lijkt op de verhalen die Kagawa al eerder over deze wereld heeft vertelt. Toch miste er een bepaalde spanning. Misschien doordat de lezer de wereld al kent, of misschien omdat we inmiddels wel weten dat de gebruikelijke personages het altijd wel overleven. De vijand leek helaas nogal bij elkaar geraapt, en minder origineel bedacht dan de ijzerfae hiervoor. Dit boek draait voornamelijk om Puck, waardoor er dieper in werd gegaan op zijn verleden. Toch had dat van mij wel iets dramatischer gemogen. Er heerste namelijk net niet genoeg spanning om mij helemaal geïnteresseerd te houden.' 

Personages

Laurie: 'Zoals eerder gezegd zien we oude bekenden terug en leren we nieuwe personages kennen. De oude bekenden uit De IJzerraaf hebben zich gedurende de in totaal acht boeken binnen deze wereld niet tot nauwelijks ontwikkeld. Het lijkt of ze niet zijn gegroeid in hun karakter, iets waar ik zelf steeds meer behoefte aan heb in mijn boeken. De meeste personages gaan ook al eeuwen mee, dus die lijken wel uitgegroeid. Ik vond de twee nieuwe personages, Nyx en Kolenvreter, niet echt iets toevoegen. Vooral Kolenvreter was er voor mijn gevoel in geschreven om ook één van de IJzerpaarden vertegenwoordigd te hebben in dit verhaal. Nyx voegde wel iets meer toe, maar ook niet veel. Zij moordde er vooral lekker op los. Hoofdpersonage Puck leek zich eveneens weinig te ontwikkelen. Het kleine beetje ontwikkeling dat hij had doorgemaakt zat aan het einde en was heel abrupt. Het was er opeens en het was ook zo weer voorbij. Er was niet echt een opmaat naar deze ontwikkeling toe.'

Feline: 'Ik vond dat de personages uit de vorige boeken hierin helaas nogal lauw overkwamen, in vergelijking met de eerdere boeken in de serie. Het nieuwe personage, Nyx, was boeiend, maar had van mij nog wat meer uitgediept mogen worden. Ook de worsteling van Puck komt niet goed over, omdat hierover meer wordt verteld dan daadwerkelijk getoond op een intensere manier.' 

Eindoordeel

Laurie: 'De IJzerraaf is vooral leuk als je fan bent van de boeken binnen de wereld van "The Iron Fey". Doordat we oude bekenden terugzien voelt dit voor veel lezers aan als nostalgie. Ik heb dit boek met wat minder plezier gelezen. Puck is niet mijn favoriete personage. Dit wist ik van tevoren en heb ik niet mee laten wegen in mijn eindoordeel. Ik heb het vermoeden dat deze series vooral zijn geschreven met de jongere YA lezers als doelgroep en daarin is De IJzerraaf zeker geslaagd. Het leest makkelijk en de actie is peilsnel. Voor de ervaren (en misschien ook wat oudere) YA lezer is dit boek te vlak. Er is nergens echt diepgang te vinden, de personages laten nauwelijks karakterontwikkeling zien en de plot is niet spannend te noemen. Deze dingen had ik wel verwacht, want Julie Kagawa kan zeker diepgang aan haar boeken toevoegen. Ik hoopte dat dat na al die jaren ook het geval zou zijn bij dit boek. Ik heb me helaas niet echt kunnen vermaken en De IJzerraaf krijgt van mij dan ook nipt 3 sterren.'

Feline: 'Hoewel ik het boek niet slecht vond -het sleepte me voldoende mee om het uit te lezen-, vind ik dat Julie Kagawa beter kan. Ik ben het met Laurie eens dat het boek diepgang mist. De gebruikelijke formule die de schrijfster hanteert mist de spanning van de eerdere boeken, en de personages voelen helaas net iets te lauw aan. Toch haalt dit boek de nostalgische tiener in mij naar boven, daarom geef ook ik het boek 3 sterren.' 

Wij beoordelen De IJzerraaf van Julie Kagawa met 3 sterren.

Ben jij fan van Puck of juist helemaal niet?