Duo recensie: Het onzichtbare leven van Addie LaRue
V.E. (Victoria) Schwab heeft een heel arsenaal aan boeken op haar naam staan, waaronder een aantal Young Adults, maar die zijn (nog) niet vertaald. In 2019 verscheen het eerste deel van De Schemering trilogie, een reeks die tussen het YA en Fantasy genre invalt. Enkele maanden geleden verscheen er een nieuw boek, een project waar Victoria maar liefst 10 jaar aan gewerkt heeft en dat binnen een half jaar vertaald werd door uitgeverij Boekerij. Danique en Minca waagden een kans en wilden beoordelen of al die jaren van werk hun vruchten af hebben geworpen.
Over het boek
Frankrijk, 1714. Als Adeline LaRue wordt uitgehuwelijkt, smeekt ze om meer tijd en een leven in vrijheid. Haar wens gaat in vervulling, maar tegen een vreselijke prijs. Addie zal eeuwig leven, en is gedoemd te worden vergeten door iedereen die ze ontmoet. Zelfs haar ouders vergeten hun dochter op slag en jagen haar hun huis uit.
Ontheemd en alleen begint Addie aan een betoverend avontuur dat eeuwen en continenten omspant. Van de achttiende-eeuwse salons van Parijs tot de straten van het moderne New York: Addie leert overal overleven. Maar terwijl haar tijdgenoten de geschiedenisboeken in gaan, blijft Addie onopgemerkt bestaan. Dag na dag, jaar na jaar.
Tot ze op een dag een boekhandel in stapt en iemand haar voor het eerst in driehonderd jaar herkent…
Verwachtingen
Danique: 'Mijn verwachting was vooral een hele mooie schrijfstijl aan te treffen. Ik had hier namelijk al veel over gehoord. Ik had voor dit boek nog nooit een V.E. Schwab boek gelezen en was wel heel nieuwsgierig naar haar schrijven en het werk dat ze heeft uitgebracht. De verwachting was, buiten een prachtige schrijfstijl ook een prachtig verhaal aan te treffen die laat zien hoe een leven eruit ziet als je meer dan 300 jaar kan leven. Daarbuiten was mijn verwachting voor de Luc heel groot. Hij is de bad guy en daar houd ik toch wel het meeste van in een verhaal.'
Minca: 'Vanaf het moment dat ik het eerste deel van de Schemering trilogie had gelezen, wist ik het al: ik kon deze auteur toevoegen aan mijn lijstje van favoriete auteurs. In datzelfde jaar las ik maar liefst 11 andere boeken van V.E. Schwab. Vanaf dat moment heb ik alle nieuwtjes gevolgd en werd ik razend nieuwsgierig naar haar 10-jaren project. De beschrijving van het verhaal verraste mij enorm en ik wist gelijk dat ik het boek wilde lezen. Mijn verwachtingen lagen behoorlijk hoog, aangezien ik de andere boeken van deze auteur allemaal erg tof vond. Qua verhaallijn was ik heel benieuwd, aangezien deze auteur vaker met tijdsprongen en perspectiefwisselingen werkt. Mijn interesse was in elk geval gewekt.'
Schrijfstijl
Danique: 'Ik ben het helemaal eens met Minca, de schrijfstijl is heel poëtisch en daardoor was ik in het begin wel wat angstig. Ik lees namelijk niet echt dit soort boeken en ook niet met een aparte schrijfstijl. Ik was dan ook bang dat ik het niks zou vinden. Maar het tegendeel is bewezen. Ik ben betoverd geraakt door alle mooie zinnen en de manier waarop gevoelens en gebeurtenissen werden beschreven. Mijn nieuwsgierigheid is dan ook zeker gewekt om de andere boeken van deze auteur op te pakken en te kijken of de schrijfstijl daar overeenkomt met Addie Larue.'
Minca: 'Ik heb altijd al gezegd dat Victoria een best wel poëtische schrijfstijl heeft en in Addie LaRue wordt dit opnieuw bevestigd. De afwisseling tussen dialogen, geschiedenis, verleden en heden zijn prachtig op elkaar afgestemd. De details die vanuit het personage worden beschreven zijn prachtig en kunstzinnig. Op bepaalde momenten in het verhaal gebeurt er iets simpels, maar dat wordt ineens belangrijk door de manier waarop Addie ernaar kijkt. Door iets wat ze al eerder heeft gezien of meegemaakt of juist omdat het totaal nieuw voor haar is, ondanks al haar levenservaringen. Het begin kan hierdoor voor de ene lezer net wat langdradiger overkomen dan voor de ander. Zelf had ik hier absoluut geen last van, want ik kon me helemaal verliezen in haar woorden.'
Personages
Danique: 'Laat ik maar gelijk met mijn favoriet beginnen, dat is namelijk Luc. Ik hou van zijn aanwezigheid door het verhaal heen en ook hoe hij samen met Addie dit avontuur beleeft. Daarnaast is hun relatie ook fantastisch om over te lezen en merk ik wel dat Luc heeft gezorgd dat Addie nu zo sterk is. Wat ik daarnaast ook heel sterk vind, en dat is iets wat Minca ook al benoemde, is dat de wereld waarin Addie leeft dezelfde is zoals wij hem kennen. Dit zorgde ervoor dat ik haar beter voor me kon zien en haar kon inbeelden in de plekken waar ze was. Henry was voor mij een personage dat zich samen met Addie het meest heeft ontwikkelt op persoonlijk vlak. Ze leren allebei van hun fouten en proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan. Ik vond het ijzersterke personages en Addie, Henry en Luc hebben dit verhaal voor mij echt gedragen.'
Minca: 'Addie’s personage en de plekken waar ze gaande het verhaal langs komt zijn niet anders dan de wereld zoals wij hem kennen want zo komen er ook af en toe grootse gebeurtenissen voorbij die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Het verhaal neemt je mee in verschillende tijdspaden. Van 2014 tot 1714 en van 1826 tot 1944. Telkens is de wereld waarin Addie leeft anders, maar haar personage blijft hetzelfde. Ze is eigenzinnig, vastberaden maar eenzaam. Ze ziet zoveel van de wereld maar mist altijd hetzelfde. Erkenning en herkenning. Ook enkele andere personages die regelmatig hun terugkeer in het verhaal maken zijn wonderbaarlijk en passen perfect bij het verhaal. De duisternis in Luc, de onzekerheid van Henry en het creatieve brein van Bea. Verder heeft de auteur ook een mate van diversiteit in het boek verweven. Iets wat er niet al te dik bovenop ligt maar wel regelmatig even naar voren komt.'
Plot
Danique: 'De opbouw is heel goed gedaan. Het is een verhaal en loopt goed door ondanks dat je uiteindelijk vanaf meerdere verhaallijnen en tijden gaat lezen. De laatste 100 bladzijden hebben echt naar het einde toegewerkt waardoor je het boek niet weg kon leggen, juist omdat je wilde weten wat er nou ging gebeuren met Addie en met Henry. Het plot had ik zelf niet zien aankomen en was zeker onverwacht, maar is wel de juiste keuze geweest voor Henry en het verhaal. De laatste paar bladzijden hebben mij tot tranen geroerd en was zo prachtig dat ik een hangover had van het boek en het eigenlijk gelijk weer opnieuw wilde lezen. De personages en het verhaal hebben mij echt gepakt op een emotioneel vlak en dat vind ik de kracht van dit boek.'
Minca: 'De opbouw van het verhaal lijkt door de tijdsprongen en perspectiefwisselingen af en toe wat ingewikkeld. Maar het verhaal blijft op wonderbaarlijke manier één geheel en blijft goed te volgen. Het hele idee van het doen van een wens die uiteindelijk in vervulling gaat, maar op een dusdanig andere manier dan gehoopt, is een zeer interessante opzet. Kunst is een terugkomend en belangrijk thema in het verhaal. Zowel literatuur als muziek, fotografie en schilderwerken. Elk deel van het verhaal begint met een kunstwerk dat wordt beschreven en wat vroeg of laat ook daadwerkelijk in het verhaal langs komt. En naarmate het verhaal vordert, wordt duidelijk wat deze kunstwerken te maken hebben met het verhaal. Deze onthulling is krachtig, emotioneel en zo veel zeggend dat het je versteld zal doen staan. Addie’s leven is door de jaren heen zo in de wereld verweven waardoor ik me af begon te vragen of ik haar zelf niet ooit heb ontmoet, maar ik het me simpelweg gewoon niet meer kan herinneren. Wat als…? Deze theorie, deze vraagstelling vind ik prachtig en interessant om over na te denken. Het verhaal had me dagen en weken erna nog in zijn ban.'
Eindoordeel
Danique: 'Het verhaal is een verhaal dat je lang bijblijft omdat de emoties alle kanten opgaan. Dit boek heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eerste hangover had van een boek, en is ook het eerste boek in tijden dat mij weer tot tranen heeft gekregen. De schrijfstijl in combinatie met de personages is eentje die mij heel erg heeft verasst. Ik kan niet anders dan 5 sterren geven.'
Minca: 'Het verhaal van Addie LaRue is een verhaal als geen ander. Het zal je verrassen, emotioneren en verwonderen. Ze zeggen wel eens dat je als lezer duizend levens kunt leiden. Maar dit boek alleen laat je al duizend levens beleven. Onvoorstelbaar, hartverscheurend en toch hoopvol. Het onzichtbare leven van Addie LaRue verdient van mij een dikke 5 sterren!'
Wij beoordelen Het onzichtbare leven van Addie LaRue met 5 sterren.
Heb jij dit boek al gelezen of wil je dat misschien nog? Vertel ons hieronder wat je ervan vond of waarom je het wel/niet wil lezen!