Nadine Swagerman bracht dit jaar haar debuut Één waarheid uit, een YA van Nederlandse bodem! Het boek gaat over Laura, die na de moord op haar ouders wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek. Hier leert ze Jorrit kennen, een jongen die daar stage loopt. Zodra Jorrit hoort wat Laura is overkomen, wil hij meer weten over de moord op haar ouders. Maar hoe dichter hij bij de waarheid komt, hoe meer zijn leven en die van Laura op zijn kop komen te staan. Brechtje en Feline zetten wat stellingen over het boek op een rijtje. Wat is waar en wat absoluut niet? Er is maar één waarheid… 

Nadine Swagerman heeft een goed debuut neergezet

Brechtje: ben ik het mee eens! Ik heb Één waarheid binnen een dag uitgelezen, ik werd er compleet in meegesleurd en het verhaal liet me vanaf pagina één al niet meer los. Ik had hiervoor nog geen enkel boek gelezen waarin mentale stoornissen zo'n grote rol in spelen, maar Nadine heeft dit onderwerp goed uitgewerkt. Het is nog steeds een best gevoelig onderwerp in onze samenleving, daarom vind ik het heel dapper dat ze psychische zorg zo'n grote, belangrijke rol laat spelen in haar debuut. 

Feline: het verhaal wekt je nieuwsgierigheid vanaf de eerste pagina. Ik kon me erg goed inleven met Laura in de tekst. Haar sarcastische opmerkingen waren gevat en grappig om te lezen, en de andere personages in het boek zijn mooi menselijk neergezet. Het wordt verhaal langzaam steeds serieuzer, en je krijgt het idee dat er iets niet klopt. Dit is heel mooi en subtiel gedaan. Ik vind het mooi dat het niet zozeer een "whodunit" is. Tijdens het lezen wilde ik vooral dat het goed zou komen met Laura, in plaats van de identiteit van de moordenaar weten. 

Nadine verbreekt veel taboe's met haar debuut

Brechtje: waarheid! Over zelfmoord, depressie en andere psychische problemen wordt nog steeds liever niet gepraat. En dat terwijl het zo belangrijk is om wél over te praten. Één waarheid sluit perfect aan op de discussie over de geestelijke gezondheidszorg. Nadine draait nergens om heen, beschrijft het zoals het is en is niet bang voor hier en daar een duister grapje tussendoor. Hierdoor wordt het geen zwaar, dramatisch boek, ondanks het heftige onderwerp. Er komen ook meerdere scénes in voor waarin heel rauw beschreven wordt hoe het is om met bijvoorbeeld een depressie en suïcidale gedachten te leven. Ik vind het heel goed dat er eindelijk een niet geromantiseerd boek is over dit onderwerp! Ik zou alleen mensen die zelf herstellende zijn van psychische problemen waarschuwen voordat ze Één waarheid gaan lezen: door deze scénes kan dit boek voor hun ook triggerend zijn. 

Feline: ik ben het met Brechtje eens. Nadine wist precies de goede maat aan te houden in het beschrijven van mentale stoornissen. Het was niet dramatisch, maar ze heeft zich er nooit gemakkelijk vanaf gemaakt. Vooral de dialoog over zelfmoord is me bijgebleven. Opmerkingen zoals 'ik ben slecht in zelfmoord plegen'waren zowel grappig als verdrietig. Het was mooi om te lezen over mensen die met suïcidale gedachten leven en steun hebben aan elkaar. Ik ben het met Brechtje eens dat het belangrijk is om dit soort onderwerpen ook aan te snijden in jeugdboeken. 

Laura en Jorrit waren originele hoofdpersonen

Brechtje: dat waren ze! Laura en Jorrit waren allebei verre van perfect en zeker niet stereotype. Ik kon me alleen af en toe wel heel erg ergeren aan Laura. Ze kan heel dramatisch reageren en loopt weg als iemand haar uit wil leggen wat er aan de hand is, super irritant. Gelukkig komen haar positieve kanten ook naar voren in het boek! 

Feline: zeker! Ik kon me vooral met Laura in het begin goed inleven, maar dat is steeds meer naar Jorrit verschoven (met name toen Laura dus dramatisch en irritant ging doen). Vooral de scènes waarin Jorrit moest verwerken wat er met zijn patiënten gebeurd was, waren mooi om te lezen. 

Één waarheid heeft een onverwacht plot

Brechtje: hmm, ik vond eerlijk gezegd van niet. Ik had halverwege het boek al in de gaten wie de moordenaar van Laura's ouders was, en was daarom niet verrast toen bekend werd dat die persoon het ook daadwerkelijk had gedaan. Als je net zoals ik graag thrillers leest of kijkt op Netflix, is de climax van dit boek eigenlijk best wel een cliché. Maar dat wil niet zeggen dat het plot slecht in elkaar zat. Nadine verspreidt de puzzelstukjes goed en zorgt ervoor dat ze richting het eind logisch in elkaar vallen. Hierdoor wordt het alsnog heel spannend, zelfs als je vermoedens al zijn bevestigd!  

Feline: ik lees bijna nooit thrillers. Ik had in een melige bui geraden wie de moordenaar van Laura's ouders was, maar ik schrok toen ik nog gelijk bleek te hebben ook! Ik was totaal verbijsterd met grote ogen in de trein toen ik het uit had gelezen. Door de loop van het verhaal verwacht je het in ieder geval niet. Ik dacht dat ik de logica van de puzzelstukjes door had, maar ik had me totaal vergist. 

Alle verhaallijnen waren goed uitgewerkt

Brechtje: grotendeels wel, maar helaas vond ik niet dat alle verhaallijnen goed uitgewerkt waren. Vooral in de laatste hoofdstukken vond ik het afgeraffeld. Ik kreeg het gevoel alsof er nog snel even een verhaallijntje bij moest om extra spanning te geven om ervoor te zorgen dat de lezer de pagina's wilde blijven omslaan... En dat deze verhaallijn drie hoofdstukken later alweer vergeten was. Heel jammer, omdat het inderdaad wel voor die extra spanning zorgde. Ook vond ik dat de thuissituatie van Jorrit meer aandacht had kunnen krijgen. Gelukkig zijn de verhaallijnen waar veel aandacht aan zijn besteed wel fantastisch uitgewerkt! De hoofdlijnen vond ik heel goed en waterdicht in elkaar zitten, wat best nog lastig kan zijn bij moordmysteries. Daar werd ik heel blij van! 

Feline: ik vind het ook jammer dat Jorrit niet meer pagina's gegeven heeft, juist zijn verhaal was interressant, en had op een secuurdere manier bij dat van Laura gevoegd kunnen worden. Ook ik vind het jammer dat de extra spannende scène niet verder uitgewerkt is. Ik las door, omdat ik er een ontknoping van verwachtte, om vervolgens meteen van plotpunt B naar plotpunt C geleid te worden. Het is alsof je met iemand praat en diegene plots over een ander onderwerp begint, super irritant. In z'n totaliteit was het wel een mooi compleet portret van Laura's verhaal. Vooral de flashbacks met haar vond ik erg mooi beschreven en utgewerkt. 

Één waarheid is een boek dat je bijblijft

Brechtje: ja, ik vind van wel. Door het belangrijke onderwerp en de heftige gebeurtenissen zet dit boek je zeker weten aan het denken. Ik heb het boek een maand geleden uitgelezen, en nog steeds denk ik er bijna elke dag wel even over na. Hij maakt in ieder geval diepe indruk!

Feline: de duistere thema's met verscheidene lichtpuntjes waren heel bijzonder. Je kunt het niet helpen om in het verhaal meegesleurd te worden, op zoek naar de waarheid. Het laat je heel erg nadenken over hoe iedereen iets anders ervaart dan jijzelf. En over hoe het is om in een psychiatrische inrichting te leven. Toen ik het boek uitlas moest ik mezelf er echt even aan herinneren wie ik zelf was en wat ik aan het doen was, zo sterk was mijn immersie in het boek. 

Dit boek krijgt van ons... 

Brechtje: 3 sterren! Ik ben niet teleurgesteld, maar ik had wel wat meer verwacht van dit boek. Vooral de afwerking van sommige verhaallijnen en de uiteindelijke climax vielen tegen. Ook vond ik Laura af en toe een beetje té dramatisch. Maar door de goede research van Nadine die heel duidelijk terugkomt in dit boek, het belangrijke onderwerp, de eerlijke, rauwe schrijfstijl, en het feit dat je heerlijk snel door dit boek vliegt ben ik ergens toch ook enthousiast! 

Feline: 4 sterren! Ik vond de climax heel gaaf om te lezen! Ook was ik een fan van Jorrit, al had hij iets meer pagina's kunnen krijgen. Nadine heeft moeilijke onderwerpen op een sterke manier beschreven, en hoewel sommige dingen misschien wat te gehaast overkwamen was het een sterk boek met interessante personages en spannende scènes.