Onlangs verscheen Opposite of always door Justin A. Reynolds in het Nederlands als Het omgekeerde van altijd. Het boek wordt gehyped door grote auteurs als Angie Thomas en Becky Albertalli. Elke en Feline waren erg nieuwsgierig naar dit boek, omdat het zo goed ontvangen is. Nieuwsgierig naar wat zij ervan vinden? Lees dan gauw verder!

Het omgekeerde van altijd

Bij Jack King lukt alles altijd bíjna. Bijna vroeg hij dat leuke meisje mee uit (maar zijn beste vriend was hem voor), bijna was hij de beste van de klas, bijna kwam hij in het footballteam. Als hij op een feestje de mooie, grappige Kate ontmoet, denkt hij dat de vloek van "bijna' eindelijk is verbroken. Maar helaas. Kate gaat dood aan een ernstige ziekte. Dit zou het einde moeten zijn van hun verhaal, maar dat is het niet! Op het moment van Kates overlijden krijgt Jack een tweede kans. Zijn leven wordt gereset, en het volgende moment is hij zes maanden terug in de tijd en weer op het feest, waar Kate er gezond en stralend bij zit. Is hij gek aan het worden of is hij echt aan het reizen door de tijd? Jack is bereid overal in te geloven als hij Kate maar kan redden. Al snel zal echter blijken dat zijn keuzes niet zonder gevolgen zijn...

Verwachtingen 

Elke: Ik had best hoge verwachtingen bij dit boek, puur ook omdat het gehyped wordt door auteurs die ik leuk vind zoals Becky Albertalli of Angie Thomas. Daardoor werden mijn verwachtingen hoger, omdat als mijn favoriete auteurs het leuk vinden ik dacht dat ik het óók leuk zou moeten vinden. De cover duidt inderdaad, zoals Feline hieronder al benoemt, op een soort romantisch verhaal. Ik had zelf ook een soort idee dat het zou gaan over een quasi-tragisch romantisch verhaal over tijdreizen, wat de cover ook 'enigszins' duidelijk maakt. Ik verwachtte dus een mooi boek! Maar kreeg ik dat ook?

Feline: Door de cover, de achterflap en de schrijver verwachtte ik een aantal dingen. Ik verwachtte een liefdesverhaal à la de film About time. Hier was ik enthousiast over: ik erg gek van tijdrijsverhalen. Al was ik ook een beetje huiverig over het boek. Hoewel ik nog nooit iets gelezen heb van Angie Thomas en Justin A. Reynolds, weet ik wel dat zij politieke boodschappen in hun verhaal verwerken over discriminatie en racisme. Op zich is daar natuurlijk helemaal niets mis mee! Alleen heb ik bij andere boeken en films gemerkt dat het verhaal zich soms verliest in een een politieke. Hierdoor wordt de boodschap een soort verwijt aan de lezer/kijker, in plaats van dat een lezer/kijker gestimuleerd wordt om het onrecht te bestrijden. Ik hoopte echter dat ik het bij het verkeerde eind zou hebben, en dat Justin A. Reynolds de fijne balans tussen een verhaal en politiek zou weten te behouden. 

Schrijfstijl

Elke: Justin A. Reynolds schrijft fijn, maar af en toe ergerde ik me aan de (woord)grappen die niet overkwamen. Of dit kwam door de vertaling weet ik niet, maar soms stoorde ik me ook aan woorden die ik simpelweg niet begreep (en dat komt van een literatuurstudent). Sommige woorden kwamen héél ouderwets over terwijl dit een Young Adult boek is. (Ik kan nu even geen specifiek voorbeeld benoemen). Toch vond ik de schrijfstijl zeker niet onprettig, want het boek las vlot weg en heeft kortere en langere passages die elkaar goed afwisselen. Het enige waar ik me dus aan stoorde waren de vreemde woordkeuzes en de soms misplaatste of verwarrende humor.

Feline: Dit is een van de prettigste schrijfstijlen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Justin A. Reynolds beschrijft precies genoeg. Hij verveelt je niet met eindeloze details over dingen de je vergeet zodra je ze gelezen hebt. Hij is heel goed in het nabootsen van hersenspinsels op papier. Hierdoor wordt je echt even één met het hoofdpersonage; Jack King. Sommige gebeurtenissen worden wat gedetailleerder beschreven, bij anderen zijn de dialogen alleen al genoeg. Dit soort kortere teksten laten ook goed zien dat de hoofdpersoon er niet helemaal bij is met zijn gedachten. 

Plot 

Elke: Ik vond het verhaal best tof, maar enigszins zou ik zeggen dat dit verhaal bijna beter zou zijn als film of serie. Het idee van een tijd-loop is interessant, maar maakte dit verhaal ook langdradig en soms saai omdat er zo veel herhaling in zat. Echter vond ik de personages dan weer wél heel leuk. Jack is een herkenbaar personage in de zin dat hij alles goed wil doen voor de mensen van wie hij houdt, voor zijn vrienden, ouders en voor Kate. Het is daarom zeker geen straf om vanuit zijn perspectief te lezen! Net als Feline vond ik de toevoeging van sikkelziekte interessant, ook omdat het uiteengezet wordt en je er meer over leert. Dat vond ik een goede toevoeging.

Helaas pakte het verhaal me nét niet helemaal. Ik weet niet waar dat precies aan lag, maar het zijn vast kleine dingetjes die me allemaal een beetje teleurstelden. Een van die dingen is dat de relatie tussen Kate en Jack, in mijn ogen, niet sterk genoeg is. Vooral niet om zijn eerste loop te verantwoorden. Ik vond het allemaal een beetje héél erg snel gaan. Juist de ontplooiing van de relaties tussen Jack en zijn vrienden Franny en Jillan vond ik mooi om te lezen (vooral dan Franny). Het idee dat het boek, naar mijn idee, vooral wil laten zien is dat je niet alles in de hand hebt. Dat vond ik een mooie boodschap. Soms gaat het meer om de reis dan om de bestemming. Het boek laat dus mooie dingen zien, maar helaas vond ik dat nét niet genoeg om te zeggen dat dit boek een aanrader is.

Feline: De angst in mijn verwachtingen bleek niet verantwoord! Het boek brengt onrecht goed naar boven, zonder daarin vermoeiend  te zijn. Ik vond de sikkelziekte, de vele slachtoffers hiervan, en de weinige behandelsmethodes hiervan heel interessant om over te lezen! Ook kwamen er grapjes in voor over vooroordelen die anderen hebben over zwarte mensen. Ik vond ze erg leuk gevonden!

Persoonlijk vond ik het plot niet de kracht van het verhaal. Het was vanaf het begin vrij voorspelbaar. Vanwege de proloog zijn grote delen van het verhaal al weggegeven. De toon is verder ook erg feelgood, waardoor enige spanning wegblijft. Je weet eigenlijk al vanaf het begin hoe het verhaal afloopt. Zelf vond ik dit niet erg storend. Het was leuk om te lezen hoe dezelfde scenario's met een beetje voorkennis van Jack toch anders liepen. Het verhaal draait vooral om Jacks ontwikkeling. Welke keuzes maakt hij, na alles wat er gebeurt is? 

Personages 

Elke: De personages vond ik, denk ik, de beste onderdelen van dit verhaal. Vooral Jack is een interessant personage dat zijn fouten heeft. Hij probeert te veel te doen voor zijn geliefden, maar daarmee kwetst hij juist anderen. Hij is een goedzak, maar dat pakt niet altijd goed uit. Het idee van dat je te vaak dingen 'goed' wil doen, vond ik interessant. Maar ook het idee van Jack als iemand die alles nét niet haalt, wordt uiteengezet. Vooral door het idee van de time-loop uiteraard! Naast Jack vond ik vooral Franny interessant, waarschijnlijk omdat hij de pechvogel is van het trio. Zijn relatie met zijn vader was frustrerend, maar vooral mooi door het einde van het verhaal. De relaties tussen de drie vrienden vond ik écht het hart van het verhaal. Kate vond ik een intrigerend personage, maar dat staat eigenlijk buiten haar relatie met Jack. Ik vond vooral dat ze in relatie tot Jack werd gekarakteriseerd, en dat vond ik een beetje jammer. Soms leek het wel alsof ze één en dezelfde waren; persoonlijk ben ik daar niet zo van gecharmeerd.

Feline: De personages vond ik erg mooi bedacht. Vooral Jack is fantastisch. Hij is ongemakkelijk en onzeker, maar ondanks dat vrij dapper en ad rem. Daarnaast heeft hij natuurlijk alles over van de mensen van wie hij houdt. Die mensen zijn onder andere zijn vrienden: Jillian en Franny, en zijn (soms) vriendin Kate. De reacties en problemen van Jillian en Franny zijn wat het boek heel echt maakt! Ze kampen met problemen waar we ons allemaal in kunnen vinden, zonder dat het te voorspelbaar of saai wordt (al komen de problemen steeds opnieuw voor: want tijdreizen). Kate vond ik persoonlijk wat minder boeiend. Ze is wel grappig, maar af en toe een beetje flauw. Misschien komt het juist doordat Jack zoveel aan haar denkt, dat je er af en toe een beetje moe van wordt als je het leest. Ze is wel aardig, maar zó geweldig is ze nu ook weer niet. 

Het Oordeel

Elke: Ik weet niet of ik net als Feline zou zeggen dat Het Omgekeerde van Altijd het lezen waard is - zeker met een hoge TBR - maar het was een redelijk vermakelijk boek dat ik - persoonlijk - wat minder vond door de herhalingen, de iet-wat-slappe relatie tussen Jack en Kate en het taalgebruik (met (woord)grappen die ik simpelweg absoluut niet snapte). Hierdoor geef ik Het Omgekeerde van Altijd 2.5 sterren. Echter raad ik iedereen aan om een eigen oordeel te vellen, dus ga dit boek vooral lezen want misschien ben je uiteindelijk net zo enthousiast als Feline. 

Feline: Ondanks een paar clichés en schoonheidsfoutjes vond ik Het omgekeerde van altijd zeker de moeite van het lezen waard! Van mij krijgt het boek 3.5 sterren. 

Gezamenlijk geven Feline en Elke Het Omgekeerde van Altijd dus 3 sterren! Heb jij dit boek al gelezen? Zo ja, wat vond je ervan? Zo nee, ben je van plan om hem te gaan lezen?