Samen lazen Elke en Manon Schaduwheer van Cassandra Clare, het spannende tweede deel in de Duistere Machten serie. Uitgeverij Moon belooft een tweede deel dat het eerste evenaart, en spannend, hartverscheurend én prachtig is, zoals we van Cassie Clare gewend zijn. In het tweede deel vechten Emma en Julian tegen hun verlangens, duiken ze diep in Malcolm Fades verleden, en clashen de werelden tussen de benedelingen en de schaduwjagers als nooit tevoren. Wat vonden wij van dit tweede deel? Was het net zo goed als het eerste? Of was het een teleurstelling? Lees snel verder...

Schaduwheer volgt Emma Carstairs, die de dood van haar ouders heeft gewroken en eindelijk rust heeft gekregen. Maar niets is wat het lijkt. Eigenlijk verlangt ze naar haar parabatai, wat ten strengste verboden is. Dus besluit ze om iedereen te misleiden, en Julian te beschermen tegen de duistere vloek, door Mark te daten. Maar Mark zit zelf ook diep in de puree... Tegelijkertijd is daar dan de Onseelie-koning, die wraak wil en de Koude Vrede helemaal zat is. Tussen de wetten van twee werelden, moeten Emma, Julian en Mark een manier proberen te vinden om zichzelf en hun geliefden te beschermen, voor het te laat is... 

Schrijfstijl 

"Ik hou nog steeds heel erg veel van Cassie's schrijfstijl," vertelt Elke. "Ze schrijft vluchtig en vol passie in momenten van actie en hartstocht, en laat de tijd even stilstaan bij momenten van verdriet." Elke vindt haar schrijfstijl daarom één van de redenen waarom Schaduwheer succesvol is. Volgens haar wil je geen moment stoppen met lezen, en dat is een enorm pluspunt. "Als de manier van schrijven je niet aanspreekt, wil je al gauw stoppen met lezen. Maar dat is bij Cassie helemaal niet het geval." Manon kan zich helemaal vinden in wat Elke vertelt over de schrijftstijl. Je wilt niet stoppen met lezen. De manier waarop de boeken in elkaar steken zijn eigenlijk perfect. Het zijn eigenlijk kleine cliffhangers in het boek. Julian en Emma maken iets mee maar voordat je er achter komt wat het is ga je verder met het spannende avontuur van Livvy, Ty en Kit. Ik begrijp dat dit ook heel vervelend kan werken maar ik vind het een fijne spannende schrijfstijl. Manon vindt de boeken wel fijner lezen in het Nederlands. "Ik weet niet of dat komt doordat het een fantasy boek is maar ik vind het makkelijker om er doorheen te komen."

Plot

Volgens Elke is het plot weer sterk. "Cassie weet zó sterk allerlei dingen met elkaar te verweven. Bijvoorbeeld Cristina's verbintenis met Mark, waardoor ze dichter naar elkaar toegroeien... en dat dan weer leidt tot de dood van Erec, de zoon van de Onseelie-koning. Het is ontzettend knap hoe ze de tandwielen laat draaien en laat samenkomen tot één harmonisch geheel." Het enige wat Elke niet zo sterk vond, was de slechterik, oftewel antagonist. "Ik vond de Onseelie-koning niet zo heel sterk als antagonist. Hij heeft niet echt een presence, en hij maakt je als lezer ook niet echt bang. Annabelle, die aan het einde compleet doordraait, vond ik ook niet echt sterk." Wat ze dan wel weer ijzersterk vond, was het Cohort. "Ik vind dat het Cohort echt doet denken aan onze maatschappij, van vroeger en van nu, en dat dát dan weer echt goed is. Het laat zien dat er in elke wereld wel mensen zijn die anderen lager vinden dan zijzelf, en dat is echt niet eerlijk en gewoonweg verschrikkelijk. Er is geen reden voor, behalve naïeve angst en haat." Elke vindt het daarom geweldig dat thema's van dit werk resoneren in onze eigen maatschappij, ondanks dat het een fantasy-werk is. Manon kan zich helemaal vinden in Elke haar mening over de 'slechterik'. "Ik had graag iets meer actie gezien. Ik weet zeker dat dat in het derde boek helemaal goed komt!" Er waren volgens Manon veel referenties naar de tweede wereldoorlog en de koude oorlog. Het geeft mensen een andere kijk op de gebeurtenissen die toen plaatsvonden. Manon is geen grote fan van ‘love triangles’ maar vond de driehoek tussen Kieran, Christina en Mark goedgeschreven. "Het is raar maar het irriteerde me dit keer niet. Alsof ze alle drie gewoon samen horen." 

Thema's

Er is duidelijk sprake van een 'verboden liefde'-troop, vindt Elke. "Niet dat dát per se erg is," beaamt ze. "Het is subtiel en niet in your face dramatisch. Julian en Emma verlangen duidelijk naar elkaar, en zijn stapelverliefd, maar het wordt niet constant in je gezicht geduwd." Het idee van samenkomen, vriendschap en liefde is de rode draad van dit verhaal, die door de personages heen loopt. "De relaties tussen de personages stuwen dit boek voort. Je wil weten hoe het verder gaat tusesn Diego en Cristina, tussen Kieran, Cristina en Mark, en tussen Kit, Ty en Livvy... er zijn zoveel personages die interessante banden vormen met andere personages, die allemaal zó goed zijn uitgewerkt. De personages zijn echt het kloppend hart van dit boek, maar dat had ik ook niet anders verwacht." "Hoe meer ik erover nadenk hoe meer Thema’s er naar bovenkomen drijven." Vertelt Manon. De grootste is de verboden liefde tussen Julian en Emma. Parabatai mogen geen relatie vormen en zouden er zelfs gek van worden. Er worden ook een aantal LHBT thema’s aangekaart en schrijft Cassie over ‘minderheden’ in de samenleving. Manon vindt dat Cassie op een creatieve manier belangrijke, actuele thema’s verwerkt in haar boek. ‘Ik zou eindeloos over de verschillende thema’s in dit boek kunnen praten.’ zegt Manon. Ze hoopt dat Cassandra deze lijn ook doorzet naar het volgende boek.

Eindoordeel

"Uiteindelijk las ik Schaduwheer binnen drie dagen uit, wat écht een record is, volgens mij. Het is een fantastisch boek, met diepgaande, gecompliceerde en toffe personages, een sterk uitgebouwde wereld, en thema's die binnen onze huidige maatschappij resoneren," vertelt Elke. "Het enige minpuntje, was de overdaad aan antagonisten, en het gebrek aan échte angst vanuit de lezer (ik dus) voor deze antagonist. Het was net iets té veel, al snap ik wel waarom Cassie het zo heeft opgebouwd. Het is om chaos te creëren én het te laten lijken alsof het de Blackthorns tegen de wereld is." Het is het enige minpuntje waar Elke over struikelt, dus dat valt reuze mee. Verder vond ze het boek helemaal geweldig, waardoor ze het ook 4 sterren geeft. 

Manon las het boek in ongeveer twee weken uit. ‘Ik had veel verplichtingen en ik kon vaak niet meer dan vijftig pagina’s per dag lezen. Desalniettemin vond ze het een geweldig boek. De minder goede schurk is voor mij niet een reden om het boek een minder eindoordeel te geven. ‘Waar ik wel tegenaan liep was dat ik het boek te lang vond, het boek telde zevenhonderdpagina’s en het fysieke boek was er moeilijk om te lezen (zonder de rug te breken). ‘Ik ben bang dat het in het derde boek alleen nog maar erger wordt.’ Manon geeft het boek 5 sterren en kan niet wachten tot deel drie.

Manon en Elke hebben beide erg genoten van het nieuwste Cassandra Clare boek. Het boek krijgt dan ook een welverdiende 4,5 sterren. Wij willen nu natuurlijk ook weten wat jullie er van vonden! Laat het ons weten in de reacties!