Omdat zowel Feline als Elke het wel eens tijd vonden om ein-de-lijk aan deze serie te beginnen, besloten ze om toch maar eens aan Throne of Glass  (vertaald in het Nederlands naar De Glazen Troon) van Sarah J. Maas te beginnen. Throne of Glass is net als de A Court of Thorns and Roses-serie erg geliefd en bekend, dus waren ze beiden redelijk sceptisch maar ook wel enthousiast. Zou het net zo goed zijn als A Court of Thorns and Roses? Of zou het juist in zijn schaduw blijven? Lees hier onze meningen!

Dit artikel is geschreven door Feline en Elke. 

Pas op! Dit artikel kan hele lichte spoilers bevatten. 

VERWACHTINGEN

Elke: Ik had natuurlijk hoge verwachtingen! Had iemand iets anders verwacht? Sinds dat ik A Court of Thorns and Roses (en alle vervolgdelen) heb gelezen, ben ik echt verliefd geworden op de stijl van Sarah J. Maas. Ik was daarom ook ontzettend benieuwd naar Throne of Glass. Ik vond het alleen zo intimiderend dat er dus zoveel delen waren, én dat ik ACOTAR zo goed had gevonden. Ik was bang dat Throne of Glass de hype niet waar zou kunnen maken. Toch ging ik positief het boek in en probeerde ik deze gedachte los te laten.

Feline: Ik herken dat ook erg. Omdat de serie zo geliefd is, was ik bang dat hij overrated is. Bovendien vond ik ACOTAR erg vermakelijk. Zou De Glazen Troon net zo leuk zijn om te lezen? Toen ik het boek snel even doorbladerde, zag ik dat het geschreven was vanuit het hij/zij perspectief. Dat vond ik een afknapper, omdat ik meestal meer meeleef met een boek als het, net als ACOTAR vanuit ik-perspectief ik-perspectief is geschreven. 

PLOT

Elke: Throne of Glass vond ik een ontzettend sterk boek. We volgen uiteraard de huurmoordenaar Celaena, die gezien wordt als de beste huurmoordenaar in heel Adarlan. Echter is ze dus gevangen genomen en moet ze levenslang werken in de zoutmijnen... tot dat ze ineens een deal voorgeschoteld krijgt door kroonprins Dorian die ze niet kan weerstaan: vecht als zijn kampioen in de wedstrijd om de 'King's Champion' te worden. Dit gaat natuurlijk niet zo gemakkelijk als ze dacht... vooral als kampioenen links en rechts worden vermoord. Ik vond dit plot geweldig. De personages komen echt tot leven en hebben duidelijk hun imperfecties, vooral Chaol, Dorian en Celaena natuurlijk. Celaena’s zelfverzekerdheid en vechtkunst, maar ook haar onzekerheden zijn heel realistisch en passen bij het idee van een tiener huurmoordenaar - hoe vreemd dat ook klinkt. Ook vind ik het goed dat het plot, ondanks dat het draait om de wedstrijd en de mysterie van de moorden, gebouwd wordt op de relaties tussen personages. Ook verweeft Maas dit met vertelsels over het verleden van Celaena, hoewel ze hier misschien wat meer 'show' en minder 'tell' had mogen gebruiken. Het fantasy-aspect vond ik persoonlijk iets minder, omdat het soms nogal vaag bleef. Als het alleen politieke intrige was geweest, had ik het eigenlijk al genoeg gevonden! Ook vond ik de wereldopbouw wat minder... vooral omdat er veel wordt verteld en je niets ziet - al is dit natuurlijk ook omdat Celaena het meeste in het paleis zit. Desalniettemin zit het plot goed in elkaar en was ik heel blij met dit verhaal!

Feline: Er gebeurt in dit plot erg veel, maar in plaats van dat dit genoeg is, roept dit juist meer vragen op. Maas begint heel sterk. Je merkt meteen dat Celaena geen doorsnee meisje is, en de situatie waarin ze zich bevindt grijpt je meteen aan. Celaena gaat van crimineel naar de  potentientie om een belangrijk lid van de hofhouding te worden, als ze tenminste eerst het toernooi wint. Dat alleen al is genoeg om je aandacht vast te houden. Tot de kampioenen van de koning één voor één vermoord worden. De moordenaar, die zelf fantasy-trekjes heeft, vond ik erg goed bedacht. Echter vond ik de beschreming die Celaena kreeg van een oude koningin een beetje vergezocht.  Hoewel het dus een meeslepend verhaal is, zijn er een aantal cliché's in het boek die erg doorzichtig zijn. Als je je hieraan stoort is De Glazen Troon geen boek voor jou. Maar als je de vaardigheid hebt om je hersenen tijdens het lezen van dat soort scènes even uit te zetten, zou het geen probleem moeten zijn. Ik ben het erg eens met Elke dat er veel meer van de omgeving getoond had kunnen worden. Aan de andere kant, er zijn nog genoeg boeken in de serie. Mischien gebeurt dit wel in deel 2! 

SCHRIJFSTIJL

Elke: Hier kan ik heel kort over zijn: fijn! Sarah J. Maas schrijft heel erg fijn, soms met 'flair' en soms juist heel versimpeld. Er is een mooie balans in haar tekst. 

Feline: Ze schrijft heel meeslepend, en zuigt je in haar wereld. Soms zijn de dingen die ze beschrijft een beetje tè rooskleurig, maar het is wel een van de betere schrijfstijlen. 

PERSONAGES

Elke: De personages vond ik, zoals ik hier boven al noemde, goed uitgewerkt. Celaena's achtergrondverhaal en haar persoonlijkheid zijn naadloos verweven. Het is duidelijk dat Maas goed weet uit te leggen waar haar zelfverzekerdheid, maar ook haar onzekerheden (wat betreft Dorian) vandaan komen. Ook Dorian is een goed uitgewerkt personage: hij is knap (en dat weet hij dondersgoed ook) maar hij is ook onzeker omdat hij in zijn vader's schaduw staat en het vaak niet eens is met zijn beslissingen. Als kroonprins heeft hij bepaalde ideeën die hem een interessant personage maken: hij is geen 'goodie goodie', maar het is ook geen ultieme slechterik. Dorian vond ik, naast Chaol, het meest complexe personage in het verhaal. Chaol vond ik ook complex omdat hij ondoorgrondelijk lijkt - je weet (zelfs als je in zijn gedachten kruipt) niet echt wat hij voelt. Hij is super mysterieus en dat vond ik zo tof aan hem. Ik ben ook benieuwd hoe de relatie tussen Celaena, Dorian en Chaol zich gaat ontwikkelen in de verdere boeken! 

Feline: Celaena is echt mijn favoriet in dit boek. Ik vind het zo knap hoe Maas haar ondanks al haar talenten zo menselijk heeft gemaakt! Met een personage als zij loop je al snel het risico om een saaie alleskunner of Mary-Sue te bedenken, maar hier gebeurt dat eenvoudigweg niet. Ze is super grappig en bot, en soms heb je het idee dat je haar echt kent. Dorian is in het begin echt een playboy, maar toch heeft hij zijn (hele begrijpelijke) onzekerheden. Hij is niet gewoon een love-interest, maar een personage met drijfveren. Bovendien is hij net als Celaena erg bijdehand, en dat is erg vermakelijk om te lezen. In sommige boeken wordt geschreven over jongens die meiden fysiek domineren, maar omdat Celaena een sluipmoordenaar is weet je meteen dat hem dat niet zal lukken. Ik vond die gelijkheid tussen hen echt sterk. Ik ben het verder met Elke eens dat Chaol door zijn mysterie juist de aandacht trekt! Ik ben benieuwd wat er over hem naar voren komt in de volgende delen. Nehemia vond ik ook een interessant personage, je merkt echt dat ze tussen 'goed' en 'slecht' zit. En Maas zorgt ervoor dat je haar, net als Celaena, toch een beetje vertrouwt. Ik hoop ook dat Maas in deel 2 wat meer vertelt over Celaena’s oude meester Arobynn. Daar ben ik ook erg benieuwd naar. 

OORDEEL

Elke: Als ik het boek bekijk in het geheel zaten er wel wat dingen in die ik minder vond (het fantasy aspect, 'telling' in plaats van 'showing' en de wereldopbouw) maar in het algemeen vond ik het verhaal héél erg tof. Het bevat romantiek, humor, epische scènes en een badass vrouwelijk hoofdpersonage. Eigenlijk alles wat ik dus zoek in een boek! Ik wist daarom niet zo goed wat ik dit boek voor score moest geven - aangezien ik eerst wilde gaan voor een perfecte score - maar omdat ik toch wat minpunten had, ga ik voor 4 sterren. Toch een hele goede score dus! Ik ben benieuwd naar deel 2!

Feline: Ondanks het hij/zij-perspectief ben ik erg blij verrast door dit boek! Het was heel meeslepend, en als een mooie puzzel in elkaar gezet. Het bevatte bijdehandte dialogen, actiescènes, en natuurlijk een gezonde dosis romantiek. Ik vond het gedoe met de oude koningin iets minder, maar geen enkel boek is perfect. Ik ben zelfs meer van dit boek gaan houden dan ACOTAR, dus ook van mij krijgt dit boek 4 sterren.