Een tijdje geleden verscheen Sea Witch, het debuut van Sarah Henning. Wij, Elke en Fien van de YA-club, sloegen de handen in elkaar met Yvette en Marjolein van de Hebban Sci fi & Fantasy Club en Lieke en Lotte van de Readers. Vol enthousiasme begonnen we aan dit boek. Wat we er nu precies van vonden, komen jullie in dit artikel te weten!

Wat waren jullie verwachtingen én zijn deze uitgekomen?

Lieke: "Ik verwachtte een verhaal dat veel raakvlakken had met het sprookje De kleine zeemeermin. Die verwachting is gedeeltelijk uitgekomen aangezien het plot enigszins overeenkomt. Ik had echter ook gehoopt dat Henning er een geheel eigen draai aan zou geven en dat gebeurde helaas niet. Het boek leest meer als een standaard, middelmatige YA roman dan als een herinterpretatie van De kleine zeemeermin."

Fien: "Ik verwachtte een hervertelling van De kleine zeemeermin à la Disney: zeemeermin krijgt benen, komt aan land en de prins wordt smoorverliefd. Dat was Sea Witch dus helemaal niet. In plaats van een lieftallige zeemeermin kregen we Evie, een meisje dat behandeld wordt als een outcast door de plaatselijke adel en die helemaal geen staart heeft. Ze kon wel heel goed zwemmen en haar vader was visser, dus er was toch een connectie met de zee."

Yvette: "Bij het zien van de achterflaptekst dacht ik aan een soort engere versie van De kleine zeemeermin. Ik had laatst de enge versie van Peter Pan gelezen (Lost Boy) en die was behoorlijk goed uitgewerkt. Mijn verwachtingen naar dit boek zijn niet helemaal uitgekomen. Het einde zag ik al mijlenver aankomen en er zat niet echt een twist aan. De aanloop tot het zeegedeelte en de uitleg waarom de zeeheks is ontstaan duurde heel lang en het einde leek wat. Het las meer als een romannetje voor jonge tieners."

Lotte: "Ik verwachtte een hervertelling van De kleine zeemeermin en dat is dit boek niet. Het is eerder een prequel, maar uiteindelijk vond ik dat niet erg. Het boek was ook minder lieflijk dan het Disney-sprookje. De magie wordt wel eens voor verkeerde doeleinden gebruikt en de personages zijn allemaal niet zo onschuldig als ze lijken. Het hoofdpersonage is geen lieflijk prinsesje. Ze wordt door het stadje behandeld als satansgebroed. Haar vermeende beste vriendin zou wel eens een verborgen agenda kunnen hebben. En hoe komt het dat haar crush nu opeens wél interesse toont?"

Elke: "Ik denk dat ik net als Lotte een soort hervertelling van De kleine zeemeermin verwachtte, maar dan in de zin van de 'zeeheks'. Die verwachting kwam gedeeltelijk uit, maar ook weer niet. Het heeft duidelijk elementen van een soort sprookje, maar het is radicaal anders. Het is heel erg romantisch en veel meer YA, dan fantasy bijvoorbeeld. Ik kon er persoonlijk niet heel erg van genieten, want het romantische aspect was héél groot, en de twist aan het einde was niet echt een twist. Heel erg jammer, maar dit boek was best een teleurstelling!"

Marjolein: "Ik had niet echt verwachtingen, maar ik ben gewoon grote fan van sprookjes, hervertellingen en boeken geïnspireerd door sprookjes. Van te voren dacht ik dat er wel romantiek en spanning in zou voorkomen en dat ik Ursula beter zou begrijpen. Dit is allemaal uitgekomen."

Wat vonden jullie van de schrijfstijl?

Elke: "Het is typisch YA, met veel versiersels die niet te moeilijk zijn. Het is een heel erg makkelijk boek om te lezen, want het leest heel erg vlot en de schrijfstijl is prettig. Ondanks de 'aankleding' van vele woorden, is het toch erg prettig om te lezen."

Yvette: "Af en toe lees ik wel YA en dan vind ik sommige boeken ook geschikt om als volwassen fantasy liefhebber te lezen. Bij dit boek onderstreep ik het YA-label en met name het jonge gedeelte."

Marjolein: "Ik vond het erg prettig geschreven. Niet ingewikkeld en ik werd echt meegenomen in het verhaal. Ik wilde ook gewoon doorlezen."

Lieke: "Het was een beetje te bloemrijk naar mijn smaak. Met alle zee metaforen zet Henning meteen de juiste toon, maar naar verloop van tijd wordt pijnlijk duidelijk dat het taalgebruik niet bijster origineel is. Qua relaties is het boek eveneens niet echt sterk. Evie is bereid om heel ver te gaan voor Annemette en naar mijn mening geeft de tekst hier geen overtuigende aanleiding voor. Ik geloof niet zo in hun instant-vriendschap."

Lotte: "Met de schrijfstijl was niets mis, maar ik vond hem ook niet bijzonder. De schrijfster wisselt af en toe van perspectief of maakt een kleine tijdssprong, maar niets te ingewikkeld. Het verhaal werd redelijk traag opgebouwd. Het boek blijft lange tijd een verhaal over vriendschap en liefde en de spanning en plot laten net iets te lang op zich wachten. Toch heb ik me niet verveeld. Het vereist niet veel inspanning om dit boek te lezen en de liefdesperikelen zijn wel onderhoudend."

Fien: "Na de proloog was ik helemaal onder de indruk en was mijn aandacht meteen getrokken. Maar naarmate ik vorderde, nam mijn enthousiasme steeds meer af en werd het een beetje moeizaam om door te lezen. Op sommige momenten was het zelfs een beetje langdradig te noemen. Ik vond de flashbacks waarvan de schrijfster af en toe gebruik maakte echt een goede toevoeging aan het verhaal en dat waren dan ook mijn favoriete stukjes."

Wat vonden jullie van het plot?

Lotte: "Het plot kwam een beetje te laat en was ook iets te voorspelbaar. De uitwerking van bepaalde elementen van het plot vond ik origineel, maar echt verrassend was het niet. Ik ben niet terug gaan bladeren om gemiste hints te vinden en het plot is ook niet blijven hangen nadat ik het boek dichtsloeg. Ik miste ook spanning."

Yvette: "Niet heel bijzonder. Het was heel erg voorspelbaar en daar waar ik dacht dat het echt om zou gaan (het zeeheks gedeelte) vond ik het erg kort door de bocht en mager. Wat ik wel leuk vond waren de Deense benamingen, zinnen en geografische plaatsen. Dat gedeelte maakte het magisch realistisch. Al zaten er ook Hollandse namen tussen (zou de schrijfster denken dat het dezelfde taal was: Deens en Hollands?)."

Marjolein: "Het einde weet je natuurlijk al van te voren dus voorspelbaar, maar de uitwerking was leuk waardoor ik toch hoopte op een ander einde."

Fien: "Ik vond de verhaallijn een beetje te voorspelbaar. Ik werd geen enkele keer verrast en het duurde ook heel lang vooraleer het verhaal echt op gang kwam, wat ik best jammer vind. Er wordt veel aandacht aan vriendschap en liefde besteed en wat er kan gebeuren wanneer die twee omslaan in haat en jaloezie, waardoor andere elementen van het verhaal minder aandacht kregen."

Elke: "Net als Fien vond ik het ook voorspelbaar! Het einde zag ik van ver af aankomen, en ik vond dat de wereld nogal teleurstellend was. Het had, in mijn ogen, veel levendiger en sterker uitgedacht kunnen worden. Ook het 'mythische' verhaal, of ja 'legende', was nogal slapjes. Ik had het liever anders gezien, laten we het zo zeggen. Liefde is een duidelijk thema in dit boek, wat het voor de ene lezer ontzettend leuk of juist ontzettend vreselijk maakt. Voor mij was het deze keer niet per se een goede focus."

Lieke: "Slapjes. Er wordt te veel tijd besteed aan de liefdesrelaties. (Ik ben over het algemeen geen fan van romantiek in boeken en al helemaal niet als het hele plot erdoor gekaapt wordt.) Tegen het einde volgt er eindelijk wat spanning dankzij een twist, maar omdat deze gebaseerd is op mijns inziens lachwekkende motieven van de personages, vond ik de plotwending ook nogal gebrekkig. Plus, ik wil niets verklappen maar het boek wordt verteld vanuit Evie: als Evie iets weet dan weet de lezer het dus ook. Toch onthult de auteur aan het einde iets dat Evie al de hele tijd wist, zonder een steekhoudende reden te geven voor het feit dat de lezer het nu pas te weten komt. Ik haat het als auteurs dat doen. Een boek is geen goochelshow. Je kunt niet op het einde opeens iets uit je hogehoed trekken. Je moet goed uitleggen waarom en hoe het tot nu toe verborgen is gebleven, anders voelt de lezer zich bekocht. En – tadaa! – zo voelde ik me na het lezen. (Het is ook nog eens een hele saaie onthulling, haha.)"

YAY or NAY?

Lotte: "Ik ga voor YAY, maar het is een twijfelgeval. Voor mij is dit boek een ‘Mwaah, lees het als je eens tijd hebt.’ Het zit zo ergens tussenin. Ik ga toch voor YAY omdat ik me uiteindelijk niet verveeld heb tijdens het lezen en omdat ik sommige elementen wel heel origineel vond."

Marjolein: "YAY, ik ben blij dat deze in mijn boekenkast staat en zal hem zeker nog een keer lezen in de toekomst. Leuke personages, magie, romantiek en een beetje verdriet alle elementen voor een goed verhaal dus.

Yvette: "Voor fantasyliefhebbers wat magertjes: dus NAY. Voor jeugdigen kan ik me wel voorstellen dat er romantici tussen zitten die dit leuk vinden. Een beetje a la De Selectie."

Fien: "Sea Witch is nu niet meteen een boek dat ik ga herlezen, maar ik heb er toch van genoten. Naar mijn mening is het verhaal meer geschikt voor jongere lezers of lezers die net nieuw zijn in het YA-genre en daarom ga ik toch voor YAY."

Elke: "Dit boek focust meer op de YA dan op de fantasy, wat ik jammer vind. Als je een killer-verhaal gaat schrijven over een interessant boosaardig personage - een personage dat veel mensen kennen - dan moet je het goed doen. Dit was heel erg geromantiseerd en veel te zoetsappig. Voor mij is Sea Witch helaas dus een NAY.`

Lieke: "Een dikke, vette NAY."

Hebben jullie Sea Witch al gelezen, wat waren jullie bedenkingen bij dit boek? Als je het boek nog niet gelezen hebt, ben je dat dan van plan na deze Genre Melange? Laat het ons weten in de comments! Neem zeker ook eens een kijkje op de spot van de Sci fi & Fantasy Club en bij de Readers want ook daar verschijnt een artikel met andere vragen!