Het is altijd even spannend wanneer er een nieuwe auteur in de boekenwereld wordt geïntroduceerd. Zo ook voor een van Nederlands nieuwste auteurs, Claudia Boon. Zij schreef het boek Helende bladeren. Claudia is een auteur die haar boeken zelf uitgeeft en dus het hele proces zelf meemaakt van dichtbij. Wij hebben haar boek gelezen en vertellen jullie of het is geslaagd of toch misschien wel is gefaald.

Dit artikel is geschreven door Roxanne, Natasha en Danique 

Over het boek

De bewoners van Terram zijn opgegroeid met verhalen over de Kosmosdraak, de god van het universum. Ooit stuurde hij draken om de wereld te creëren en te beschermen. Honderden jaren geleden ging het mis en werd het portaal naar het dodenrijk geopend. Uiteindelijk wisten de draken hem weer te sluiten, maar de duisternis had flinke schade aangericht. Nu de Aardedraken bijna uitgestorven zijn, is alle hoop gevestigd op Nepheda, de laatste Aardedraak.

Eilika droomt ervan om op avontuur te gaan, de wereld te ontdekken en de draken te ontmoeten. Het blijft echter bij dromen; als meisje uit een boerendorp moet ze trouwen en een gezin stichten. Wanneer ze op een dag een aardedrakenei vindt, wordt alles anders.

Solix wordt een heilige genoemd vanwege zijn aardedrakenmagie. Zijn taak is om de laatste Aardedraak te beschermen. Hoewel hij niet in zijn eigen krachten gelooft, is hij vastbesloten om zijn taak serieus te nemen. Hij wordt flink op de proef gesteld wanneer hij merkt dat Nepheda stervende is.

Aster kan zich nauwelijks haar ouders en haar geboorteland herinneren. Haar belangrijkste regel is: laat niemand jouw magie zien en leid een normaal leven. Als ze op haar tocht een jongen ontmoet, gaat ze twijfelen. Is het wel slim om haar magie verborgen te houden?

Deze drie jongeren zijn de grootste stukken op dit schaakbord en zullen het lot van zowel de draken als van Terram bepalen.

Verwachtingen 

Roxanne heeft niet echt een hoge verwachting. 'Puur omdat het een debuut is en ik zelden Nederlands lees zal het wel even wennen zijn voor mij ook. Wat ik wel verwacht is een wereld vol fantasie en avontuur. Ik verwacht dat er dingen gebeuren; leuk maar ook minder leuk. Een verhaal dat me grijpt en niet meer loslaat.'

Danique: 'Mijn verwachtingen zijn niet heel hoog, het is een debuut en zoals ook Roxanne al beschreef pakken die me zelden. Wat ik wel verwacht is een mooie fantasierijke wereld waarin figuren leven waar ik nog nooit eerder van heb gehoord. Verder verwacht ik een verfrissende schrijfstijl die past bij het genre. Ik denk verder dat dit een inleidend verhaal is, omdat het een serie is. Daarom denk ik dat er geen vaste verhaallijn zal zijn. We gaan denk ik meer informatie krijgen in de volgende delen.'

De verwachtingen van Natasha zijn daarentegen behoorlijk hoog, maar misschien heeft dat meer te maken met de cover van het boek. Die is immers prachtig. 'Ik verwacht een nieuwe wereld te ontdekken met avontuurlijke en stoere personages.' 

Schrijfstijl

Roxanne: 'De schrijfstijl is vrij simpel, het neigt meer naar de jeugdkant dan ya-kant. Wel vind ik het fijn dat het korte hoofdstukken zijn. Daardoor leest het ook vlot weg. De wereld wordt goed beschreven, je kan voor je zien hoe de wereld in elkaar zit daarnaast is het erg prettig dat je ook de kaart in het begin van het boek erbij kan pakken.'

Danique: 'Het eerste wat mij opviel was dat de stijl voor mij niet heel erg neigde naar de ya-kant. Terwijl ik dit las deed het mij meer denken aan een jeugdboek, middle grade dus. Dat was jammer want het had een goed ya-verhaal kunnen zijn zolang de stijl daar maar aan vasthaakte. De worldbuilding daarentegen was juist wel goed. Je krijgt een goed beeld van de personages maar ook van de wereld om je heen, hier was echt wel aandacht aan besteed. Al met al heeft de schrijfstijl plussen en minnen.'

Natasha: 'Claudia Boon heeft met haar vlotte schrijfstijl en korte zinnen een duidelijke wereld gecreëerd. De hoofdstukken zijn kort en aan het begin van ieder hoofdstuk wordt duidelijk aangegeven wie er aan het woord is. Ze gebruikt gemakkelijke woorden, ook al zijn sommige dingen verzonnen. Door de beeldende beschrijving van fantasywezens zie je het allemaal voor je. De dialogen tussen de personages voelen wel oppervlakkig aan. De gesprekken lijken soms van kinderlijke eenvoud.'

Opbouw

Danique: 'De opbouw had voor mij wat meer aandacht mogen krijgen. Ik had het idee dat je opeens in het verhaal zat en opeens gebeurde er iets zonder veel uitleg vooraf. Dat was jammer, want daardoor klopte de opbouw niet helemaal hier en daar. Het einde vond ik ook wat gehaast. Alle personages kwamen ineens bij elkaar en daarna was het vrij snel afgelopen. Voor de rest is de chronologische volgorde prima in orde en is dat ook heel goed mee te krijgen.'

Roxanne: 'Daarentegen vond ik de opbouw wel goed gedaan. Ik ben het eens met Danique over het laatste deel van het boek. De personages komen opeens heel snel samen en werken blindelings samen. Hierdoor voelde het aan alsof het boek snel afgesloten moest worden. Ik vond het fijn dat het wisselen van personage in dezelfde tijdlijn gebeurde. Zo voelde het verhaal dus als een geheel.'

Natasha: 'Het verhaal lijkt een introductie te zijn op de gehele serie. Het komt traag op gang. De verhaallijnen van Eilika, Solix en Aster komen niet snel bij elkaar. De gebeurtenissen volgen elkaar intussen juist heel snel op. Hoewel het redden van het laatste drakenei een moeilijke taak is, lijkt het de personages soms verrassend gemakkelijk af te gaan. Zeker aan het eind wanneer ze bij elkaar komen. Ze kennen elkaar niet, maar vertrouwen elkaar zonder enige twijfel.'

Personages

Danique: 'Eilika vond ik wat minder, doordat ze 15 jaar oud is kon ik geen connectie met haar voelen en van daaruit is het voor mij meer een jeugdboek. Ze was naïef en dat viel me tegen, omdat het op sommige momenten net leek alsof ze helemaal niet nadacht. De andere personages, zoals Aster, vond ik wel goed. Zij had een goede verhaallijn en een goed karakter. Op Sanct Solix en Ylva kreeg ik minder kijk en dat vond ik jammer want dat hadden sterkere karakters kunnen zijn. De laatste is dan Cieri en dit is mijn favoriet. Ze is mysterieus en draagt een geheim bij zich, en daar wil je achter komen. Het zijn goede personages maar de karakters passen net niet soms en dat is jammer.' 

Roxanne is het met Danique eens. 'Eilika is in het begin 14 jaar. Daardoor kreeg ik gelijk niet meer het ya-gevoel. Ik kon me niet echt in Eilika verplaatsen. Ze was ontzettend naïef en dat irriteerde mij wel. Ze dacht totaal niet na over de gevolgen van haar acties en nam iedereen die ze net een seconde kende in vertrouwen. Solix is 17 iets meer naar de ya-kant maar als je had gezegd dat hij 15 is geloof ik het ook. Zijn gedrag is niet zoals ik van een puber verwacht en dit is jammer. Hij mocht zich van mij wel iets meer vermannen. Aster vond ik het leukste van alle drie en van haar lezen we het minste. Ik zou in het volgende boek graag meer van haar willen lezen.
Daarnaast waren er net te veel perspectieven (5!) om de personages echt goed te leren kennen.'

Hierboven zijn al veel aspecten van de personages uitgelegd waar Natasha het mee eens is. 'Hoewel de synopsis doet vermoeden dat er drie hoofdpersonages zijn, krijgen meer personages het woord. Hierdoor leer je alle personages net niet kennen.'

Geslaagd of gefaald?

Roxanne: 'Ik vind het lastig. Helende Bladeren heeft me zeker wel gegrepen, en ik ben benieuwd waar de rest van de serie naartoe gaat. het heeft zeker potentie, maar de simpelheid van de schrijfstijl en de leeftijden van de personages laten me toch even slikken en twee keer nadenken. Ik hang een beetje in het midden, maar als ik dan echt moet kiezen ga ik toch wel voor Geslaagd.'

Danique: 'Dit is een lastige, want net als Roxanne greep het boek me wel, en word je zeker nieuwsgierig tegen het einde van het boek. Je wilt weten hoe het verder gaat. Maar als ik kijk naar de minpunten zijn dat er best veel. Het gaat mij vooral om de schrijfstijl en de vele personages. Ik hoop dat in deel 2 de schrijfstijl wat volwassener wordt en dat er minder personages zijn zodat het overzicht blijft. Daaruit concludeer ik dat dit een Geslaagd debuut is.'

Natasha: 'Het verhaal is nog niet perfect, maar Terram heeft zeker potentie om uit te groeien tot een interessante wereld. Helaas ben ik door het einde van het boek bang dat het vervolg ongeveer hetzelfde zal zijn. Ze moeten weer op zoek naar bepaalde elementen om de Aardedraak te redden. Ik ben dus minder benieuwd naar de rest en kies daarom voor Gefaald.'

Wij beoordelen Helende bladeren met 66,6% GESLAAGD en 33,3% GEFAALD.

Heb jij dit boek al gelezen of ben je nieuwsgierig (geworden) en staat het op je tbr?