Boys and girls of every age. Wouldn't you like to see something strange.
Come with us and you will see, this our town of Halloween.
This is Halloween, this is Halloween, pumpkins scream in the dead of night.
This is Halloween, everybody make a scene, trick or treat till the neighbours come and die of fright.

Ja, het is eindelijk weer zover! Voor sommige van ons is de leukste feestdag van het jaar aangebroken (ja zelfs leuker dan kerst!) Want we houden natuurlijk wel van een beetje griezelen, verkleden en heel veel snoep eten. De perfecte dag om eens lekker op de bank te gaan zitten en een enge film te kijken of een lekker spannend en griezelig boek te lezen. Dit laatste hebben Maartje en Kimberly zeker gedaan, namelijk met Het huis zonder einde van Danielle Bakhuis.

Het verhaal

Dit horrorverhaal kan je je nachtrust kosten...

Iedereen in Westerdam weet het: het Woud van Westerdam moet je mijden zodra het donker is. ’s Nachts schijnen er vreemde, onverklaarbare dingen te gebeuren. Maar wanneer Samira en haar vrienden met Halloween de unieke kans krijgen om in het verlaten landhuis te kijken, wint de nieuwsgierigheid het van de angst. Ze zijn gewaarschuwd: wie te lang in het huis blijft, begint dingen te zien die er niet zijn…

Verwachtingen

'Wat verwacht je van een boek waarop Jeugdhorror staat?' zegt Maartje. 'De cover ziet er wel spannend uit met die ouderwetse spiegel en druipende letters. Al moet ik ook wel aan de Efteling denken. Pas na wat langer kijken zag ik het meisje in de spiegel en dat maakte het wel heel griezelig, want het deed me denken aan Bloody Mary. Natuurlijk is de flaptekst spannend. Een verhaal over een woud waar je na het donker niet moet komen, een verlaten landhuis.... Ik verwacht dus een spannend verhaal dat misschien wel zwaar gebaseerd is op oude mythes.'

'Als ik puur afga op de flaptekst hoop ik op een spannend en griezelig verhaal. Eentje waarin de zogenaamde 'Urban legends' goed naar voren komen en je constant afvraagt wat echt is en wat niet' zegt Kimberly. 'Het is mijn eerste kennismaking met een boek van Danielle Bakhuis, dus haar stijl ben ik nog niet bekend mee. Ik ga er dan ook redelijk blanco in.'

Schrijfstijl

'Wat opvalt als je het boek opent is de layout. De zinnen zijn kort, er staat geen woord teveel in het boek.  Het verhaal leest als een trein en is duidelijk gericht op een jonger lezerspubliek. Geen moeilijke woorden, geen ellenlange dialogen of interne monologen. Gewoon duidelijke zinnen en heel veel actie. Best lekker op zijn tijd', zegt Maartje. 'Wat ik vooral leuk vond is de brief aan het begin en de Tot Slot. Beide stukjes maken het boek nog echter. En het boek was ook best wel spannend. Mij krijg je zo'n huis echt niet in. Zeker niet nadat ik had kennisgemaakt met de kinderen voor de deur.' 

'Wat een ontzettend fijne schrijfstijl' vindt Kimberly. 'Het leest ongelofelijk makkelijk weg. De zinnen zijn inderdaad niet al te lang en er worden geen al te ingewikkelde termen gebruikt. De hoofdstukken zijn fijn opgebouwd waardoor je snel door het boek heen kan vliegen. Er is een zeer logische opbouw van het verhaal en ik vond het dan ook zeker een stijl die ik vaker zou willen lezen.'

Personages

Maartje: 'Ik denk niet dat Daniëlle Bakhuis dit boek geschreven heeft om diep in te gaan op de psyche van de mens. Ondanks dat je je steeds afvraagt of alles wat gebeurt waar is of niet, blijft Samira vooral een personage dat dingen ondergaat. Haar persoonlijkheid of die van de andere personages wordt niet echt uitgediept. Dit boek voelt meer als een koortsdroom waar jezelf nachtmerries van kunt krijgen.'

'Ik sluit me eigenlijk helemaal aan bij Maartje.' zegt Kimberly. Er zit weinig echte diepgang in de personages. Samira wordt net iets verder uitgediept dan de overige personages. Deze bij personages blijven ook wel enorm oppervlakkig aanwezig. maar ik vond het absoluut geen benadeling voor het verhaal. Het past bij de manier waarom de schrijfster dit verhaal heeft willen neerzetten. Ik denk ook wel echt dat we meer dan genoeg weten over de personages om het verhaal te kunnen volgen.'

Thema's

Maartje: 'Eerlijk gezegd heb ik het boek niet gelezen met het idee om er thema's uit te halen. Voor mij was dit een lekker spannend verhaal voor Halloween en niet veel meer. Misschien zou je je af kunnen vragen wat de invloed is van spannende verhalen en media op hoe je de werkelijkheid beleeft?'

Kimberly: 'Ik denk dat het enige echte thema de 'Urban legends' zijn zoals Bloody Mary. Dit is het terugkomende aspect in het verhaal en is daarom ook het enige wat ik echt als een thema zou kunnen benoemen. Het is meer een echte griezel genre boek en heeft geen diepgaande thema's. In ieder geval geen die ik heb kunnen ontdekken.'

Plot 

'Samira woont in een dorpje naast een enge begraafplaats. Ze woont daar met haar oma, want haar vader is even niet in beeld' zegt Maartje. Wat er met hem aan de hand is? Daar komen we in de loop van het verhaal achter en past ook mooi binnen het plot. Niet alleen de begraafplaats zorgt voor 'spooky' gevoelens, maar ook de avond: Halloween en het donkere bos waar de meest bizarre verhalen over de ronde gaan. Toch besluiten Samira en haar vrienden Karlijn en Mert naar een feest bij het verlaten landhuis in het bos te gaan. Natuurlijk voel je aan dat daar van allerlei angstwekkende dingen gaan plaatsvinden. De manier waarop Bakhuis het leven van Samira verbonden heeft met de gebeurtenissen in het bos vind ik wel mooi.' 

Tja, wat kan ik hier verder nog op aanvullen?' vraagt Kimberly zich af. Het boek is niet al te dik, dus heeft de schrijfster zichzelf ook niet al te veel ruimte gelaten voor het uitgebreid beschrijven van plekken, gevoelen en situaties. Ze komt redelijk snel tot het punt wat verteld moet worden en daarom is het plot ook al vrij snel duidelijk. Toch blijf je het hele verhaal denken wat is nu echt en wat niet. En dat heeft ze heel knap gedaan. Tot aan het einde waren er voor mij toch nog wel een aantal vragen die beantwoord moesten worden. '

Eindoordeel

'Ik heb het boek met plezier in een avondje uitgelezen. Echt heel spannend vond ik het niet, maar ik ben dan ook niet van de leeftijd waar het boek zich op richt. Het verhaal zat prima in elkaar en hield mijn aandacht zeker vast. Ik geef het boek een 7 precies', aldus Maartje

'Dit boek heeft mij weer helpen herinneren wat ik vroeger zo leuk vond aan het horror genre.' vult Kimberly aan. 'Ik heb er geen slapeloze nachten van gehad, maar kan mij heel goed voorstellen dat als je dit boek leest al 15 of 16 jarige dat dit zeker wel een spannend verhaal is. Al met al was het een prettig boek om te lezen en ik geef het dan ook een 7.' 

Wij beoordelen Het huis zonder einde met een 7 gemiddeld.

Wat vind jij van griezelige boeken en ben je van plan er vandaag nog eentje op te pakken?