Interview Julie Kagawa Deel 1
Op 11 november hadden Brechtje, Feline en Laurie de kans om Julie Kagawa te interviewen. In het Ambassade Hotel in Amsterdam gingen wij, voorzien van de benodigde thee en koekjes, aan de slag. Julie Kagawa was erg vriendelijk. Zelfs om haar wat luguberdere trekjes konden we erg lachen. Julie antwoordde uitgebreid op onze vragen, vandaar dat we hebben besloten het interview in tweeën te splitsen. Vandaag kun je het eerste deel lezen.
Wat is je favoriete plek om te lezen of te schrijven?
Ik heb niet echt een favoriete plek om te lezen, maar ik moet schrijven op mijn kantoor. Ik zou bijvoorbeeld niet naar een boekenwinkel of koffietentje kunnen gaan om te schrijven. Ik raak dan erg afgeleid. Dan blijf ik vastzitten en dan denk ik: ‘Ik ga wel gewoon even lezen.’ Het komt ook voor dat ik dan naar mensen kijk. Voor ik het weet is er al een uur om.
Heb je het liever stil wanneer je schrijft?
Soms luister ik naar muziek, maar het moet meestal echt stil zijn. Mijn honden zijn bijvoorbeeld ook erg afleidend, omdat ze zo jong en energiek zijn.
Plan je het gehele plot? Bent je daarin streng?
Ik zit daarin meer in het midden. Ik moet een einde in gedachten hebben voor de serie en het individuele boek. Als ik een einde in gedachten heb kan ik daar naartoe werken. Er zijn gebeurtenissen in het verhaal die moeten plaatsvinden, maar sommige dingen bedenk ik gaandeweg.
Was je altijd al van plan om een verhaal over Ethan te schrijven?
Nee. De Iron Fey-serie had moeten aflopen na De IJzerkoningin. In dit boek zou Meghan voor altijd gescheiden worden van Ash. Meghan groeide op, leerde verantwoordelijkheidsgevoel te hebben en deed uiteindelijk de ultieme zelfopoffering. Toen ik mijn redacteurs belde was ik erg enthousiast, maar ze waren bang dat mijn fans mij zouden vermoorden. Uiteindelijk werd dit einde gepubliceerd, als ik nog een ander boek zou schrijven. Dat was De IJzerprins. Toen begon ik aan mijn Blood of Eden-serie over vampiers. Mijn uitgever vroeg me om meer boeken over de Iron Fey te schrijven. Na de De IJzerprins heb ik het verhaal van Meghan en Ash op een goede manier afgesloten. Dat wilde ik niet veranderen. Toen bedacht ik me dat Ethan behoorlijk verpest was na alle gebeurtenissen in de boeken.
Wat zette je ertoe om over elven, vampiers, draken en kitsune te schrijven?
Ik hou van oude mythen en legenden over de oude elven waar mensen vroeger bang voor waren. Vooral het verhaal van het Wisselkind, dus een legende waarin een mensenkind vervangen wordt door een feeënkind, spreekt me aan.
Ik heb met mezelf aan het begin van mijn carrière afgesproken dat ik niet over vampiers zou schrijven. Dat was rond de tijd waarin Twilight erg populair was, en iedereen over vampiers schreef. Ik dacht niet dat ik veel nieuws kon toevoegen aan dit genre. Toen ik klaar was met de Iron Fey-serie belde mijn agent mij, omdat mijn uitgever benieuwd was naar mijn ideeën voor een volgende serie. Ik vertelde haar enthousiast over een duister, post-apocalyptisch idee (waarin bijna iedereen dood is) waar ik aan werkte. Ik had nog geen plot of personages, het was meer een cool idee voor een setting. Mijn agent vond het interessant, maar benadrukte dat mijn uitgever wilde dat ik over vampiers zou schrijven. Dus toen voegde ik de vampiers aan mijn idee toe.
Verder ben ik opgegroeid met de films van Akira Kurosawa, zoals Seven Samurai, Rashōmon en Yojimbo. Daarna kreeg ik een obsessie voor anime en manga. (Dit zijn Japanse animatievideo’s en stripverhalen. Meestal zijn dit series. Anime en manga zijn er in verschillende genres. Ze zijn er voor kinderen, tieners en volwassenen.) Daarin komen veel wezens terug, zoals Kitsune (vosdemon), Tanuki (wasbeer-demon), Kappa (waterdemon met het schild van een schildpad en de bek van een eend) en Oni (een demon die nog het meest op de duivels uit het christendom lijkt). Daar wilde ik graag een boek over schrijven.
Als je een wezen uit je boeken zou kunnen zijn, welke zou dat dan zijn?
Waarschijnlijk een Kitsune. Vossen zijn mijn favoriete dier, naast draken. Kitsune zijn grappig, en ze kunnen in mensen veranderen. Ze kunnen illusies creëren met hun magie, waarmee ze ook streken uithalen. Dat vind ik erg leuk, omdat ik dat ook doe.
Waarom besloot je om over de Japanse cultuur te schrijven?
Grotendeels omdat ik erg fan ben van anime. Mijn boek is erg geïnspireerd door Inuyasha, Dragon Ball Z en Princess Mononoke.
Vond u het moeilijk om aan Japanse terminologie te wennen?
Nee, ik heb jaren lang naar anime gekeken in het Japans. Op een gegeven moment herken je bepaalde termen. Meestal probeer ik de termen uit te leggen in de eerstvolgende zin, maar er staat ook een handige verklarende woordenlijst achterin het boek. Ik begrijp wel dat het soms lastige termen zijn, dus ik probeer ze wel door middel van context uit te leggen.
Moest je veel onderzoek doen naar de Japanse cultuur voor Schaduw van de Vos?
Ik heb veel onderzoek moeten doen naar de Sengoku Tijdperk*. Ik heb ook een paar boeken over Japanse mythen, verhalen en yokai (verzamelnaam voor Japanse demonen). Daarnaast heb ik natuurlijk ook kennis door anime opgedaan.
*Sengoku-periode: De Sengoku-periode (1467-1600) vindt plaats tussen de val van het Muromachi Shogunaat, en het ontstaan van het Tokugawa Shogunaat. Een Shogunaat is een staat met een Shogun (een generaal) aan de macht. Het was na de val van het Muromachi Shogunaat onduidelijk wie er de macht zou krijgen, waardoor er een tijd van burgeroorlogen ontstond. Sengoku betekent letterlijk ‘strijdende staten’.
