Ingesloten verscheen vorige maand bij uitgeverij Blossom Books en laat je kennis maken met een toekomst die niet zo veraf is als ze het op het eerste gezicht lijkt. Layla Amin is een moslimmeisje van 16 in een land dat moslims haat en samen met een heleboel anderen wordt ze opgesloten in een interneringskamp. ‘De geschiedenis herhaalt zich’ wordt in dit boek werkelijkheid. Lees snel verder om erachter te komen wat Elke, Fien en Miranda van het boek vonden.  

Een kijkje in de nabije toekomst…

Fien: Het idee dat moslims geïnterneerd worden, lijkt wel een spin-off van de Tweede Wereldoorlog. Instinctief denk je dat dit helemaal absurd is en nooit meer kan gebeuren in de wereld van vandaag. Maar door Layla’s verhaal ben ik wel twee keer gaan nadenken. In Ingesloten wordt er haarfijn uitgelegd hoe het allemaal zo ver is gekomen dat mensen echt bang zijn geworden van de islam en alles verafschuwen wat er zelfs nog maar in de verste verte mee wordt geassocieerd. Samira Ahmed heeft een verhaal neergeschreven waarvan ik hoop dat het nooit werkelijkheid zal worden.

Elke: Ook ik vond het idee wat Ahmed in dit boek verteld erg angstaanjagend. Het is echt een verhaal dat zeer binnenkort werkelijkheid zou kunnen worden, en dat is eigenlijke en verschrikkelijke gedachte. Layla's toekomst, maar ook die van andere moslims in het Amerika dat Ahmed beschrijft, ligt in de handen van anderen die hen haten. Dat idee, van ongekende haat, racisme en xenofobie, voelt extreem echt aan door de berichtgeving die we dagelijks ontvangen, en door de opmerkingen die duizenden mensen, waaronder Nederlanders, achterlaten op deze berichten. De haat die je in het boek voelt, voelt daarom levensecht aan. En dat is eng. 

Miranda: Ik was erg onder de indruk toen ik begon te lezen.  Ik had net een boek uit over de Tweede Wereldoorlog, en het was of ik ineens de moderne versie ervan aan het lezen was... Gezien de dingen die momenteel allemaal in de wereld gaande zijn, vind ik het een heel beangstigend verhaal. Het zou zomaar kunnen dat dit niet eens zo ver afstaat van de huidige werkelijkheid. Samira Ahmed heeft naar mijn gevoel een verhaal neergepend, dat beangstigend dichtbij lijkt te komen.  Ik hoop dat het nooit werkelijkheid wordt!

Parallellen 

Elke: Samira Ahmed vertelt in haar nawoord dat ze inspiratie heeft getrokken uit de manier waarop Japanse Amerikanen werden geïnterneerd tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Na het lezen van haar woorden - en het opzoeken van dit stukje geschiedenis - werd het alsmaar duidelijk dat deze parallelen op diverse manieren aanwezig zijn in onze geschiedenis. Op YALFest sprak ze hier ook over, en dat vond ik ontzettend krachtig. Ze vertelde dat de Amerikaanse geschiedenis gebouwd is op genocide, racisme en xenofobie. Een harde waarheid, die ik ook terugzag in haar boek. Een soort ingewortelde haat die zich verspreid en niet ophoudt, niet als we er niet tegen vechten. Het idee dat Ahmed daarom in haar boek verspreid - dat we altijd hoop moeten hebben en niet stil moeten zijn - is indrukwekkend en inspirerend.

Fien: Ik moet eerlijk toegeven dat ik voordat ik dit boek gelezen had, niet wist dat Japanse Amerikanen geïnterneerd werden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik zag dus vooral veel parallellen met de manier waarop de Joden vervolgd werden. Ik ben het helemaal eens met Elke dat Samira Ahmed met dit boek een enorm krachtige boodschap verspreidt, eentje die iedereen zou moeten kennen en onthouden als je het mij vraagt.

Miranda: Ik was er ook niet echt van op de hoogte, dat de Japanse Amerikanen geïnterneerd werden na de Tweede Wereldoorlog.  Een aantal dingen wist ik vaag nog wel, van uit de geschiedenislessen. Ook ik maakte automatisch de vergelijking met de Jodenvervolging. Maar ik ben dus ook even wat opzoekwerk gaan doen, en ik vind het heel beangstigend hoe de geschiedenis zich inderdaad zou kunnen herhalen als dit verhaal werkelijkheid zou worden. En onwerkelijk hoeveel macht een mens kan hebben om andere mensen zoiets aan te doen. Het is inderdaad zo, dat er héél veel haat heerst in onze huidige maatschappij. En de samenleving wordt steeds multicultureler. We zullen dus echt ons best moeten gaan doen om tegen die diepgewortelde haat te blijven vechten en onze stem te laten gelden. De aarde is tenslotte van iedereen en dit verhaal kan ook wel eens een hele andere wending nemen, dat wij in Layla's schoenen staan. Ik ben het helemaal met Fien en Elke eens dat Ahmed met dit boek een krachtige boodschap meegeeft!

Het oordeel

Fien: Ik had een beetje moeite om door dit boek te geraken. Het hele idee erachter vond ik echt heel goed en alle elementen waren aanwezig om er een sterk en aangrijpend verhaal van te maken, maar om één of andere reden kwam het niet zo binnen bij mij. Pas vanaf de laatste 100 pagina’s slokte het verhaal pas echt mijn aandacht op en kon ik het boek niet meer wegleggen. Toch zou ik het wel aanraden, alleen maar om mensen ervan te overtuigen dat we er alles aan moeten doen om te zorgen dat dit nooit kan gebeuren. Daarom geef ik Ingesloten een 7.

Elke: Ik kan alleen maar lovend zijn over de ideeën die Ahmed bespreekt in haar werk, maar net als Fien had ik ontzettend veel moeite met de schrijfstijl en ook met Layla - die soms nogal naïef en soms juist heel egoïstisch overkwam - wat me het lastig deed vinden om dit boek te beoordelen. Ahmed's hele idee voor dit boek is sterk en bevat veel realistische elementen, echter is het duidelijk dat dit idee niet zo krachtig overkomt door het plot en de personages eromheen. Waar ik me persoonlijk het meest aan stoorde was dat de haat tegen moslims in een paar pagina's werd uitgezet door telling en geen showing. Ik had het sterker gevonden als Ahmed had gekozen een langzame opbouw te gebruiken - van die dingen zoals dat Layla's vader wordt ontslagen tot boekverbrandingen - om zo te tonen dat het steeds erger wordt, in plaats van de opsluiting vrijwel meteen te laten gebeuren. De laatste 100 pagina's waren inderdaad voor mij ook het hoogtepunt voor het boek en tonen de ware horrortaferelen aan die ook binnenkort in onze samenleving kunnen plaatsvinden.  Als ik dan moet afsluiten met een cijfer ga ik net als Fien ook voor een 7. 

Miranda: In het begin had ik soms moeite om in het verhaal te komen en sommige stukken vond ik wat langdradig.  Niet echt de schrijfstijl die voor mij vlotjes leest. Maar in het laatste deel van het boek kon ik het boek niet aan de kant leggen.  Alle goede elementen waren aanwezig, maar hadden véél sterker uitgebouwd kunnen worden. Toch zat er een sterke boodschap achter het verhaal.  Ik zou het zeker aanraden, en tegelijkertijd hopen dat dit verhaal nooit werkelijkheid wordt. Voor mij ook een 7.

Ingesloten krijgt van de Young Adult Club gemiddeld een 7!

Ga jij Ingesloten lezen, of heb je dat al gedaan?