Neverworld Wake klinkt eigenlijk als een soort duister sprookje: een groep vrienden raakt verstrikt in de tijd en slechts één van hen kan het overleven, waarbij dit alles wordt verteld door een geheimzinnige man die buiten in de regen naar hen kijkt. Kortom: dit boek móésten wij wel lezen, zo interessant klonk het. Daarom doken Fien en ik in de wereld van dit boek en discussiëren wij het verhaal en de thema's eromheen.

STUCK IN A LOOP STUCK IN A LOOP STUCK IN A LOOP

Elke: Wauw, wat een verhaal! De vijf vrienden krijgen een auto ongeluk waardoor ze in de 'Neverworld Wake' terechtkomen - een plek tussen leven en dood - waar de tijd voor een bepaalde periode loopt en dan wordt gereset. 'Stuck in a loop' dus. In deze bizarre situatie, die ze echt moeten accepteren, komt er een man - de Bewaker - hen vertellen dat één van hen dit fiasco kan overleven, maar dan moet deze persoon wel uitgekozen worden. En hoewel het idee van vastzitten in de tijd geen pretje is, is de andere optie - de dood - nóg een minder vooruitzicht. De situatie van vastzitten in de tijd wordt meesterlijk beschreven. Personages als Whitley en Cannon worden helemaal gek en doen elke dag hetzelfde - in het begin van het boek - waarbij ze telkens een onvoorstelbare chaos creeëren en zich klem zuipen. Anderen, zoals Martha en Beatrice, gaan op zoek naar een oplossing of praten met mensen om meer informatie te krijgen. Kortom: vastzitten in de tijd is niet fijn.

Fien: Zoals Elke al zegt, verwerkt iedereen het nieuws van de Bewaker op zijn eigen manier en het is heel fascinerend om te zien op welke manier ze dat precies doen. Toch zijn er ook enkele gelijkenissen te herkennen tussen de verschillende personages, zo maken ze allemaal eerst een periode van ontkenning door die dan later gevolgd wordt door woede en depressie om dan uiteindelijk te eindigen met aanvaarding. Die verschillende fases zijn ook te herkennen in het rouwproces, dus als we echt diepzinnig willen gaan doen, kunnen we denk ik wel stellen dat de vijf vrienden al aan het rouwen zijn om hun leven, want slechts één iemand kan de wake verlaten.

Het mysterie

Elke: In het boek komen we erachter dat Jim - het vriendje van Beatrice - is overleden. Door zelfmoord, volgens de politie, maar daar gelooft Beatrice niets van. Het mysterie wordt dus opgelost in de wereld van de 'Neverworld Wake' - want ondanks de stressvole stemperiode - vinden de vrienden dat ze móéten weten wat er met Jim is gebeurd. Wat volgt zijn vreemde ontdekkingstochten naar het verleden, waarbij personages verdwijnen in andere herinneringen, dagen en plekken die al hebben plaatsgevonden, en deze moeten herleven. Hierdoor krijg je echt inzicht in de waanzin van de situatie, maar ook in de drijfveren, emoties en motivaties van personages.

Je ontdekt steeds meer over ze door deze traumatische gebeurtenis, en ook over wat er met Jim is gebeurd. De onthulling vond ik wat slapjes, vooral door de toevoeging van een plottwist rondom één belangrijk personage dat héél onlogisch overkwam. Maar enigszins is het ook realistisch door de toon van het boek: iedereen heeft geheimen en is niet wie hij of zij zegt dat 'ie is. Zoals Jim of Whitley of Cannon of Martha - wie echt mijn favoriete personage is, trouwens - die je helemaal verrassen met bepaalde uitspraken of verledens. 

Fien: In het boek krijgen we dus te maken met twee mysteries: het eerste is wie de Neverworld Wake zal overleven en het tweede is wat er nu precies met Jim gebeurd is. De Bewaker vertelt hen dat de Neverworld Wake gecreeërd wordt door hun eigen herinneringen en ervaringen, alsof je hun hersens in een blender zou doen en de smoothie die er dan uitkomt, is de Neverworld Wake. Martha is geobsedeerd door een boek dat 'De Bocht' genoemd wordt, waarin het hoofdpersonage terug in de tijd kan reizen door bijna zelfmoord te plegen en zo kan hij op zoek gaan naar zijn geliefde die verdwaald is in de tijd. Door dit gegeven toe te passen kunnen ze dus terug in de tijd reizen naar het moment van Jims dood en komen ze eindelijk te weten wat er die bewuste nacht gebeurd is. 

Eén mysterie is dus al ontrafeld, maar dan is er nog steeds de vraag: wie overleeft de Neverworld Wake? Dat is het moment waarop bij mij alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Ik vond dat het boek best goed in elkaar stak, maar op bepaalde momenten was het net iets te voorspelbaar. Bovendien, vond ik het boek in het begin een beetje langdradig en had ik niet echt de nood om verder te lezen. 

De tijd

Elke: Het idee van vastzitten in de tijd heeft me altijd gefascineerd. Sowieso is het concept van tijd - wat wij zo hebben genoemd - heel intrigerend. Tijd maakt ons ouder. Het maakt het leven waardevol. Het is super belangrijk, maar eigenlijk denken we er niet zo vaak aan. Op bepaalde momenten worden we herinnerd aan de tijd - wanneer we haast hebben, wanneer we jarig zijn of wanneer er iemand overlijdt - maar vaak bevindt het zich in ons achterhoofd. Dat vijf studenten in een loop vastzitten waaruit ze niet kunnen ontsnappen, totdat ze kiezen wie er overleeft, is heel erg eng. Het doet je beseffen dat het leven in één oogwenk voorbij kan zijn. Dat de vijf dus eerst bijna waanzinnig worden, vond ik héél realistisch. Zelf zou ik ook zo reageren. Eerst ongelovig - bij het verhaal van de Bewaker - daarna ontkennend en boos en uiteindelijk verslagen. Maar het feit dat er hoop blijft dat één eruit kan komen en het kan overleven, moet aan de ene kant fijn zijn, en aan de andere kant verschrikkelijk. Overlevingsdrang versus vriendschap - want ja, kies je voor jezelf of voor een ander?

Fien: Er zijn al heel wat boeken over tijdreizen geschreven en ik vind het heel erg interessant om te zien hoe elke auteur zijn eigen draai aan het concept van de tijd kan geven. In Neverworld Wake was het dan ook niet anders, de vrienden hebben geen magisch voorwerp of speciale krachten nodig om terug te reizen in de tijd. Ze moeten balanceren op het randje van de dood en aan het moment  denken waarnaar ze willen terugkeren. Deze interpretatie had ik nog nooit gelezen en vond ik dus ook erg origineel. Het feit dat er maar één iemand de wake zou overleven vond ik erg beangstigend. Aangezien de stemming unaniem moet zijn, is het niet evident om jezelf als overlever naar voren te schuiven. Wie bepaalt er trouwens dat de ene het meer verdiend om te leven dan de andere? Ik weet niet wat ik zelf zou doen als ik ooit in zo'n situatie terecht zou komen, maar laat ons hopen dat ik er nooit achter kom!

Oordeel

Elke: Ik vond Neverworld Wake een super intrigerend verhaal over vijf tieners die een 'moord'mysterie proberen op te lossen en tegelijkertijd vastzitten in een wereld waarin de tijd stilstaat. Heel erg uniek en goed uitgewerkt - het speelde zich als een film in mijn hoofd af. De wereld was verschrikkelijk en interessant tegelijk, en het mysterie rondom Jim voedde mijn interesse steeds meer. Ik kon Neverworld Wake niet neerleggen, ondanks wat minpunten rondom plot(twists), en geef het daarom 4 sterren. 

Fien: Dit boek was een heerlijke combinatie van een klassieke whodunit en een moderne thriller. Ondanks dat ik geen grote fan ben van thrillers, vond ik Neverworld Wake echt een boeiend verhaal met een heel origineel concept. Net als Elke vond ik Jims dood heel erg fascinerend en ging ik mee op zoek naar de dader. Omdat ik het boek toch een beetje langdradig vond en ik geen echte band met de personages kreeg, geef ik het boek 3 sterren.