Onlangs verscheen Tijdbom, een nieuwe young adult thriller van Joelle Charbonneau. Deze auteur is vooral bekend van de uitermate succesvolle De Test trilogie en Aan Het Hof van Eden. Brechtje, Feline, Laurie, Maartje, Merel, MInca en Miranda lazen Tijdbom en vandaag vertellen zij je wat ze ervan vinden.

Over het boek

Diana, Frankie, Tad, Cas, Z en Rashid verschillen als dag en nacht. Maar deze verschillen doen er niets meer toe nu ze samen in deze lastige en vooral beangstigende situatie beland zijn. Wanneer ze er via de radio achter komen dat de aanslagpleger zich mogelijk nog steeds in het schoolgebouw bevindt, moeten ze snel beslissen of ze zich tegen elkaar keren of samen proberen het er levend vanaf te brengen, terwijl er nog meer bommen ontploffen. Het fragiele bondgenootschap komt onder zware druk te staan en dreigt te verpulveren.

Wie is de schuldige?

Merel: Tijdens het lezen van het boek zit je constant met deze vraag in je hoofd: 'Wie heeft het gedaan?' Je begint aan ieder perspectief te twijfelen, maar tegelijkertijd krijg je ook sympathie voor elk karakter, wat het steeds gecompliceerder maakt. Charbonneau maakt excellent gebruik van perspectiefwisselingen, die in het begin wat verwarrend zijn, maar het verhaal tevens interessant houden. Vooral het maatschappijkritische wat aan de vraag: 'Wie is de schuldige' verbonden zit, heeft mij gecharmeerd. Iedereen verdenkt de moslim, de donkere jongen of het gecompliceerde meisje, maar waarom doen we dat? Zit het in onszelf, of is het ons aangeleerd door de maatschappij? Het boek stipt verschillende geloven, sexuele geaardheden en andere verschillen tussen de zes jongeren netjes aan. 

'God zegene Amerika, waar we iedereen tegen elkaar opzetten om de veiligheid te garanderen.'

Miranda: Ik vind dat het verhaal geniaal begint. Ieder personage krijgt een apart hoofdstuk, zodat je een indruk krijgt van wat voor iemand die persoon is. Door de manier waarop de personages geschetst worden, kreeg ik in het begin de indruk dat ze allemaal iets met de aanslag te maken hadden. Iets verder in het boek beginnen puzzelstukjes op hun plaats te vallen; ieder persoon heeft zijn of haar eigen struggles waarmee ze te kampen hebben en hun eigen reden om aanwezig te zijn in de school op het moment van de aanslag. Is dit om zijn geaardheid, psychische problemen, godsdienst,... Het gaat bij elk personage om heel herkenbare thema's. Je krijgt een idee en toch blijft het spannend en gissen tot het einde. Je denkt te weten wie het uiteindelijk gedaan heeft, maar dan gebeurt er weer iets wat heel die theorie omver werpt. Ik vond het ook heel interessant hoe Charbonneau 6 compleet verschillende mensen,met totaal andere achtergronden, die in een penibele situatie zitten, uiteindelijk toch laat samenwerken.  Dat dit vaak met het nodige wantrouwen gepaard gaat door de weinige info die ze van buitenaf binnenkrijgen, maakt het alleen nog maar interessanter om het boek snel uit te lezen.

Laurie: Voor mij was Tijdbom de aller eerste kennismaking met Joelle Charbonneau en ik moet zeggen dat het een goede kennismaking was. In Tijdbom worden, zoals Merel ook al schreef, maatschappijkritische vragen gesteld. Iedereen verdenkt de moslim, maar heeft diegene het ook gedaan? Zo zie je maar dat vooroordelen nog altijd de kop op steken. Naar mijn idee is Charbonneau er zeker in geslaagd om dit goed neer te zetten, met aan de andere kant de ontwikkelingen van de andere personages ten opzichte van deze vooroordelen. Het enige jammere vond ik dat ik de dader al heel snel te pakken had, dat maakte het boek voor mij iets minder spannend. Voor mij was het overduidelijk die ene persoon en het lukte Joelle Charbonneau niet meer om mij echt op een dwaalspoor te zetten. Enerzijds ligt dit aan het verhaal zelf, anderzijds ligt het aan het feit dat ik al veel thrillers heb gelezen waardoor ik alles wat makkelijker doorzie. In ieder geval ga ik nu wel snel beginnen aan De Test trilogie, want door het lezen van Tijdbom ben ik daar wel nieuwsgierig naar geworden. Ik ben erg benieuwd of die boeken ook net zo snel lezen als Tijdbom.

Minca: Omdat ik alle naar het Nederlands vertaalde boeken van Joelle Charbonneau al had gelezen, kon ik deze eigenlijk niet aan me voorbij laten gaan. Het deed me een heel klein beetje denken aan Nodig omdat het over eenzelfde soort crisis situatie gaat waarin jongeren verstrikt raken. Maar zodra ik in het boek begon wist ik dat het toch heel anders zou zijn. Ik begon rond een uur of 17:00 aan het boek en om 21:00 sloeg ik hem dicht. De achtergronden van de leerlingen worden in het begin van het verhaal goed neergezet. Ieder heeft zo zijn of haar eigen problemen en de auteur heeft dit goed in het verhaal verwerkt. Zoals Merel beschrijft dat je tijdens het lezen continu met de vraag zit: 'Wie heeft het gedaan?' was bij mij iets minder van toepassing. Natuurlijk waren af en toe bepaalde dingen wel verdacht, maar ik las voornamelijk door omdat ik wilde weten hoe het verhaal zou aflopen. Zouden alle leerlingen het overleven? En waarom zijn die bommen afgegaan? Ik had eigenlijk het gevoel alsof ik naar een film aan het kijken was. Alles leek best snel te gaan, ik had het boek ook snel uit en ik bleef benieuwd naar die ontknoping.

Maartje: Ik las van Joelle Charbonneau De test- serie en die vond ik heel goed, en Aan het hof van Eden, waar ik minder gecharmeerd van was, dus ik was heel benieuwd naar dit boek. Vooral omdat het weer een heel ander genre is. Geen dystopian of fantasy. De vraag wie de schuldige was heeft mij niet zo beziggehouden in dit boek. Ik wist al vrij snel wie de dader was en heb ook geen moment meer getwijfeld. Waar ik erg van genoten heb zijn de beschrijvingen van de verschillende karakters, hun achtergronden en hun interacties. Hierdoor bleef ik geboeid en wilde ik weten hoe het verhaal voor ieder karakter af zou lopen. 

Feline: Dit boek combineert de problemen die tieners op de middelbare school hebben zo mooi met de spanning van de bomaanslag. De problemen die de misfits van de school hebben, zal iedereen wel een beetje herkennen. Daardoor stond ik tijdens het lezen constant op scherp. De personages waren zo mooi uitgewerkt in de (ongeveer) 300 pagina's die het boek telt. De ruzies en frustraties waren zo geloofwaardig, alsof ze zich echt afspeelden voor mijn neus. Er is maar één nadeel, ik had vrij snel door wie de dader van de bomaanslag was. Maar dat betekent ook dat Joelle Charbonneau een geloofwaardige dader heeft neergezet, en geen vergezocht einde geschreven heeft. Halverwege het boek dacht ik wel even dat het weer iemand anders was, dus zo overduidelijk was de dader gelukkig ook weer niet. 

Brechtje: Ik heb Tijdbom in één middag uitgelezen, zo sterk werd ik gegrepen door het boek! Ik had al wel eens eerder een boek van Joelle gelezen (Nodig), waardoor ik wist dat ze een pakkende, vlotte schrijfstijl had en met Tijdbom bewijst Joelle dit opnieuw. Na het eerste hoofdstuk had ik al wel een vermoeden wie de dader was, maar elk hoofdstuk wat ik daarna las gaf weer andere aanwijzingen waardoor ik toch telkens weer ging twijfelen en op het verkeerde been werd gezet. Uiteindelijk werd ik toch nog verrast door de dader! De spanning zorgt er al voor dat ik Tijdbom een goed boek vind, maar door de maatschappelijke thema's die er in zijn verwerkt krijgt dit boek ook nog eens een hele sterke boodschap én zet het je aan het denken. Ik ben in ieder geval fan!

Ons oordeel

Merel: Tijdbom is origineel en maatschappijkritisch. Voor mij absoluut een boek waarvan ik vind dat het in de leeslijst moet staan. Jongeren moeten zich bewust zijn van stereotypen en de gevolgen die deze met zich meebrengen. Charbonneau weet een sterk, goed leesbaar verhaal neer te zetten met kritische elementen, dat ook nog eens spannend is. Ik geef dit boek een dikke 8!

Miranda: Tijdbom is een echte page-turner die allerlei herkenbare thema's aankaart. Zoals Merel hierboven ook al aangeeft, zou het inderdaad verplichte lectuur moeten worden.  Ik denk dat veel jongvolwassenen met gelijkaardige zaken worstelen.  Het is zeker goed dat ze op deze manier een duidelijker beeld krijgen van wat bepaalde acties voor gevolgen kunnen hebben.  En dat er altijd een keuze is, ongeacht deze goed of slecht is. Of hoe bepaalde zaken, die zo maatschappelijk ingebakken zijn, voor hen zó vanzelfsprekend zijn dat ze er gewoon niet verder bij stil staan. Het verhaal is heel herkenbaar door de media, maar iedereen kent ook wel iemand die met soortgelijke issues te maken heeft. Een spannend boek dat heel vlot leest; een aanrader! Ik geef dit boek een 8,5!

Laurie: Tijdbom is voor mij een goede kennismaking geweest met het werk van Joelle Charbonneau. Door de maatschappijkritische thema's en vraagstukken ben ik het met Merel en Miranda eens dat dit boek een aanrader is voor alle jongeren. Ik zou het ook aanraden voor de lijst - het zou dan wel de Engelse leeslijst moeten zijn - vanwege deze vraagstukken. Jongeren kunnen hier zeker wat van leren en hopelijk kan dit boek ook bepaalde vooroordelen bij de jongeren wegnemen. Omdat ik de dader zo snel te pakken had werd ik tijdens het lezen iets minder enthousiast dan Merel en Miranda, maar desondanks bleef het wel een pageturner die ik binnen een paar uur uit had. Ik geef Tijdbom een 7!

Minca: Tijdbom gaat niet alleen om het vinden van de bomlegger of overleven, het gaat ook over een stukje verleden. Hoe bepaalde gebeurtenissen je maakt tot wie je bent. Dat zorgt ervoor dat ik het niet echt zie als een 'standaard' thriller waarin de dader gepakt moet worden. Natuurlijk is dat wel de vraag in dit verhaal, maar er komt zo veel meer aan bod. Het is een krachtig, spraakmakend en spannende jeugdthriller die net een stapje verder gaat dan alleen een bom in een school. Zoals de dames hierboven al benoemden zou dit boek niet misstaan op een literatuurlijst op de middelbare school. Charbonneau heeft met dit boek weer een sterk verhaal neer weten te zetten en krijgt van mij een mooie 8!

Maartje: Ik begon met het lezen van Tijdbom als een 'whodunit', en was al snel achter de dader. Toen ben ik het gaan lezen als een boek over de problemen waar jongeren mee worstelen, over de maatschappij waarin zij moeten opgroeien en wat de effecten daarvan zijn en vond ik het weer een heel aantrekkelijk boek. Ik raad het boek zeker aan en hoop inderdaad dat het op veel leeslijsten mag komen. Ik geef het boek een 7.

Feline: Ook ik ben het met Merel en Laurie eens dat dit een goed boek is voor jongeren. Niet zozeer vanwege het thriller-aspect, maar omdat de vragen die gesteld worden hen misschien kritischer over zichzelf laat nadenken. Het is ook een spannend, goed opgebouwd verhaal. Het enige nadeel is dat, wanneer je goed leest, je de dader vrij snel kunt ontmaskeren. Daarom krijgt Tijdbom van mij een 7. 

Brechtje: Ik vind Tijdbom een goed voorbeeld van een echte YA thriller: het boek leest snel en is super spannend, maar kaart naast het heftige onderwerp terrorisme ook andere belangrijke en actuele onderwerpen aan. Dit zorgt ervoor dat je ook weer even kritisch naar jezelf kijkt. Dit boek krijgt van mij een 8! 

Gemiddeld krijgt Tijdbom van de Hebban Young Adult Club een: 7,6!

Ga jij Tijdbom lezen of heb je hem gelezen, en wat vond je ervan? Laat het ons weten in de reacties!