Five Feet Apart, het boek dat binnenkort in de bioscoop verschijnt met onder andere Cole Sprouse (Riverdale), is onlangs vertaald als Vijf Stappen Van Jou. Een boek á la The Fault in our Stars, over twee tieners met de longziekte CP die de liefde vinden in het ziekenhuis. Fien, Feline en Merel mochten dit boek lezen en werden gewaarschuwd dat er tissues gebruikt moesten worden. Wat vonden zij ervan?

Fault in our Stars-vibes?

Merel: Mijn eerste reactie op dit boek was: Is dit niet ongeveer hetzelfde als The Fault in our Stars? Twee zieke tieners die verliefd worden en allebei het risico lopen om dood te gaan. Om eerlijk te zijn waren die verwachtingen semi-uitgekomen, hoewel ik The Fault in our Stars dan iets mooier en minder voorspelbaar vindt. Ook het einde van Vijf Stappen Van Jou vond ik een beetje ongeloofwaardig. Wat vonden jullie?

Fien: Vijf stappen van jou deed met niet meteen denken aan het bekende boek van John Green, dat komt wellicht omdat ik dat boek (nog) niet gelezen heb. Verder vind ik het ook niet zo erg om een boek te lezen met een concept dat al eens eerder gedaan is. Iedere auteur geeft er zijn eigen draai aan en iedere keer ben ik benieuwd hoe ze het gaan aanpakken. Wat het einde betreft, was ik aangenaam verrast. Ik had namelijk een heel ander einde verwacht (ik kan niet vertellen wat ik wel verwacht had want dat zou echt een enorme spoiler zijn) en ik ben heel erg blij met dit einde. Ik snap wat je bedoelt met ongeloofwaardig, Merel, maar ik besluit het eerder toevallig te noemen en kan me er best in vinden.

Feline: Vijf stappen van jou gaf mij geen vibes van John Green. Toegegeven, na het lezen van The fault in our stars was ik geen fan van John Green. Ik had wel zoiets verwacht toen ik kennismaakte met het boek. Ik was erg bang dat de liefde en de ziekte in het boek te ver geromantiseerd wou worden. De stijl bleek wat minder sarcastisch dan die van John Green. Ook is het boek van toon optimistischer. Het einde verraste ook mij, omdat ik net als Fien een ander einde verwacht had. 

Zieke hoofdpersonages en moeilijke thema's

Merel: De hoofdpersonages en thema's waren mooi uitgewerkt. Er werd aandacht besteed aan familiebanden, hobby's en gevoelens, en qua thema's werd het hier en daar afgewisseld tussen luchtige dingen (zoals met je vrienden op vakantie gaan) naar ziekte, scheidingen en de dood. 

Fien: Het sterkste element van dit boek is voor mij de manier waarop ze Cystic Fibrosis (CF), ook wel gekend als mucoviscidose, hebben weergegeven. Ik studeer geneeskunde en dit semester hebben we muco erg uitgebreid behandeld, maar door dit boek heb ik zoveel meer inzicht gekregen over hoe de patiënten zich kunnen voelen en hun therapiën ervaren. Neem nou Will bijvoorbeeld, zijn moeder sleept hem van ziekenhuis naar ziekenhuis maar zelf wil hij eigenlijk gewoon zijn leven leiden. Voor een buitenstaander lijkt dit onbegrijpelijk: waarom zou je je verzetten als er ook maar een kans bestaat dat je beter zou kunnen worden? Maar door Vijf stappen van jou snap ik wel waarom iemand zo zou kunnen denken en heb ik ook geleerd dat we dat moeten respecteren. Sommige mensen vinden het misschien dom, maar ik vind het heel moedig en bewonderenswaardig.

Feline: Ik vond de boodschap van het boek erg mooi. Het spoort aan om het leven aan te durven, maar hier niet te roekeloos in te zijn. De ziekte CF, en de besmetting van B. cepacia verdienen het om erkend te worden, en het is mooi dat dat gebeurt door middel van dit boek. De problemen waar de personages mee kampen zijn realistisch beschreven, zonder overdadig emotioneel te zijn. Het mooiste hieraan vind ik dat liefde niet teveel geromantiseerd wordt. Het is een mooi, belangrijk onderdeel van de levens van de personages, maar het overheerst niet. 

Heb je tissues nodig?

Merel: Lastig te zeggen, want ik huil zelden bij boeken. Ook bij deze heb ik geen traan gelaten, ik zou dus 'nee' zeggen.

Fien: Ik ben een enorme huilebalk bij boeken. Voordat ik aan dit boek begon, dacht ik dat ik echt een wrak zou zijn na dit boek, maar niets is minder waar. Ik heb wel een paar traantjes weggepinkt, maar in vergelijking met andere boeken stelde het deze keer niet zo veel voor. Ik zou ook 'nee' zeggen omdat ik voor die paar druppels geen tissue nodig had.

Feline: Ik denk dat ik geen ziel heb, omdat ik nooit bij boeken huil. Maar dit boek was echt een wonder. Op een zeker moment weet Rachael Lippincott de vertwijfeling van Will en Stella met zoveel kracht te brengen, dat het mij erg raakte. 

Het oordeel

Merel: Het was een vermakelijk boek, maar daar blijft het voor mij ook bij. De personages en thema's zijn mooi uitgewerkt, maar door het voorspelbare plot en ongeloofwaardige einde geef ik dit boek toch maar een 6,5. Ik ben wel erg benieuwd naar de film!

Fien: Ik keek al uit naar deze film vanaf het moment dat de trailer nog maar net uit was, ik wist toen zelfs nog niet dat het verhaal oorspronkelijk een boek was. Mijn verwachtingen waren zeer hoog en ze zijn volledig ingelost. Alleen al de manier waarop CF wordt weergegeven maakt dit boek uniek, het is echt enorm belangrijk dat mensen meer te weten komen over deze ziekte want je kan er op ieder moment mee geconfronteerd worden in je nabije omgeving (1/20 is drager van muco). Daarnaast heb ik echt een zwak voor een zoetsappig liefdesverhaal, dus ik geef dit boek 8,5.

Feline: Ik was erg blij verrast! De romantisering vond ik erg meevallen. Het boek wist mij zelfs te raken! Daarom geef ik het boek een 8. 

Five Feet Apart kun je vanaf 13 juni in de bioscoop bewonderen! Check de trailer hieronder.

Heb jij Vijf Stappen van Jou gelezen of ga je hem nog lezen, of ga je hem bekijken in de bios? Laat het ons weten in de reacties!