In deze editie van de Mythische Maandag schrijven we over de zombie en de rol in het YA-genre. De zombie heeft de afgelopen jaren een grote comeback gemaakt zowel in films en series als in boeken. In veel van deze verhalen zitten grote overeenkomsten, maar ook de zombie kent verschillende kanten.

Dit artikel is geschreven door Kimberly

Een klein beetje geschiedenis...

De meest simpele omschrijving van een zombie is iemand die uit de dood is herrezen. De oorsprong van de zombie is vooral te vinden in de geschiedenis van Voodoo. De zombie ,zoals deze bekend is vanuit de Afrikaanse folklore, is een slaaf welke zelfs na zijn dood nog door dient te werken voor zijn meester. Deze meester is ook de persoon die iemand uit de dood heeft doen herrijzen. Net als de ,in een eerder besproken artikel, vampiers behoort de zombie tot de zogenaamde ‘ondoden’.

De zombie heeft dan ook geen daadwerkelijke basis in de literatuur, echter is in de loop van de tijd wel veel geschreven hierover. Ook zijn zombies gedurende deze jaren veel veranderd tot het huidige beeld wat in veel boeken, films en series wordt geschetst. Het beeld van de zombie staat geheel vrij ter interpretatie van de schrijver of regisseur.

Vanuit de basis van de ‘mythe’ werd voodoo of andere vormen van magie gezien als basis van het ontstaan van een zombie. In veel van de moderne literatuur echter zien we voorkomen dat iemand een zombie wordt door een dodelijk virus welke al dan niet na de dood zijn invloed laat zien. Het uiterlijk van de zombie wordt in veel gevallen neergezet als een rottend lijk (want is immers dood geweest), dan wel een emotieloos figuur welke bijna catatonisch lijkt voort te bewegen. En uiteraard, het meest bekende van de zombie, het eten van (menselijke) hersenen. Een zombie zou geen eigen wil meer hebben en in veel van de verhalen ook niet in staat zijn om op normale manier te spreken.

Ik denk dat iedereen wel een voorbeeld kan bedenken van films dan wel series waarin de zombie centraal staat. Maar ook in de literatuur zie je deze mythische wezens steeds vaker terugkomen. En niet in alle gevallen zijn ze altijd kwaadaardig. Zelfs in liefdesverhalen komen ze vaker voor dan 30 jaar geleden.

 Boeken, boeken, boeken…

Alice in Zombieland van Gena Showalter

“There's no use going back to yesterday.” 

Alice komt terecht een wereld die ze nooit verwacht had. Haar familie wordt van haar afgenomen door de monsters uit verhalen. En om wraak te kunnen nemen moet ze leren hoe ze de zombies kan verslaan. Ze heeft hulp nodig en deze hulp komt in de vorm van Cole Holland, een bad boy waarvan ze niet zeker weet of ze hem wel kan vertrouwen.

The forest of Hands and Teeth van Carrie Ryan

“Who are we if not the stories we pass down? What happens when there's no one left to tell those stories? To hear them? Who will ever know that I existed?” 

Mary is een meisje van 17 jaar die in een dorpje woont waar iedereen vreest voor de Ziellozen aan de andere kant van het hek. Zij leven in het Woud van Klauwen en Tanden en eten het liefst mensenvlees. Iedereen die ook maar een voet zet in het woud komt niet meer levend terug. Wanneer op een dag compleet onverwacht het hek kapot wordt gemaakt ontstaat er chaos in het dorp. De Ziellozen kunnen het dorp binnenkomen en pakken wat en wie ze maar willen. Mary moet een belangrijke keus maken in het beschermen van haar geliefden, maar ook de rest van het dorp.

Warm bodies van Isaac Marion

“In my mind I am eloquent; I can climb intricate scaffolds of words to reach the highest cathedral ceilings and paint my thoughts. But when I open my mouth, everything collapses.” 

Van dit verhaal is een aantal jaar geleden ook een film verschenen. Het verhaal gaat over R, een zombie die niet is als de andere zombies. Hij is te vinden op de vreemdste plaatsen en lijkt nog enige restanten te bezitten van zijn leven. En dan ontmoet hij Julie, een meisje met een hartslag. En ondanks dat het volledig tegen zijn bestaan ingaat wil hij haar beschermen. Wat grote gevolgen voor zowel de mensheid als de zombies heeft.

Pet Sematary van Stephen King

“Sometimes dead is better” 

Dit is geen standaard versie van het zombie verhaal. Hierin worden de doden begraven op een oude indianen begraafplaats. Echter komt een ieder die hier wordt begraven terug uit de dood. Ze komen echter niet terug als de persoon (of dier) die ze waren, maar lijken bezeten te zijn door het kwaad en willen niets anders dan alles en iedereen op hun pad doden.

In de meeste verhalen over zombies worden deze wezens als slecht neergezet. De laatste tijd worden ze wel steeds vaker geromantiseerd, maar hierbij wordt dan wel sterk afgeweken van de basis van het zombie verhaal. De boeken waarin ze verschijnen zijn vaak toch wat duister en niet altijd geschikt voor alle leeftijden. Wat vind jij leuker, de klassieke zombie verhalen of misschien toch liever wat geromantiseerd?

Bron: Goodreads