Over wezenloze zielen van Merel de Keyzer is een verhaal dat veel van jullie misschien al kennen. Dutch Venture Publishing besloot dit boek nieuw leven in te blazen en bracht het opnieuw uit. Onze leden besloten er een one-word-challenge aan te wijden. 

Artikel geschreven door: Elke, Danique en Nicole  

Over het boek

Er was eens… Ergens ver weg, diep in het Zwarte Woud, het dorpje Flüstern. Ooit viel dit dorp onder het toezicht van de mysterieuze graaf van Nebelburg. Niemand van de dorpsbewoners had hem ooit gezien, maar iedereen kende zijn donkere vervallen kasteel dat hoog in de bergen stond. Ondanks de geruchten en enge verhalen, die aan de kinderen werden verteld voor het slapen gaan, wist niemand wat er zich werkelijk afspeelde achter de oude kasteelmuren. Daar in Flüstern, vlakbij de Flüsternsee, woonde een meisje met haren als koren en ogen zo groen als lenteblaadjes. Door haar volk onbegrepen en ongeschikt gevonden voor het huwelijk. Dit meisje zou zonder dat zij het wisten hun levens en dat van de graaf voorgoed veranderen. Haar naam was Sieglinde en dit is haar verhaal… 

Verwachtingen

    Sprookjesachtig 

Nicole: ‘Ik kende het boek nog niet en had ook nog nooit van de auteur gehoord, dus ik ging enkel af op de tekst op de achterflap. Deze leest zo sprookjesachtig, dat ik ook meteen zo’n gevoel erbij kreeg. Toch heeft de kaft ook wel iets onheilspellends. Ik was erg nieuwsgierig naar dit boek, juist omdat ik niet goed wist wat ik kon verwachten.’

Nieuwsgierig

Elke: 'Het eerste duistere sprookje dat ik (volgens mij) ooit las, was Hazelwoud. Dat stelde me zo teleur dat ik bang was om nooit een goed duister sprookje te lezen. Toen ontdekte ik dit boek, en omdat ik de auteur volg op Instagram werd ik héél nieuwsgierig. Het klonk duister, spannend, en heel sfeervol. Toen ik er meer over te weten kwam, wist ik het zeker: ik wil dit lezen!'

Apart 

Danique: 'Ik had hier en daar al wat dingen vernomen en wat recensies gelezen, hier kwam al gauw naar voren dat de schrijfstijl apart is maar wel past bij het verhaal. Dat is dan ook wat ik verwacht: een passende schrijfstijl en een stijl die we niet veel zien.'

Schrijfstijl

    Sfeervol

Nicole: ‘De bijzondere schrijfstijl viel me meteen op. Het voelde direct alsof ik in een sprookje in de middeleeuwen was beland. Er wordt heel veel aandacht besteed aan details, zodat je je een goed beeld kunt vormen van de omgeving. Ook personages komen hiermee echt tot leven, omdat Merel erg goed is in het beschrijven van gezichtsuitdrukkingen en kleine handelingen die net voor dat beetje extra inleving zorgen.’ 

Meeslepend

Elke: 'De manier waarop Merel De Keyzer je in het verhaal weet te trekken is geweldig. Zodra je begint met lezen wordt je in de wereld van Over wezenloze zielen ingezogen. Ook voel je heel erg mee met Sieglinde en wat ze allemaal meemaakt, want het is niet allemaal mals. Ze krijgt een hoop te verduren. Het voelde heerlijk dramatisch, creepy en sfeervol tegelijk aan. Als je dat kunt schrijven is dat echt knap.'

Sprookjesachtig 

Danique: ' De manier waarop dit is neergezet, daar mogen complimenten voor worden gegeven. Door de oude en aparte schrijstijl wordt je het verhaal ingezogen en waan je je echt in de wereld van Sieglinde. Door deze sprookjesachtige stijl komt de sfeervolle maar ook soms aparte sfeer heel goed naar voren.'

Personages

    Intrigerend 

Nicole: ‘Sieglinde is op z’n zachtst gezegd een heel interessant en boeiend personage. Haar drankgebruik en het veelvuldig vloeken, botsen met de setting waarin het verhaal zich afspeelt. Toch werkt dat verrassend goed en zorgt het dikwijls voor zeer amusante momenten. De graaf is op een hele andere manier intrigerend. Hij is op een hele sterke manier beschreven en ik was erg onder de indruk van hem. Zijn handelingen en gedragingen passen perfect bij het duistere sprookje dat Over wezenloze zielen is.’

Uniek

Elke: 'Sieglinde vond ik net als Nicole erg boeiend. Ik heb nog nooit een personage zoals haar leren kennen, dus dat vond ik erg leuk. Haar ruwe randje en het feit dat ze geen blad voor de mond neemt, vond ik verfrissend. Ze was echt uniek. De graaf is tegelijkertijd een mysterie dat ik maar niet kon ontrafelen. Hoewel hij eigenlijk gewoon simpel gezegd verschrikkelijk is, vond ik hem interessant en wilde ik telkens meer weten over zijn verleden en leven in het kasteel. Ook het feit dat de auteur duistere of zelfs schokkende situaties niet schuwt, vond ik een pluspunt, en toevoegen aan de karakterontwikkeling van beide personages.'

Verschillend

Danique: ' Het eerste wat me te binnen schiet, is verschillend. Alle personages in het boek zijn zo anders neergezet. Niemand lijkt op elkaar waardoor het heel mooi blijft om te lezen. Ook het verschil tussen de karakters is heel goed te lezen en je ziet dit soms ook echt voor je wat de leeservaring beter maakt. Je bindt je met de personages op deze manier. '

Eindoordeel 

    Indrukwekkend

Nicole: ‘Het verhaal begint vrij onschuldig, maar verandert langzaam in een heel duister sprookje. Niets is wat het lijkt en Merel weet exact de goede sfeer te creëren die ervoor zorgt dat het onbehaaglijke gevoel dat Sieglinde ervaart, tastbaar wordt. Er gebeurde voor mijn gevoel teveel voor het aantal pagina´s dat dit boek telt. Sieglinde vliegt door haar missie heen, waardoor het belang naar de achtergrond verdwijnt en het eind kwam zo abrupt dat ik er voor mijn gevoel nog helemaal niet klaar voor was om afscheid te nemen. Ik had nog veel langer willen genieten van de sfeervolle setting die Merel zo succesvol heeft neergezet! Ik geef dit boek 4 sterren.

Omvergeblazen

Elke: 'Toen ik dit boek dicht sloeg wist ik één ding zeker: ik heb er een nieuwe favoriete auteur bij. Ik ben zo benieuwd naar Merels volgende werk na het lezen van Over wezenloze zielen. Het was zo ontzettend sfeervol, heerlijk duister en spannend, en verfrissend. Soms ben ik echt klaar met YA, maar door dit soort verhalen wordt de passie weer aangewakkerd. Sieglindes avontuur is er een dat ik niet zo snel zal vergeten. Van haar grappige uitspatting tot haar vurige woede: Sieglinde is hét hart van dit verhaal. Tegelijkertijd zou het verhaal niet af zijn geweest zonder de angstaanjagende aanwezigheid van de graaf. Merel is erin geslaagd om een meeslepend duister sprookje te schrijven dat vanaf de eerste pagina intrigeert. Ze heeft me omvergeblazen. Ik ga het gewoon zeggen: Over wezenloze zielen is wat Hazelwoud probeerde te zijn. Ik geef dit boek daarom 4.5 sterren. 

Te snel

Danique: 'Toen ik de laatste bladzijde uitlas, was ik in schok. Ik had namelijk niet in de gaten dat dit het einde was en was er dan ook niet op voorbereid. De sfeer die gemaakt is in dit boek is zo ontzettend goed gedaan, dat zoals ik al zei je niet eens meer in de gaten hebt waar in het verhaal je zat. Ik moest er even in komen dat eerlijk toegegeven, ik moest wennen aan de schrijfstijl. Maar wat ben ik blij dat ik heb doorgezet want ik vond het fantastisch. Ik gaf het 4 sterren. 

Kenden jullie dit boek al of heeft dit artikel jullie overtuigd het op jullie TBR te zetten?