Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Pestdossier: Dit is hoe het ging

op 16 februari 2020 door

Vandaag doen we het even anders: We maken een pestdossier over het boek van Astrid Boonstoppel: Dit is hoe het ging. We bespreken een aantal boeken die met pesten te maken hebben, en leggen de nadruk op Dit is hoe het ging.

Dit is het verhaal van Cato Schmidt. Cato heeft alles: fijne ouders, lief zusje, leuk bijbaantje en vriendinnen uit het groepje populairste meisjes van de school. Maar Cato worstelt. Met zichzelf en met haar pijnlijke verleden. Als haar perfecte leven barstjes begint te vertonen, keert Cato steeds meer in zichzelf. De enige bij wie ze terecht kan is Adrian, haar vriend die ze online heeft leren kennen. Hij zal haar nooit laten vallen. Toch?

  • Dit is hoe het ging in vergelijking met Allesbehalve Oké

Merel: Een minpunt aan Dit is hoe het ging vond ik toch wel de keuzes van de hoofdpersoon. Ik snap dat niet elk karakter sterk is, maar zoals haar ouders ook zeggen zou je denken dat ze na één keer pesten wel iets geleerd zou moeten hebben. Ze laat iets te vaak over zich heen lopen, tot het punt dat het een beetje irritant is. Een boek waar dit compleet anders is is Allesbehalve Oké van Laura Steven. Daarbij gebeurt ongeveer hetzelfde (ik ga even niet zeggen wat precies, want dat is een enorme spoiler), maar de hoofdpersoon bijt juist enorm van zich af, wat het verhaal een hele andere, en fijnere wending geeft.

  • Dit is hoe het ging in vergelijking met Thirteen reasons why

Maartje: Grappig dat Merel het een minpunt vindt dat Cato keer op keer over zich heen laat lopen. Ik vond dat juist een pluspunt van het verhaal. Niet dat ik het goed vind wat Cato doet, maar het voelde wel heel realistisch. Op een gegeven moment voel je je als gepeste zo niets waard, dat je niet eens meer vindt dat je ertegenin mag gaan. Een boek waar ditzelfde hopeloze gevoel in voorkomt is Thirteen reasons why van Jay Asher. Naar mijn gevoel werd er in dit boek echter te veel nadruk gelegd op de schuld van anderen en eerlijk gezegd vond ik van de dertien redenen er maar een paar echt pesten. Ik vond het geen fijn boek, maar het laat misschien wel goed zien hoe door iedereen het gedrag van anderen anders wordt ervaren en dat je dus eigenlijk niet kunt oordelen over andermans gevoelens. 

  • Dit is hoe het ging in vergelijking met Anna: Leven met een leugen

FelineMijn mening komt overeen met die van Merel. Hoewel Cato's gebrek aan pit een onderdeel is van haar karakter, was het erg frustrerend om over te lezen. Ik vind het lastig om het een minpunt of een pluspunt te noemen. Het zorgt er namelijk voor dat je erg meegesleept wordt door het boek. Boonstoppel heeft dus zeker door hoe je voor immersie zorgt. Het is alleen wel jammer dat dit absoluut geen fijne immersie was! Ik heb het boek meerdere malen weg moeten leggen, omdat het me zo depri maakte. Hoewel ik dus zeker hoop dat de auteur nog eens iets schrijft, zou het fijn zijn als het een iets lichter onderwerp betreft! Hoewel dit boek niet helemaal over pesten gaat, vind ik Anna: leven met een leugen door Tille Vincent goed vergelijkingsmateriaal. Anna doet net als Cato alles om erbij te horen. Ze zijn allebei kortstondig populair, en worden op het laatst gepest wanneer hun leugens uitkomen. Maar Anna heeft dit beter geregeld dan Cato, ze is sluwer, en heeft een persoonlijkheid die innemender is dan die van Cato, wellicht van haar eigenaardigheden. Hoewel ze de hele boel bij elkaar liegt, komt ze op één of andere manier toch onschuldig over. En hoewel dit boek net als Dit is hoe het ging over het leven van een meisje op de middelbare school gaat, is Anna veel spannender neergezet, omdat er veel meer onzekerheid is over wat er precies gaat gebeuren. 

  • Dit is hoe het ging in vergelijking met Zonder handen

Natasha: Ik vond het boek enorm goed. Iedereen gaat op een andere manier om met pesten. De ene bijt enorm van zich af, terwijl de ander echt in zijn schulp kruipt. Ik ben iemand die echt van zich afbijt. Daarom vind ik het altijd interessant om te lezen over personages die gemakkelijk over zich heen laten lopen. Ik praat niet goed wat Cato doet, maar ik snap dat ze heel beïnvloedbaar is: ze wil gewoon geaccepteerd worden. Iemand die zich ook te gemakkelijk liet beïnvloeden door iemand anders, was Kat uit Zonder handen van Ianthe Sahadat. Kat komt, net als Cato, in contact met iemand die veel te veel invloed op haar heeft en dat pakt uiteindelijk niet goed uit.

Oordeel Dit is hoe het ging:

Merel: Ik geef het boek 3 sterren. Het las lekker weg, is niet dik en Boonstoppel heeft emoties erg goed over kunnen brengen. Desondanks vond ik het een beetje onrealistisch, te weinig spannend om een thriller te zijn en irriteerde ik me iets te veel aan de hoofdpersoon. 

Maartje: Ik geef het boek 4 sterren. Omdat het boek vanuit de ik-persoon geschreven is, word je direct in het verhaal gezogen. Vanaf het begin voel je dat er iets ergs gaat gebeuren, maar wat dat is blijft lang onzeker. Een echte thriller was het niet, al zou je het een licht psychologische thriller kunnen noemen. Ik denk vooral dat het een boek is dat heel mooi ingaat op de gevolgen van pesten en dat deze vaak nog veel langer en dieper doorwerken dan je zou denken. 

Feline: Dit boek krijgt van mij 3 sterren. Aan de ene kant is het een boek dat een goed inzicht geeft in de emoties van mensen die gepest worden. Maar helaas was dit allesbehalve oké (pun intended) en bij vlagen bijzonder deprimerend. Ook was de twist aan het einde vrij voorspelbaar, en las het niet genoeg als een spannende thriller. Het las eigenlijk meer als een defecte trein die maar door bleef razen. Er zat zo weinig hoop in het verhaal, dat ik maar hoopte dat het trainwreck snel zou volgen. Toch ben ik erg benieuwd naar wat Boonstoppel de volgende keer zal schrijven!

Natasha: Ik geef het boek 5 sterrenBoonstoppel werkt langzaam toe naar het plot. Ze houdt je nieuwsgierig door steeds nieuwe informatie toe te voegen aan het verhaal. De psychologische spanning is te voelen vanaf de eerste pagina, want vanaf het begin voel je dat er iets ergs gaat gebeuren. Het plot is verrassend, shockerend en zorgt voor kippenvel. Je hoopt het vooral zelf nooit mee te maken. Op ieder vlak.



Reacties op: Pestdossier: Dit is hoe het ging

Meer informatie

Gerelateerd

Over

Astrid Boonstoppel

Astrid Boonstoppel

Astrid Boonstoppel (1983) schrijft al verhalen zolang als zij zich kan herinnere...