Een tijdje geleden hebben we op de YA spot een readalong gehouden voor het boek Bloed en Beenderen van Tomi Adeyemi. Het boek dat door de uitgeverij als Het Boek van het jaar werd aangeprezen, maar is dat ook zo? Fien en Iris lazen dit boek samen met jullie en vandaag geven zij jullie hun mening over het boek.

Iris: Ik begon met dit boek, terwijl ik hele hoge verwachtingen had. Volgens andere Bookstagrammers zou dit Het Boek zijn dat iedereen zou moeten lezen, omdat het zo enorm goed zou moeten zijn. Ik moet eerlijk zijn dat die hoge verwachtingen die ik had ook wel vervuld zijn. Vanaf het begin van het verhaal zat ik op het puntje van mijn stoel door alle gebeurtenissen. Op elke pagina gebeurde er wel wat en het was verschrikkelijk spannend. Het genre van het boek is fantasie. Dat betekent vaak ook dat er veel onbekende termen in het boek aan bod komen. De definities van deze termen moeten vervolgens wel goed in het verhaal worden verwerkt, omdat anders iedereen in de war raakt en het verhaal één grote puinhoop wordt of omdat het boek nogal awkward kan worden als je bij elke onbekende term de definitie er meteen achter zet. Ik vind dat Tomi de termen goed en duidelijk in het verhaal heeft verwerkt. In het begin was het nog een beetje zoeken en haalde ik de verschillende termen en definities nog wel eens door elkaar, maar als je eenmaal in het verhaal zit wordt het een stuk duidelijker en makkelijker om het verhaal te volgen. Uiteindelijk geef ik dit boek 5/5 sterren, omdat ik het boek toch echt verschrikkelijk goed vond. 

Fien: Net als Iris had ik ook heel erg hoge verwachtingen gewoon omdat Children of blood and bone al van het prille begin overladen werd met lof. Maar helaas zijn die hoge verwachtingen voor mij niet helemaal ingevuld, begrijp me niet verkeerd: ik vond het een heel erg goed boek met een krachtige boodschap, maar de hele heisa errond snap ik niet helemaal. Naar mijn mening zijn er andere boeken waarmee je dit boek kan vergelijken, zoals bijvoorbeeld de serie van Sabaa Tahir. Desondanks dat ik dus niet helemaal omvergeblazen was, heb ik wel enorm genoten van het verhaal. Het was lang geleden dat ik zo'n spannend en intrigerend YA-fantasy boek gelezen had. Children of blood and bone herinnerde me eraan waarom ik zoveel van dit genre houd. Tomi Adeyemi heeft een prachtige wereld opgebouwd en het is bijna niet te geloven dat dit haar debuut is. Alles klopte tot in de details, niet alleen qua worldbuilding, maar ook qua personages. Zélie, Tzain, Amarie en Inan werden zo menselijk voorgesteld, niet als de typische YA-helden. Ze maakten fouten die hen soms duur kwamen te staan maar desondanks alle tegenslag gaven ze toch nooit op en leerden ze uit hun fouten. Ik had ook helemaal geen problemen met alle nieuwe termen, zoals Iris ook al aangeeft. De auteur verwerkt ze op een bijzondere manier in het verhaal waardoor het helemaal niet geforceerd overkomt. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om het boek 4 sterren te geven omdat ik dus niet helemaal overdonderd was, maar toch enorm van het verhaal genoten heb. Ik kijk heel erg uit naar het volgende boek met een nóg mooiere titel: Children of vice and virtue.

Wat vonden jullie van dit boek? Heeft het jullie verwachtingen ingelost zoals bij Iris of toch niet helemaal en ben je het eens met Fien? Laat het ons weten in de comments!