Recensie: Iskari. - De Gevangen Koningin
Vorig jaar verscheen het eerste deel van de nieuwe fantasy serie Iskari. De Laatste Namsara van Kristen Ciccarelli. Onlangs verscheen het tweede deel, De Gevangen Koningin. Een aantal weken geleden is bekend gemaakt dat Kristen Ciccarelli aanwezig is op YALFest 2019! Heel tof en des te meer reden voor mij om dit boek nog sneller te lezen dan ik al van plan was. Vandaag kunnen jullie mijn recensie van dit boek lezen en het boek daarna meteen op al je verlanglijstjes zetten.
Dit artikel is geschreven door Laurie
Verwachtingen
Mijn verwachtingen voor het tweede deel van Iskari waren hoog. Dit komt doordat ik De Laatste Namsara heel erg goed vond, iets wat mij ook totaal verraste. Ik had namelijk niets met draken en zou dit boek nooit oppakken. Dat deed ik wel, gaf het vijf sterren en was heel nieuwsgierig naar De Gevangen Koningin. We zouden in dit deel meer over de relatie tussen Firgaard en het Struikland leren, want dat die niet goed is staat vast. Ik verwachtte net zoveel actie als in De Laatste Namsara, dus vandaar dat mijn verwachtingen erg hoog waren.
Schrijfstijl
Wederom is de schrijfstijl van Kristen Ciccarelli in De Gevangen Koningin zeer aagenaam. Dit zorgt ervoor dat je het boek gemakkelijk leest.
Net als in De Laatste Namsara krijgen we in De Gevangen Koningin "oude" verhalen te lezen, hetzij minder en anders. Bestonden de verhalen aan het eind van de hoofdstukken in De Laatste Namsara uit mythen en legenden, krijgen we in De Gevangen Koningin fragmenten uit het verleden van Roa, Dax en Essie. Ik vind dit een unieke manier van terugblikken en zo blijft het tempo van het verhaal behouden. De vertaling door Maria Postema is wederom goed gelukt. Ik heb niet het gevoel dat ik iets heb gemist omdat ik de Nederlandse versie van dit boek las.
Plot
Toen ik door kreeg dat de nadruk in De Gevangen Koningin op de politiek lag, hield ik mijn hart even vast. Wordt het niet te veel? Maakt dit het verhaal niet te eentonig? Ik moet eerlijk toegeven dat ik van beiden een beetje last had. Op een gegeven moment wilde ik iets minder politieke intriges en meer actie in het verhaal zien. Dat kwam goed, alleen wat laat.
Wat ik ook merkte is dat ik me een aantal dingen uit De Laatste Namsara niet meer kon herinneren. Dit was in het begin best vervelend, want ik vroeg me af wat bepaalde termen ook alweer waren. Na navraag te hebben gedaan (ik kon op dat moment niet bij het vorige boek) wist ik het weer en kon ik weer rustig verder lezen. Zoiets irriteert me enorm en had ik ook nog nooit gehad. Je kunt de boeken in deze trilogie dus ook absoluut niet los van elkaar lezen. Er is namelijk geen toelichting op bepaalde termen, waardoor je in het duister tast als je De Laatste Namsara nog niet hebt gelezen.
Zoals eerder gezegd ben ik iets minder enthousiast over De Gevangen Koningin. Ik vond het evengoed een leuk boek om te lezen en ik zal de trilogie zeker ook uit lezen, maar ik miste de actie en sensatie. Vooral in het begin had ik hier moeite mee. Naar mijn idee komt het verhaal pas echt goed op gang als het boek al ruim over de helft is. Een beetje jammer, maar gelukkig kwam het op een gegeven moment goed. Het was nog steeds minder actie dan in De Laatste Namsara, maar er gebeurde tenminste iets. Ik was namelijk even bang dat het verhaal maar wat bleef voortkabbelen, zoals het dat ook een hele tijd doet. Maar als het op een gegeven moment allemaal gebeurt, gaat het ook echt goed los en wilde ik zo snel mogelijk verder lezen.
Conclusie
Al met al heb ik me vermaakt met De Gevangen Koningin. Ik vond wel dat de politieke intriges soms wat te veel en te langdradig werden, waardoor het verhaal wat eentonig werd. De actie en sensatie kwam pas ruim over de helft van het boek in het verhaal en dat is jammer. Maar toen de balletjes eenmaal gingen rollen, ging het ook goed los en wilde ik verder lezen. De manier van terugblikken naar het verleden vind ik uniek en de schrijfstijl van Kristen Ciccarelli is prettig, waardoor je toch zo door het verhaal vliegt. De Gevangen Koningin krijgt een ruime voldoende, maar ik vond De Laatste Namsara beter en leuker.
