De afgelopen drie weken hebben Brechtje en Iris het boek Riders van Veronica Rossi gelezen. Hier vind je wat zij vonden van het boek tijdens het lezen (let op: Spoilers) en in dit artikel vind je hun eindoordeel van het boek zonder spoilers. Heb jij het boek met ze meegelezen? Laat dan hieronder in de reacties wat jij van het boek vond.

Brechtje: 

Ik vond Riders onverwacht een veel beter boek dan ik had verwacht! Dit boek heeft namelijk een half jaar in mijn boekenkast gestaan voordat ik het heb opgepakt. Toch vond ik dit boek vanaf de eerste bladzijde al heel erg interessant. Je valt meteen middenin het verhaal en aan het eind blijkt dat het eerste hoofdstuk niet het begin en ook niet het eind was. Ik vond het heel leuk hoe de puzzelstukjes langzaam in elkaar vielen hoe dichter je bij het laatste hoofdstuk kwam, het plot was erg goed opgebouwd. De switch tussen de verhoorkamer en het verhaal dat Gideon vertelde vond ik af en toe wel vervelend. Ik vond dat die switch namelijk best vaak overbodig was, en daardoor werd ik uit de spanning van het vorige hoofdstuk getrokken. Door die switches vielen er ook veel open plekken in het verhaal, wat bij mij wel voor wat verwarring zorgde. In sommige gevallen voelden die hoofdstukken ook een beetje als opvul-hoofdstukken aan. Heel jammer! Gelukkig werd ik halverwege het verhaal in de verhoorkamer wel verrast met de plottwist dat Cordero de demoon Malaphar bleek te zijn. Die zag ik echt niet aankomen! 

De personages die Veronica Rossi heeft opgezet vond ik heel goed. Alle ruiters sloten bijvoorbeeld goed aan bij hun namen: Oorlog, Overwinning, Honger en Dood. Hun ontwikkeling vond ik ook heel goed. Je maakt mee dat ze eerst vreemden voor elkaar zijn, dat sommigen elkaar eerst helemaal niet mogen (Gideon en Marcus), maar hoe er toch een band ontstaat en ze in de laatste strijd van het boek toch een hecht team vormen tegen de Horde. Dat maakte het boek voor mij heel erg realistisch! Alle personages hebben persoonlijke eigenschappen en zijn niet stereotype neergezet. Ze voelden heel menselijk aan en daardoor vond ik het lezen van hun verhaal ook veel leuker!

Riders heeft me zeker weten te verrassen. Ik had stiekem een cliché YA-boek verwacht, maar dat is het helemaal niet! Ik vond het echt een origineel boek. Het past wel binnen het YA-genre, maar heeft ook zijn eigen bijzondere vibe en een (vond ik) fantastisch plot. Ik zal hem je zeker aanraden als je van spannende boeken houdt met een goede plottwist, realistische personages en een stoerder fantasy sfeertje. Ik weet na het lezen van dit boek in ieder geval dat ik het tweede boek, Zoeker, zo snel mogelijk ga aanschaffen!

Iris: 

Laat ik beginnen met het feit dat Riders gewoon enorm spannend is. Het hele verhaal zit je op het puntje van je stoel en zit je met je neus vastgeplakt aan de bladzijde. Er gebeurt zo verschrikkelijk veel en elke keer als je de bladzijde omslaat, loop je weer tegen een plottwist aan. Aan de ene kant is dit superleuk, je verveelt je nooit, maar aan de andere kant kunnen die plottwists en de spanning irritant worden, omdat er nauwelijks een moment van rust is.

Daarnaast was bijna het hele verhaal in de vorm van een flashback gegoten. Flashbacks zijn er om een moment in het verleden te herbeleven, maar hier kwamen de emoties en de gevoelens die bij de gebeurtenissen in het verleden aanwezig hadden moeten zijn, niet echt binnen en voelde het als de hoofdpersoon eventjes een leuk verhaaltje aan het vertellen was.

Verder was de verhaallijn van Riders erg origineel, aangezien er niet veel boeken zijn die gaan over vier jongens die reïncarnaties blijken te zijn van vier ruiters uit de bijbel en de strijd aangaan met een stel monsters. Plus, de personages heeft Rossi erg goed uitgewerkt. Ze hadden ieder hun eigen karakter en maakten hun eigen ontwikkeling door.

Kortom, Rossi heeft met Riders een spannend boek op de markt gebracht. Het hangt alleen echt even af van je smaak hoe dit boek bij je valt. Ik geef Riders drie sterren.