Gisteren lazen we boek twee uit, en daarmee zijn we op de helft van deze readalong aangekomen! Hebben jullie er allemaal nog zin in? In dit artikel gaan we het alweer over het derde boek hebben, De IJzerkoningin. Anouk zal het samen met jullie lezen en bespreken van 17 januari t/m 24 januari. Hoe gaat het verder nu Ash en Meghan verbannen zijn uit Nimmernimmer? Let op: in dit artikel zitten spoilers!

Leesupdate 17 januari: verwachtingen

Zoals gewoonlijk starten we met een verwachtingen-post. Ik ga meteen toegeven dat ik intussen wat moeite heb met de boeken. Ik was heel enthousiast toen we eraan begonnen, en het begin was dan ook veelbelovend. Ik was er niet zo'n groot fan van dat Julie Kagawa zulke bekende personages uit de literatuur gebruikt in plaats van haar eigen wereld te verzinnen, maar dat ligt voor iedere lezer natuurlijk anders. De serie stond al heel lang op mijn "als ik er ooit aan toe kom"-lijstje, en deze readathon was natuurlijk hét moment om zelf te gaan lezen. 

Het eerste boek zakte voor mij in op het moment dat duidelijk werd dat er vooral van gebeurtenis naar gebeurtenis werd gesprongen, waardoor er weinig tijd was om de personages uit te diepen en die hele snelle stappen zetten die ik niet bij hen vond passen. Hoewel er best wat potentie in het verhaal zit, komt het er naar mijn smaak niet zo goed uit. De ijzeren fae zijn vrij stereotype: ze komen uit Silicon Valley, heten Machina en Virus, en meer van dat soort dingen. Daar had Julie Kagawa veel meer mee kunnen doen!

Maar, zo zegt ze zelf ook, dit was haar eerste serie. En er zitten zeker wat personages in die het verhaal leuk en interessant houden. Zo ben ik groot fan van Grimalkin! Ik ben vooral heel benieuwd naar boek 3 omdat Meghan en Ash de mensenwereld in gaan. Ze zijn verstoten uit Nimmernimmer, en daardoor wordt het een stuk minder voorspelbaar wat er gaat gebeuren. 

Readalong vraag 1: Zijn de verwachtingen die je had voor je aan boek 1 begon intussen heel anders voor boek 3? Zo ja, hoe dan?

Leesupdate 20 januari

Ik heb nu deel 1 helemaal gelezen, wat betekent dat ik bij bladzijde 135 ben aanbeland. Ik moet heel eerlijk zeggen... ik ben best aangenaam verrast. Ik ging er natuurlijk met lage verwachtingen in, maar het zoetsappige tussen Ash en Meghan is iets minder aan het worden en daarmee is al veel van mijn ergernis verdwenen. Ik begon wel met een diepe zucht omdat Meghan direct weer door Ash gered moest worden, maar daarop gaf ze verrassend genoeg aan te willen leren vechten. Eindelijk, Meghan! 

In dit boek wordt er eindelijk een duidelijke parallel getrokken tussen Meghan, Puck en Ash, en de relatie van de laatste twee met Ash's vroegere geliefde. Ik ben blij dat Meghan zo kwaad is om Puck's kennis over haar vader, want dat betekent dat de driehoek lekker onder druk komt te staan. Ik heb liever dat hij en Meghan vechten dan dat Ash en Puck elkaar naar het leven staan omdat ze beiden Meghan willen en die niet kan kiezen. Ik ben helemáál geen fan van zo'n liefdesdriehoek. En het bezitterige gedrag van Ash is hierdoor ook minder irritant. "Ik heb al eens iemand op deze manier verloren" is een veel betere reden dan "omdat ik zo, zo, zoveel van je hou".

Ik vind het vooral fijn dat dit boek dankzij Paul, Meghan's vader, meteen een duidelijk doel en tempo heeft (in plaats van gebeurtenis naar gebeurtenis te hoppen). Toch heb ik nog wel bezwaren. Een van de grootste is wel dat Meghan alles veel te makkelijk voor elkaar krijgt. Alle deals gaan in haar voordeel, ze wordt altijd op tijd gewaarschuwd voor een eventuele val, en die altijd-en-voor-eeuwig-verbanning werd ook alweer in een weekje of twee teruggedraaid.

Als afsluiter van deze update ga ik nog even terugkomen op Meghan's magie: dát vind ik goed gevonden. Als je je hoofdpersoon niet te machtig wilt maken, is de oplossing van twee soorten magie die elkaar vergiftigen best een elegante. Dus, al met al begin ik toch zeker wel positief aan dit derde deel en ben ik benieuwd naar de rest.

Readalong vraag 2: Ben je blij dat ze met z'n allen weer richting Nimmernimmer trekken, of zou je het leuker hebben gevonden als ze nog wat langer bij Leanansidhe waren gebleven?

Leesupdate 22 januari

Ik ben niet zo heel ver gekomen, tot pagina 212 (ofwel hoofdstuk 16). Ik merk bij deze serie dat ik de boeken niet zo snel oppak om verder te lezen. Ik vind het prettig dat Meghan ein-de-lijk voor zichzelf opkomt, maar ik vind het dan wel weer onrealistisch dat ze dat doet na een week of twee zwaardvechten met Ash. Daar zou toch veel meer karakterontwikkeling aan te pas moeten komen. In deze periode wordt ook helemaal niet teruggegrepen naar Meghan's probleem met haar twee magiesoorten die allergisch zijn voor elkaar, en dat zou ik voor de continuiteit toch wel prettig vinden. 

De boeken zitten vol met actie en gaan snel, er gebeurt constant van alles. Als je daarvan houdt, kun je deze boeken prima lezen. Ik merk zelf dat ik bij deze serie helemaal niet "in" de personages kom. Zo zou ik veel meer diepgang in de motivaties willen. Waarom is Rowan helemaal in de ban van de ijzeren Fae? Ik denk dat ik meer van de boeken zou hebben genoten als ik ze een stuk jonger zou hebben gelezen. Nu weet ik te snel waar het verhaal naar toe gaat. Ik denk dat ik al prima kan voorspellen hoe de confrontatie met de valse koning gaat aflopen, gezien Meghan's onderonsjes met Machina in haar dromen...

Readalong vraag 3: Ik ben wel heel benieuwd, wie pakt de boeken op en leest ze in één keer uit, en wie blijft ze steeds na een paar hoofdstukken wegleggen?

Leesupdate 24 januari

Ik heb het boek uit! Zodra ik eenmaal weer aan het lezen ben kom ik er toch wel in. Het grote voordeel van dit boek (ten opzichte van deel 1 en 2) is dat Meghan eindelijk mondiger is geworden en voor zichzelf opkomt. Daarin moet ik wel een kanttekening plaatsen dat deze karakterontwikkeling uit het niets lijkt te komen, een paar zwaardoefeningen met Ash daargelaten. Dat wordt vooral duidelijk op het einde. Dat Meghan besluit in haar eentje het land van de ijzeren fae in te trekken is logisch, dat heeft ze al een keer eerder gedaan. Hoe ze uiteindelijk als opperbevelhebber van het gezamenlijk Zomer- en Winterleger eindigt is een veel gekkere sprong...

Maar dat neemt niet weg dat er weer lekker veel actie is. Waar voor mijn gevoel de karakterontwikkeling en verdieping achterblijven, is er tenminste wel meer dan genoeg aan de hand om toch door te blijven lezen. Nu ik het derde deel uit heb zie ik vooral dat er best wat potentie in de boeken zit. Meghan's dubbele magie, de manier waarop die elkaar bijten en hoe ze een oplossing daar omheen bedenkt... Ik ben heel benieuwd hoe Julie Kagawa de boeken zou schrijven nu ze meer ervaring heeft. 

Er zaten wel een páár oogrolmomentjes in. Vooral toen Meghan's (SPOILER) sterfscène echt enorm lang uitgetrokken werd en ze uitgebreid afscheid van alles en iedereen nam. Kom Julie, niet terugzakken in dat overdreven sentimentele! 

Al met al heb ik meer van De IJzerkoningin genoten dan van de eerste twee boeken, wat me nogal verraste omdat ik juist gehoord heb dat het derde boek mensen tegenviel. Het is ook duidelijk nog niet klaar na deze drie, zoals ik eerst dacht toen ik hoorde dat Ash de POV van boek 4 is. Het is ook een vrij logische keuze van Julie Kagawa: Meghan zit op dit moment vrij vast op haar plaats, en ze heeft iemand nodig die nog iets af te maken heeft én bewegingsvrijheid.

Ik ben heel erg benieuwd wat er met boek 4 gaat gebeuren, maar we hoeven niet lang te wachten: morgen trapt Laurie af met De IJzerprins!

Readalong vraag 4: Welk boek vind jij tot nu toe eigenlijk de leukste?