Een tijdje geleden nam ik dit, voor mij geheel onbekende, boek uit 2017 over van teamlid Elke. Ik had zo'n vermoeden dat ik het geweldig zou vinden, maar ik vond het veel meer dan dat. Brieven aan de duisternis is een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb en na het twee keer gelezen te hebben, besloot ik er een artikel over te schrijven. 

Dit artikel is geschreven door Nicole 

Over het boek

Ik zou net zo goed brieven aan de duisternis kunnen schrijven en een antwoord verwachten.

Ik weet niet eens wie je bent, maar ik heb het gevoel dat ik je begrijp.

Ik heb het gevoel dat jij mij begrijpt.

Juliet laat brieven achter op het graf van haar moeder. Declan werkt op het kerkhof vanwege een taakstraf. Wanneer hij een van Juliets brieven vindt, ontstaat een bijzondere briefwisseling, die zich al snel uitbreidt naar mail en app. Op papier en beeldscherm vertellen Juliet en Declan elkaar alles, denkend dat ze elkaar nog nooit ontmoet hebben. Ze zitten echter op dezelfde middelbare school. Wat doe je als de enige persoon die je echt volledig vertrouwt niet is wie je dacht dat hij was?

Verwachtingen

Zoals ik net al schreef, had ik nog nooit gehoord van dit boek toen ik het kreeg. De cover sprak me wel meteen aan en de mysterieuze titel wekte meteen mijn nieuwsgierigheid. Brigid Kemmerer is zeker geen onbekende naam in YA-land, dus mijn interesse was gewekt. Ik verwachtte een emotioneel, romantisch verhaal met heel veel diepgang. 

Schrijfstijl

Ieder hoofdstuk begint met een brief en gaat dan verder met het perspectief van de lezer van de brief. De brieven staan dan ook centraal in dit boek zoals de titel al doet vermoeden. Omdat ieder hoofdstuk wisselt tussen Juliet en Declan, leren we beide personages goed kennen en zorgt ervoor dat beide verhalen echt tot leven komen. De schrijfstijl is ontzettend mooi en diepgaand en past perfect bij dit verhaal. Er wordt uitgebreid ingegaan op gevoelens en gedachten. Op technisch gebied kan ik niets anders zeggen dan dat het heerlijk vlot leest en je vliegt moeiteloos door het verhaal heen. De zware onderwerpen worden op een realistische, pure en oprechte manier beschreven en kwamen echt bij me binnen. 

Personages

Juliet (Grafmeisje) en Declan (De Duisternis) kennen elkaar niet op het moment dat ze elkaar gaan schrijven. Beide personages hebben absoluut geen makkelijk leven en dragen een enorm verlies met zich mee. Dat is wat hen verbindt en zo ontstaat een heel bijzondere band. Doordat Juliet en Declan beiden een stem hebben, leren we ze allebei heel goed kennen en er wordt heel goed ingezoomd op hun gedachten en gevoelens. Ik leefde zo ontzettend met ze mee en ik wilde ze zo graag gelukkig laten eindigen. De overige personages spelen ieder op hun eigen manier ook een grote rol in het verhaal en zijn echt onmisbaar. De vriendschappen in dit boek komen hartverwarmend over en vormen een mooie tegenhanger voor de trieste ondertoon in het verhaal. 

Plot

Dit is het eerste boek dat ik gelezen heb, waarvan ik had gewild dat ik het had bedacht. Ik vond het idee zo waanzinnig mooi en de uitwerking is fenomenaal. Er wordt niet om dingen heen gedraaid en niets wordt mooier gemaakt dan het is. Vooral de brieven vond ik erg mooi om te lezen omdat er zo diep op bepaalde onderwerpen wordt ingegaan. Juliet en Declan stellen zichzelf voortdurend vragen waar je zelf ook over gaan nadenken. Met dit verhaal is het de kunst om te doseren en dat heeft de auteur dan ook fantastisch gedaan. Op geen enkel punt wordt het ongeloofwaardig of zoetsappig. Het boek zit vol ontroerende momenten en meerdere malen moest ik een dikke brok in mijn keel wegslikken. Beide verhalen worden op zo’n emotionele, rauwe manier beschreven dat je niet anders kunt dan er volledig door meegesleept worden. 

Eindoordeel

Het eind is voorspelbaar, maar dat was zeker geen teleurstelling. Ook dit werd weer op een manier geschreven die perfect paste bij het verhaal. Als je zo geraakt wordt door een boek, is het moeilijk om dat goed onder woorden te brengen. Het liet bij mij een diepe indruk achter en heeft absoluut een plekje tussen mijn favorieten verdient. 

Hebben jullie ook weleens een boek gelezen dat zo´n diepe indruk heeft achtergelaten?