Afgelopen maand vonden er op onze spot twee buddy reads plaats omtrent een boek van Jenny Valentine. Eerst lazen Tinke en Femke Op zoek naar Violet Park, daarna las Femke met Elke Gebroken soep. Jullie hebben al kunnen lezen over onze leeservaringen en in dit artikel combineren we onze meningen over deze boeken. Benieuwd naar ons eindoordeel? Lees dan vooral verder! – door Femke

We lazen Op zoek naar Violet Park en Gebroken soep ter gelegenheid van de verschijning van de mid-price edities bij uitgeverij Luitingh Sijthoff. Tevens was auteur Jenny Valentine in september in het land vanwege de uitreiking van de Dioraphte Literatour Prijs, waarvoor zij met haar andere roman, Door het vuur, een nominatie in de wacht had gesleept. Kortom: er is genoeg leesvoer van haar hand!

Femke heeft inmiddels alle drie de hierboven genoemde boeken gelezen; Tinke en Elke lazen voor deze buddy read allebei voor het eerst een verhaal geschreven door Jenny Valentine. Beide boeken hebben overigens overeenkomsten wat betreft de thematiek: de onderwerpen zijn redelijk zwaar.

Heftige thematiek

Zo gaat Op zoek naar Violet Park over de zoektocht naar de vrouw die als urn in handen van Lucas is beland. Tinke: ‘Het is een bijzonder boek dat gaat om een best zwaar onderwerp, de dood. Dat de persoon al jaren dood is, maakt het boek wel origineel.’ Ze zegt dat het daarmee anders is dan andere boeken die over de dood gaan.

Elke benoemt het aansnijden van zware thema’s als depressie, zelfmoord en hevig verdriet als een pluspunt van Gebroken soep. In dat boek volgen we Rowan, wiens moeder depressief is, waardoor zij voor haar jongere zusje moet zorgen. ‘Jenny Valentine laat vooral goed zien hoe ontzettend het moeilijk is om depressie te begrijpen én om het te zien als buitenstaander,’ licht Elke toe.

Uitgewerkte personages

Femke sluit zich hierbij aan. Bovendien speelt de afwezigheid van Rowans vader bij het zijn van een ouder ook een rol in Gebroken soep. ‘Het is allemaal niet te letterlijk opgeschreven: je moet ook een beetje tussen de regels door lezen. Bij Gebroken soep merkte ik dat wat dat betreft meer van de lezer vereist werd dan bij Violet Park, waar het eigenlijk meer om een ‘’leuke, spannende’’ zoektocht ging, terwijl Gebroken soep meer om Rowans persoonlijke ontwikkeling draait,’ benoemt Femke als verschil tussen de twee boeken.

Tinke vertelt ook dat ze de zoektocht naar Violet Park ‘redelijk goed uitgewerkt’ vindt: ‘Beetje bij beetje kom je dichterbij de waarheid en dat maakt het boek wel interessant, want je wilt toch haar verhaal weten. De momenten waarop ik echt wilde doorlezen zijn te danken aan de zoektocht naar Violet Park.’

Ook Gebroken soep was plezierig om te lezen; naar Elke’s mening werd het verhaal goed verteld vanuit Rowans oogpunt. Femke voegt toe: ‘Toen ik erachter kwam dat Rowan 15 is, was ik wel even verbaasd: ze voelde zoveel ouder aan! Ze moet al zo verplicht volwassen zijn en zich volwassen gedragen en de ouderrol naar haar zusje toe vervullen.’ Dat is juist wat Elke ook het belangrijkste en mooiste stuk uit het boek vindt.

Twee eindoordelen

Toch zijn de boeken naar onze mening niet meer dan dat. Elke noemt Gebroken soep een ‘oké boek. Het was geen wauw-boek, terwijl ik dat wel had verwacht.’ Ook Tinke vindt het boek ‘niet super’. Femke brengt hier tegenin dat ‘het enerzijds geschikte boeken zijn voor ‘’tussendoor’’, maar anderzijds hebben beide wel hun eigen charmes waardoor delen me bij zullen blijven. Gebroken soep is heftig qua thematiek en de relatie van Rowan tot haar zusje, moeder en vader vind ik mooi. Bij Violet Park vond ik het juist interessant om te lezen hoe Lucas zo gefascineerd was door Violet Park.’

Raden we de boeken aan of niet? Elke: ‘In mijn ogen is Gebroken soep geen aanrader, maar het was wel een mooi, interessant boek voor tussendoor. Ik denk alleen dat lezers die jonger zijn dan ik ben (ik ben 20) zich meer kunnen vinden in dit boek en er meer plezier aan kunnen beleven.’

Tinke concludeert dat ‘het dunne boekje voornamelijk een gekke sfeer had. Daardoor spreekt het me totaal niet aan. Hoewel het een makkelijk te lezen boek is met een fijne schrijfstijl, zou ik het eerlijk gezegd niet nog een keer lezen.’

Interview

Femke: ‘Mag ik een conclusie trekken die niet echt bij deze boeken past? Ik raad vooral Door het vuur, het boek van Jenny Valentine dat afgelopen jaar is verschenen in het Nederlands, aan. Dat boek kon ik veel meer waarderen dan deze twee boeken. Deze twee boeken zal ik waarschijnlijk beide 3 sterren geven, met Gebroken soep op één. Door het vuur daarentegen vond ik vooral zo mooi door de metaforen. Enerzijds lijken Jenny’s boeken in lijn met elkaar te staan, anderzijds denk ik dat haar schrijfkunsten in de loop der jaren sterk zijn verbeterd.’

Toen Femke Jenny Valentine voor We Love YA mocht interviewen, heeft ze dan ook naar de samenhang tussen haar verschillende boeken gevraagd. ‘Het ding is dat er zo’n lang gat zat tussen het vierde boek en het vijfde boek.’ Toen ze het schrijven weer oppakte, was ze een soort van vergeten hoe ze moest schrijven, vertelt Jenny. ‘Het voelde alsof ik opnieuw moest binnen: het schrijven van Door het vuur was dezelfde ervaring als het schrijven van mijn eerste boek. Alleen nu wachtten mensen op dit boek. Misschien is mijn stijl in die tussentijd daarom dus wat veranderd.’

Violet Park was dus eigenlijk het makkelijkst om te schrijven, omdat er toen geen publiek was om rekening mee te houden. Toch probeert Jenny de verwachtingen van lezers los te laten; dat schrijft makkelijker. ‘Bij het laatste boek was dat heel moeilijk, maar daarom ben ik er ook juist trots op. Want hoe harder je je best doet en veel probeert, des te meer reden je hebt om tevreden te zijn met het resultaat.’

Dit artikel is geschreven door Femke van de Griendt