Twee jaar geleden veroverde Stephanie Garber de YA-wereld met haar schitterende debuut Het Zwarte Hart - Caraval. Begin oktober verscheen dan eindelijk het langverwachte vervolg: Meester Legende. Om dit te vieren bracht Luitingh-Sijthoff zelfs een nieuwe editie uit van het eerste boek! Maar is deze populaire serie alle aandacht nog steeds waard? Anouk, Fien en Minca lazen het vervolg en in dit artikel komen jullie erachter wat ze er nu precies van vonden.

Eerste indruk

Fien was heel erg verbaasd toen ze aan Meester Legende begon. Dit tweede deel wordt namelijk verteld vanuit Donatella's perspectief en dat kwam toch wel als een verrassing voor haar. "Ik begon zelfs een beetje te vrezen dat ik Meester Legende niet zo leuk zou gaan vinden als het eerste deel. De hopeloze romanticus in mij was namelijk erg fan van Scarlett en Julian en dat aspect in combinatie met de weelderige wereld van Caraval was een deel van de magie voor mij. Vanaf de allereerste pagina werd al snel duidelijk dat dit verhaal niet echt meer rond Scarlett draaide en het werd dus bang afwachten voor mij."

Nadat Minca Caraval had gelezen was ze heel benieuwd naar het vervolg. Het begin nam onverwachts wat meer tijd in beslag dan ze had verwacht. "ik haalde enkele personages door elkaar, wellicht doordat er in het eerste deel zoveel gebeurd was en zoveel intriges en bijzonderheden in zaten. Dus de eerste hoofdstukken had ik wel even nodig om weer in het verhaal te komen. Maar op een gegeven moment kwam de wereld van Caraval weer tot leven." 

Anouk had het juist omgekeerd: "Ik had hooggespannen verwachtingen van Caraval, die naar mijn gevoel niet goed uit de verf kwam. Teveel een debuut, ook al wordt je door het verhaal meegesleept. Scarlett was naar mijn mening een veel te eendimensionaal karakter, gedefinieerd door haar afwachtendheid. Omdat het tweede boek vanuit Donatella is geschreven, verwachtte ik hier meer van. Ik had al direct meer binding met haar personage. Maar omdat boek 1 erg schuchter was met het uitleggen van het plot, en veel te veel op zichzelf bleef staan, wist ik niet wat ik ervan moest verwachten. Ik ging er met lagere verwachtingen in, en die werden juist enorm overtroffen. Ik vind dit boek béter dan Caraval."

Personages

"Mijn eerder vermeldde vrees bleek dus nergens voor nodig," deelt Fien mee. "Tella heeft me al snel voor zich weten te winnen met haar sprankelende persoonlijkheid. In tegenstelling tot wat iedereen zou denken, is ze veel meer dan alleen maar een knap gezichtje en het was heel leuk om te zien hoe ze het heft in eigen handen nam. Bovendien is Tella veel impulsiever dan haar verantwoordelijke zus wat ervoor zorgt dat ze in een paar hachelijke situaties terechtkomt." Niet alleen Tella heeft de aandacht van Fien kunnen vasthouden, nee ook Dante. "Dante is misschien wel het meest mysterieuze personage van heel het boek en ik heb ervan genoten hoe alle mysteries beetje bij beetje ontrafeld werden." 

"Omdat dit verhaal niet vanuit Scarlett werd verteld maar vanuit Donatella, haar zus, vroeg ik me af of ik het wel weer zo leuk zou vinden," aldus Minca. "Maar dat bleek allemaal wel mee te vallen, ook Tella's kijk op de wereld sprak me wel aan. Wel vond ik dat af en toe er wat veel details of gedachten/afwegingen werden verwoord wat de snelheid weer een beetje uit het verhaal haalde." Net als Fien vond Minca een ander personage ook erg interessant. "Dante kwam steeds maar opduiken, waardoor ik me af vroeg wat zijn specifieke rol nou eigenlijk was in dit verhaal. Eigenlijk had ik ver in het begin al een vermoede, maar door alle omstandigheden en gebeurtenissen vroeg ik me af of dat wel klopte." Pas veel later in het verhaal kreeg Minca daar antwoord op.

Anouk vond de switch in hoofdpersonage bijzonder geslaagd: "Met Donatella aan het hoofd kwam het verhaal veel meer tot leven, en kon ik me echt invoelen in haar personage. Natuurlijk had ze ook het voordeel dat in haar boek veel meer van het plot werd uitgediept, waardoor je ook als personage meer op het spel hebt staan. Wat dat betreft is Scarlett wellicht niet eerlijk behandeld, want ook al zat ze erg weinig in dit boek, ze was meteen een stuk interessanter. Ik hoop dat het vervolg beide zussen in het verhaal betrekt, want daar is het nu wel tijd voor."

Schrijfstijl

Tijdens het lezen herinnerde Fien zich weer waarom ze zo weg was van Stephanie Garber's verhaal. "De auteur heeft een heel erg eigen schrijfstijl, wat me elke keer opnieuw opvalt, is de manier waarop ze de kleding beschrijft. Dat doet ze zo beeldend dat ik de prachtige gewaden bijna kan voelen en de rokken kan horen ruisen. Wat nog een heerlijk aspect is van haar schrijfstijl is dat ze de lezer tot het einde in het duister laat tasten. Tella heeft zich diep in de nesten gewerkt en de situatie lijkt uitzichtloos, maar toch weet Stephanie Garber me altijd weer opnieuw te verrassen met hoe het verhaal zich verder ontvouwt. Het valt niet te ontkennen, ik ben grote fan!" 

Zoals Minca hierboven al beschreef, had ze een beetje moeite met weer in het verhaal te komen. "Maar op een gegeven moment kwam de snelheid er weer in, mede door de korte hoofdstukken en geen perspectiefwisselingen." Minca vond de 'delen' waaruit het boek bestaat ook een leuk extraatje. "Na een tiental hoofdstukken begon er weer een nieuw deel, een nieuwe dag van Caraval. Dit zorgde er bij mij voor dat er veel vaart in het lezen leek te zitten. "

"Je kunt er niet omheen dat Stephanie Garber een fantastisch gevoel heeft voor het beschrijven van zintuiglijke ervaringen," vindt Anouk. "Alles is zo rijkelijk beschreven: de kleuren, de geuren, de manier waarop dingen aanvoelen en ruiken. Je ziet de wereld om je heen opgebouwd worden en het is echt een feest. Ze doet dit bovendien zonder overdreven wollig te worden in haar taal, waardoor het moeilijk leesbaar wordt. Ik vind het bovendien heel prettig hoe het verhaal compleet wordt uitgediept in dit deel, waardoor Caraval nog meer als een soort inleiding aanvoelt. Dit boek is het hart van Caraval en het mysterie er omheen. Ik ben nu juist heel enthousiast over deel 3."

Yay or Nay?

Volgens Fien is het duidelijk: "Ik denk dat het niet echt meer als een verrassing komt dat ik helemaal gek ben op deze serie, dus voor mij is er maar één mogelijkheid: een dikke vette YAY!"

Ook Minca is enthousiast. "De hele opzet van het verhaal, het spel en alle bijkomstigheden zijn op wonderbaarlijke wijze uitgewerkt. Alles past in elkaar en dat vormt zich tot een prachtig verhaal. Dus ook zeker een YAY!"

Het mag intussen geen geheim zijn dat Anouk juist heel erg fan is van deel 2, nadat deel 1 iets tegenviel. "Ik ben echt enthousiast nu. Het centrale mysterie is helemaal opgezet en er zijn nog zoveel geheimen waarop je antwoord wilt, terwijl er toch ook heel veel vragen beantwoordt worden. Tella hoofdpersoon maken was een enorm slimme zet van Stephanie Garber, en dit deel neemt een echte vlucht. Een echte YAY."

Eindoordeel: 100% YAY!

Hebben jullie Meester Legende al gelezen? Waarom wel/niet? Laat het ons weten in de comments!