Yay Or Nay: Mermaid
Hervertellingen van sprookjes zijn helemaal hot. Onlangs verscheen er een nieuwe hertelling, en wel van De Kleine Zeemeermin. Deze hertelling heet Mermaid en is geschreven door Louise O'Neill. Laurie, Maartje en Minca lazen dit boek en vertellen jullie vandaag of het een Yay or Nay is.
Verwachtingen
Laurie haar verwachtingen waren behoorlijk hoog. "Ik had zeer positieve recensies gelezen op een aantal boekenblogs en op Goodreads. Op Hebban had ik tegen die tijd nog geen recensies gevonden, dus daar kon ik niet vergelijken. Ik had het boek al in huis voor we besloten het met de Young Adult club te lezen. Ik had het boek namelijk gekocht vanwege de hype die om de Engelse editie (The Surface Breaks) hing. Mijn verwachtingen waren een boek vol actie, spanning en sensatie, maar dat kreeg ik helaas niet helemaal."
Maartje kocht het boek omdat ze de cover zo prachtig vond en erg houdt van retellings. "Ik zag de Engelse cover langskomen op bookstagram en wist dat ik het boek moest hebben. Ik kocht daarom al enige tijd geleden The Surface Breaks. Het boek is inderdaad prachtig. De stofomslag heeft prachtige illustraties en zilveren accenten en de cover lijkt op de schubben van een zeemeermin. Van een retelling verwacht ik een verhaal met enkele kenmerken van het klassieke verhaal, maar met een behoorlijke twist."
En omdat Minca al zo veel boeken van Young & Awesome had gelezen wilde ze deze ook wel graag lezen, ondanks dat retellings niet per se voor haar weggelegd zijn. "Toen ik de kans kreeg om een spiksplinter nieuw boek van uitgeverij Young & Awesome te lezen, kon ik bijna niet anders dan ‘ja’ zeggen. Het verhaal gaat over zeemeerminnen. De flaptekst vertelde me dat dit een hertelling van ‘The Little Mermaid’ zou zijn, dus ik was wel heel benieuwd."
Schrijfstijl
Laurie vond de schrijfstijl van Louise O'Neill wel prettig. "Het boek is vlot geschreven, waardoor je er snel doorheen vliegt. Ik had het binnen enkele uren uit. Soms raakte ik alleen wat in de war door de zinnen die tussen haakjes stonden. Dat had te maken met iets in het plot, maar daar kan ik niets over zeggen in verband met spoilers."
"In het Engelse boek zitten geen haakjes," geeft Maartje aan, "waarschijnlijk is dat de schuingedrukte tekst in mijn boek. Ik had daar geen last van, was een logisch gevolg van het verhaal voor mijn gevoel. Ik vond de schrijfstijl verder wel vlot, maar ook vrij afstandelijk. Ik heb weinig momenten ervaren dat ik echt mee kon leven met Gaia."
"In het begin moest ik er even inkomen. Alle personages waar Gaia mee te maken krijgt hebben namen die op elkaar lijken," vertelt Minca. "De wereld waarin ik terecht kwam was niet zo heel moeilijk en het verhaal was wel snel te lezen. Ondanks dat lag de schrijfstijl mij niet helemaal, door de lang uitgewerkte gedachtes van Gaia. Er werd steeds dieper op één onderdeel ingegaan, zo ver zelfs dat er soms een zin of zelfs meerdere zinnen tussen haakjes stonden. Daar hou ik eerlijk gezegd niet echt van. Ik had dan het gevoel dat ik die stukjes tekst gewoon kon overslaan."
Plot
Het plot was voor Laurie echter een ander verhaal dan de schrijfstijl. "Aan het begin van het boek zat ik er op zich redelijk in. Het is ook logisch dat je eerst de personages en de wereld moet leren kennen voordat er daadwerkelijk iets gebeurt en je wordt meegenomen in het verhaal." Het jammere vond Laurie alleen dat het plot zich niet verder ontwikkelt. "Mermaid bleef voor mij wat op de vlakte, ondanks de thematiek." Louise O'Neill heeft niet zomaar de kleine zeemeermin in een nieuw jasje gestoken, ze heeft er ook heftige thema's als vrouwenonderdrukking en voor jezelf opkomen aan toegevoegd. Ondanks deze thematiek bleef de ontwikkeling van het plot voor Laurie dusdanig achter dat ze uitkeek naar het dichtslaan van het boek. "Op een gegeven moment wilde ik meer. Ik wilde meer actie, meer tegenslagen, meer connectie. Dat kreeg ik allemaal niet. Ik voelde geen band met Gaia of de andere personages. Hierdoor voelde Mermaid afstandelijk aan en werd het lezen op een gegeven moment saai. Ik kwam op een punt dat het voor mij klaar was, ik wilde een nieuw boek oppakken."
Maartje herkent zich helemaal in het verhaal van Laurie. "De thematiek was heftig en behoorlijk negatief, maar ik heb nauwelijks meegevoeld met het hoofdpersonage. Louise O'Neill is eigenlijk nauwelijks afgeweken van het originele verhaal van De kleine zeemeermin, maar heeft er een heftig feministisch sausje overheen gegoten. En dit sausje was mij echt te negatief. Ik las ergens dat dit boek onder de middle-grade boeken valt. Nou, mijn middle-grade kinderen mogen dit boek echt niet oppakken van mij."
Ook Minca stemt in met het bovengezegde. "Het is een mooie onderwaterwereld qua uiterlijk, maar waar vrouwen niks te zeggen hebben. Als Gaia uiteindelijk naar de wereld boven het water gaat, wordt het nog wat aparter. Door de vreemde opmerkingen, vragen en gesprekken van de mensen kreeg ik het idee dat ze meer over Gaia wisten dan ze lieten blijken, maar dat bleef lange tijd onduidelijk."
Eindoordeel
Voor Laurie heeft Mermaid haar verwachtingen niet waar kunnen maken. "Het is een ietwat teleurstellend boek in een prachtig jasje." Ondanks de prettige schrijfstijl van Louise O'Neill heeft het plot haar dus niet zo weten te bekoren. "Op een gegeven moment werd het zelfs saai, want ik kreeg niet wat ik hoopte. Ik wilde het liefst meer actie, meer sensatie en vooral meer diepgang en connectie met de personages. Die miste ik. Het verhaal voelde voor mij heel oppervlakkig en afstandelijk. Het was het echt allemaal nét niet. Ik vond Mermaid een leuk boek voor tussendoor, maar het heeft geen indruk op me achtergelaten. Ik geef het dus een NAY, maar wel op het randje. Dit omdat de thematiek die in het boek zit - vrouwenonderdrukking en voor jezelf opkomen - wel iets is dat meer besproken zou moeten worden. Want zelfs nu gebeurt dit, het onderdrukken van vrouwen, nog steeds."
Voor Maartje is het boek ook een NAY. "De verwachtingen waren hooggespannen, maar zijn helaas niet uitgekomen. Het verhaal was niet origineel genoeg, de karakters te oppervlakkig, de boodschap lag er te dik bovenop. Het voelt alsof er geen enkele plek voor nuance was en dat heeft mijn leesplezier echt geschaad."
Minca had ook meer van Mermaid verwacht. "Ondanks dat het als een retelling van The Little Mermaid gezien wordt, gaat dit verhaal meer over de macht van mannen en de onderdanigheid van vrouwen. Iets wat ik in eerste instantie totaal niet bij dit verhaal over een 15-jarige zeemeermin vond passen." Eenmaal verder in het verhaal nam Minca dat maar voor lief. "Ik wilde nu ook wel eens weten wat er met haar moeder was gebeurd. Natuurlijk had ik al vermoedens, maar toen aan het eind de aap uit de mouw kwam en bleek dat mijn vermoedens klopten, vond ik dat een beetje jammer. Ik had verwacht wat meer verrast te worden." Hierdoor krijgt het boek van Minca helaas ook een NAY.
