Benjamin Alire Sáenz kennen we natuurlijk van de bekende YA ‘Aristoteles en Dante ontdekken de geheimen van het universum’, en dit jaar bracht hij zijn nieuwe Young Adult uit: ‘The Inexplicable Logic of my Life’. Sáenz heeft met zijn vorige YA duidelijk de juiste snaar geraakt, dus waren we erg benieuwd toen zijn nieuwe boek op onze deurmat viel. Vinden we het boek een YAY, of toch een NAY?

Schrijfstijl

Merel vond de schrijfstijl erg fijn. 'Met de diepe en filosofische gedachten van de hoofdpersoon doet de schrijfstijl me denken aan John Green, maar dan van nét iets hogere rang'. Net zoals Merel vond Elke de schrijfstijl ook fijn, al waren de dialogen soms wat verwarrend. 'Sáenz schrijft zó ontzettend poëtisch, prachtige gedachten geschreven in prachtige woorden. Maar sommige gesprekken en zinnen sprongen echt van de hak op de tak. Heel kort en abrupt. Dat vond ik af en toe storend, maar niet té storend.' Ook Claudia vond de schrijfstijl erg prettig. 'Ik vond het net lijken alsof de hoofdpersoon de tekst aan mij voorlas, het klonk in mijn hoofd als een poëtische zachte stem, prachtig!' Tinke vond voornamelijk de verdeling van de hoofdstukken fijn. 'Zulke korte hoofdstukken zijn echt voor mij een ding geworden. Ik haat mega lange hoofdstukken waar we zoveel info krijgen. De schrijfstijl is goed en past bij de verdeling van de hoofdstukken.' Ook Romée vond de schrijfstijl erg fijn. 'Juist de verdeling van de mooie zinnen en de soms wat 'lompe' dialogen maakte het erg fijn om te lezen. Ook de korte hoofdstukken maakte het boek net wat luchtiger.'

Karakters

De hoofdpersoon van 'The Inexplicable Logic of my Life' is Salvador, die zijn leven doorbrengt bij zijn adoptievader Vicente, zijn beste vriendin Samantha en vriend Fito. 'De karakters hebben allemaal lekker veel diepgang', vindt Merel, 'Hierdoor geeft het je een 'echt' gevoel, alsof je erbij bent en alles met Salvador meemaakt en meevoelt. Elk karakter in het boek is speciaal en heeft een eigen manier van doen en manier van praten.' Alle karakters voelden inderdaad levensecht aan, volgens Elke, en prachtig tragisch en mooi tegelijk. 'De personages in Sáenz boeken zijn altijd immens gecompliceerd, met laag na laag na laag die je als lezer kunt wegpellen. Ik vond het prachtig hoe Salvie zo'n goed persoon was, en hoe Fito leerde dat er ook moois in de wereld was.' Claudia is het hier mee eens. 'Ik vond het erg mooi om te zien hoe de karakters zich ontwikkelen en langzaam van gedachten veranderen en opgroeien. Ze hebben het allemaal erg zwaar maar proberen toch hun eigen plekje in de wereld te vinden en te ontdekken wie ze zijn. Tinke was niet echt fan van de karakters. 'Ik vind ze allemaal een beetje lapjes. Ik heb totaal niks me dit soort mensen. Ze zijn te zweverig.' Hoewel ze het soms iets 'te' vond, vond Romée de karakters wel goed uitgewerkt. 'Ik heb echt een band met de karakters opgebouwd, omdat ze zo realistisch voelden en de emoties echt mooi verwoord waren, maar soms vond ik dat er iets te veel toeval en drama was.' 

Mexicaanse cultuur

'Het boek heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de Mexicaanse cultuur' verklaart Merel. 'Deze Mexicaanse touch gaf het boek net iets extra's. Hoewel er veel (naars) gebeurd, blijven deze mensen toch positief en proberen ze samen iets moois te maken van het leven.' Elke is het compleet met Merel eens. 'De Mexicaanse cultuur springt van de pagina. Ik vond het prachtig hoe er gedetailleerd werd beschreven hoe tamales werden gemaakt, of hoe ze tegen elkaar spraken... kleine zinnetjes die niet vertaald konden worden. Deze passage in het boek vond ik prachtig: "I phoned Mima every day. She always called me hijito de me vida. Little son of my life. It didn't have the same ring to it in English. Sometimes things just don't translate." Die kleine dingetjes, kleine zinnetjes, maakten het boek helemaal af.'

Verlies. Liefde. Acceptatie. 

Elke vond dit boek ontzettend bijzonder. 'Sáenz creëert personages die strugglen met thema's waar we allemaal mee moeten leven. Acceptatie van onszelf, situaties en het leven in het algemeen. Liefde en hoe het voelt om te liefhebben. Verlies van mensen van wie je houdt. Het verlies van Sam's moeder. Het verlies van Fito's moeder. Het verlies van Mima. Alle personages dealen met allerlei problemen en leren langzaam aan dat ze altijd elkaar zullen hebben, en dat er regen én zonneschijn hoort bij het leven. Dit boek bevat een prachtige boodschap.' Tinke vond vooral de thema's wel iets hebben. 'Ik ben zelf ook geadopteerd dus het boek past bij mijn leven. Een deel wat in dit boek voorkomt heb ik zelf dus ook meegemaakt. Maar desondanks vond ik het nogal slap. Leuke onderwerpen, maar ik heb niet totaal het gevoel dat het echt is.' Claudia vond de thema's in dit boek soms wat veel worden. 'Liefde, homo-relaties, verlies, vriendschap, dood, drugs... Het leek soms een beetje overdreven; naar mijn mening hadden er best wat minder 'problemen' in dit boek mogen zitten'. Romée is het met Claudia eens:' Af en toe waren er wel heel veel emoties en problemen op één bladzijde, maar door de schrijfstijl voelde het gelukkig wel wat luchtiger en werd het niet zo'n 'zwaar' verhaal.'

Ons oordeel

Merel: Het boek is zó goed uitgewerkt. Van de uitgebreide personages tot de prachtige quotes van Salvador, zijn adoptievader en oma, en de liefde tussen alle karakters die bijna voelbaar is. Ik heb vaak met een brok in mijn keel gezeten en een enkele keer zelfs gehuild middenin de bus, door de mooie passages van Benjamin Alire Sáenz. Dit boek is voor mij een enorme YAY. 

Elke: The Inexplicable Logic of My Life is een boek dat je hart vastgrijpt, het stevig vasthoudt en het nóóit meer loslaat. Dit boek heeft me bekeerd naar een character-based-book lezer. Eerst las ik enkel boeken met ijzersterke plots, maar na Dante and Aristotle discover the Secrets of the Universe was ik verkocht. En na dit boek nog meer. Dit is een boek met personages die gecompliceerd, flawed en prachtig verward zijn. The Inexplicable Logic of My Life is een verhaal over verlies, acceptatie en onvoorwaardelijke liefde, waarmee Benjamin Alire Sáenz weer een ijzersterk en oprecht grandioos boek neerzet. Zonder twijfel zeg ik daarom: YAY. 

Tinke: Het boek is totaal niet mijn boek geweest, ik ben totaal niet van zulke boeken. Als iemand die voor een deel hetzelfde leven als het personage heeft, vind ik het niet zo bijzonder. Het boek doet mij helemaal niks. Het is gewoon een leven van een jongen, geen spanning of doelstelling tot liefde. Ik vond het nogal teleurstellend. Dus helaas een NAY van mij. 

Claudia: Dit is een zeer realistisch boek over het leven en de problemen die we ondervinden als we opgroeien. Het boek dealt met het leven, de dood, vriendschappen, volwassen worden en onze plek op de wereld vinden. Met de prachtige passages en de mooie boodschap verdient dit boek voor mij zeker een YAY.

Romée: Ondanks dat het af en toe iets te veel van het goede was, vond ik de zinnen prachtig en omschreef het herkenbare gevoelens zo goed. Ook het verhaal was erg mooi en kon ik goed door het boek komen. Voor mij voelde het boek als een warme, zachte deken in de koude wintermaanden, dus het boek krijgt van mij toch echt een YAY.

Dit boek geven wij dus een 80% Yay! Ga jij hem lezen?