Elke nominatie is een stukje waardering. Voor de schrijver, maar wat mij betreft vooral voor het boek. Wel jammer van het fenomeen 'prijzen' vind ik dat het vaak boeken zijn van steeds dezelfde schrijvers die nominaties/prijzen in de wacht slepen. De bekende schrijvers hebben geen extra waardering door (geld)prijzen meer nodig naar mijn mening.
Los van de bedoeling, die lang niet altijd wordt gerealiseerd, de echte en wat mij betreft enige prijs die het boek (en de schrijver) nodig heeft is de gunst van de lezers. Dat het graag gelezen wordt, en vooral begrepen en gewaardeerd wordt en dat dat zich in verkopen en uitleningen vertaalt.
Jury's maken vaak de fout dat ze reeds (over)gewaardeerde boeken en hun schrijvers nog eens (en nog eens, keer op keer) met geldprijzen willen belonen. Laat dat aan de lezers over.
Maar dat is toch niet fout, George? Waarom mogen goede prestaties niet met geld worden beloond? Ik denk dat elke auteur daar erg blij mee is, los van de eer die hem of haar ten deel valt.
Een vakjury let ook op andere zaken dan de leek-lezer.
Er draait al te veel om geld in de samenleving, lijkt me. En zeker schrijvers zouden niet moeten streven naar materiële rijkdom. Een goed boek heeft geen (geld)prijs nodig, tenzij het onopgemerkt is gebleven. Bovendien: zijn vakjury's altijd oordeelkundig én onafhankelijk? Stel jury's samen uit bijvoorbeeld lezersgroepen of -sites, en vis niet altijd uit dezelfde vijvers.
Groet, George
Ach, te veel geld. Dat klinkt alsof het iets vies is, George. Maar je zult toch je boterham moeten verdienen. En schrijvers verdienen al niet al te veel, tenzij je internationaal bestsellers verkoopt, gedurende een lange periode. Niet voor niets maken veel schrijvers dankbaar gebruik van leesavonden. En geloof me, dat zijn geen wereldbedragen, hoor.
Over 'niet al te veel' weet ik al te veel. Het zijn juist vaak dezelfde bestsellerauteurs en/of BN'ers/ celebrities (al of niet gesteund door ghostwriters) die steeds de grootste (geld)prijzen winnen, en een behoorlijk klein clubje van (niet zelden betaalde) 'vakjuryleden' zorgt er wel voor dat dat zo blijft en zo wordt ook de kloof tussen rijke (heel weinig) en straatarme (vrij veel) schrijvers groter en groter.