Het boek uit mijn jeugd wat ik nooit ben vergeten is Minoes van Annie. M.G.Smidt. Heb ik echt zeker een keer of tien gelezen. Een aantal weken geleden vond ik dit boek weer bij het opruimen van de zolder. Met als gevolg dat het nu weer op een stapel ligt met nog te lezen boeken.
Een boek uit mijn jeugd die ik niet ben vergeten is eigenlijk een serie , een serie die me kennis deed maken met de fantasy genre en wat ik toen zo geweldig vond , tegenwoordig kijk ik er anders tegenaan , maar ik heb hem zeker herlezen. Toch blijf ik denken aan Limbeck , Haplo en alfred van De Poort des doods (Weiss en Hickman) en krijg ik een verlangen het weer eens op te pakken.
Ik heb de serie ooit herkocht , maar die valt bijna uitelkaar ...de rug en bladen laten los bij in ieder geval 1 van die delen
Eén van mijn eerste leesboekjes: ‘Tiny aan zee’ https://www.hebban.nl/boek/tiny-3-tiny-aan-zee-gijs-haag . Ik heb het boekje dikwijls gelezen en gekeken (ik vind de prenten in de Tiny-boekjes nog steed geweldig). Het is bij dat ene boekje gebleven, pas later ontdekte ik dat er een hele reeks bestaat. Tien jaar geleden nav de zestigste verjaardag van Tiny kreeg ik van een collega een verzamelbox met tien boekjes 🥰. Ik herinner mij ook nog een boek van Pietje Puk https://www.hebban.nl/boek/pietje-puk-1-henri-arnoldus en een boekje van Puk en Muk. Tijdens mijn tienerjaren las ik vooral de boeken van Claudia en de Olijke Tweeling. Aan al deze verhalen heb ik mooie herinneringen, ik was telkens heel blij met een nieuw boek.
'Mariska de circusprinses' van Sandor Kis. Tranen met tuiten gehuild om dit verhaal. Helaas is het boek ooit zoekgeraakt. Al jaren ben ik tevergeefs op zoek naar de oorspronkelijke versie die ik toentertijd van mijn ouders kreeg, de verticale uitvoering.
https://www.hebban.nl/boek/mariska-de-circusprinses-sandor-kis-pseudoniem-van-lambertus-gerardus-weldring-en-mariska-weldring
Oh ja, Mariska! Dat Hongaarse meisje, ik vond deel 1 zo zielig, toen het oorlog werd 1e WO neem ik aan) en haar vader het leger in moest. Jaren geleden heb ik een heel artikel erover gelezen, de schrijver was getrouwd met een Hongaarse vrouw. Aanvankelijk kreeg het geweldige recensies, later keek men er uiterst kritisch naar. Zeker omdat Mariska geroofd werd door zigeuners, het besef kwam er toen dt dat ernstige discriminatie was. Maar dan nog, als kind vond ik het prachtig, vooral dat leven in het circus, met die aardige directeur en die beeldschone madame Julie.
De tijden waren toen inderdaad anders, Susanne. Wat ik voor mezelf het belangrijkste vind is dat het boek me toen ongelooflijk raakte als jong meisje. Laten we hopen dat nooit iemand het politiek correct gaat "herschrijven" vanwege zaken die nu niet meer zouden kunnen, zoals al met veel boeken is gebeurd. Dit is zoals Sandor Kis (= de Nederlander Lambertus Weldering) het in 1947 heeft geschreven. Bijna in de "prehistorie". Wel vind ik dat kan worden volstaan met een verklarend voorwoord. Gezien het tijdstip van publicatie zou het zowel op WO I als WO II kunnen slaan. De emoties in het verhaal gaan heftig op en neer, hè?
Bijna alle boeken van Annie MG Schmidt, elke keer dat ik richting het metrostation loop, kom ik langs het huis waar ze gewoond heeft. Verder ook heel veel boeken van Pinkeltje gelezen en heel veel strips.
Dat moet dan wel 'Oorlog en vrede' zijn geweest van Tolstoj, verslonden in mijn jeugd! Nee, niet echt, ik las meer Paul van Loon, Roald Dahl en vast meer, ik heb wel de Griezelbus serie nu compleet in de kast staan om die tzt te lezen, las toen der tijd alleen het eerste deel uit die serie. Helaas nooit bij gehouden welke boeken ik toen las, al las ik niet veel en genot ik meer van de GameBoy, NES en PC games, dan wel films.
Alleen op de wereld, Wipneus en Pim (ik verslond die boekjes) en Briefgeheim van Jan Terlouw. Ik heb ze allemaal nog eens gelezen, Wipneus en Pim kunnen echt niet meer, Briefgeheim is nu niet meer zo goed als toen, maar Alleen op de wereld blijft goed. Daar hou ik het ook niet droog bij 🤣
Dat is vooral vanwege de roetmoppen, de zwarte pieten, de morianen met donkerrode lippen en gouden oorringen, de voodoo, de zwarte magie. Ik ontdekte het toen ik de serie bijna compleet had en begon met voorlezen aan Merel, de jeugd op die leeftijd krijgt een heel verkeerd beeld van "zwartjes" 🙈
O ja. Onze juf eerste en tweede klas kon prachtig voorlezen. Alle boekjes van Wipneus en Pim. Ik vond het geweldig, maar ik heb echt geen idee meer waar het over ging.
Ik herinner me dat ik een boek las over Paul en Marie Curie. Prachtig voor kinderen uitgelegd wat hun onderzoek inhield. Zo verdrietig dat zij uiteindelijk aan de gevolgen van de straling overleed.
Nog even over Wipneus en Pimboekjes: die werden geschreven door kloosterbroeders. De pseudoniem was voor elke broeder “van Wijckmade”, alleen de voorletter was steeds anders. Maar later is uitgekomen dat zeker ‘één van die broeders heel ernstig misbruik heeft gepleegd. Ook daarom raakten de boekjes uit de gratie. Maar ik vond ze reuze spannend.
Op de lagere school las ik veel boeken van Enid Blyton, de 5 serie en Pitty. En Kruistocht in spijkerbroek had wel echt een indruk achtergelaten. Toen ik dit boek vorig jaar nog een opnieuw las, viel het me op dat het eigenlijk best een heftig boek is met al die kinderen die dood gaan.
Ja Enyd Blyton las ik ook, over die Engelse kostschool.
Ik herinner me een aflevering waarin een paard doodging. Hielden ze om de beurt de wacht dag en nacht. Het paard had een koliek en voorkomen moest worden dat ie zou gaan liggen. Onbegrijpelijk dat dit me is bijgebleven, want ik houd helemaal niet van paarden. Ik ben er als de dood voor.
De olijke tweeling las ik ook.
Ik kan toch niet kiezen?
Weemoed als ik denk aan de Babysittersclub. Daarna las ik meer high scool series (Sweet valley high, de Sweethearts serie (!!!!) en de Nederlandse seier ‘ het zal je zus maar zijn’)
Alleen op de wereld en Jetje uit het huis (boek uit mijn moeders jeugd -> tranen met tuiten)
Oorlog zonder vrienden, Oorlogswinter en Blauwe plekken zijn ook wel echte jeugdherinneringen.
En ja, ik heb ze ook allemaal gelezen die jij noemde, Daf. Net als, 'de drieling', 'de dancing stars', 'ponyclub de bokkensprong'. En later 'Nancy Drew', 'De wildhof' en van die thrillerboekjes (waren die van Kluitman?).
Lotte uit de Kabaalstraat van Astrid Lindgren. Heerlijk toch, als je als opstandig kind in een boomhut gaat wonen!
Later: Roelant Westwout van Diet Kramer, ik kon het blijven herlezen, tranen met tuiten heb ik gehuild...
Karen, ja Roeland Westwout! Mijn oudste broer had Razende Roeltje van Diet Kramer. Als jong meisje bleef ik dat boekje lezen net zoals jij:) Jaren later kwam ik toevallig het vervolg, Roeland Westwout, tegen in de bieb.
Jeetje die taal...echt archaisch! Ik vraag me af of ik deze versie (zie fragment in jouw link) heb gelezen, of een modernere..Toen was geluk nog heel gewoon:)
Is jeugd kindertijd of ook tienerjaren? Thea Beckman hoort voor mij bij de top, maar ook het boek Wij heksen van Roger Pieters. Het is niet echt een bekend boek, denk ik. Maar het heeft een intense indruk op me gemaakt. Het is het verhaal wordt verteld vanuit een heks die voor de schepenen moet verschijnen en al weet dat ze veroordeeld zal worden. Mijn eerste kennismaking met een soort psychologische thriller. Ik luisterde naar There must be an angel playing with my heart van de Eurythmics als ik zat te lezen. Op de een of andere manier hoorde dat bij elkaar voor me.
Meester van de Zwarte Molen van Otfried Preussler heeft vroeger grote indruk op mij gemaakt: https://www.hebban.nl/boek/meester-van-de-zwarte-molen-o-preussler
Voor mij is dat met stip: De reisavonturen van Jeroen door Daan Zonderland. Wat een fantasie, avonturen en onvergetelijke personages! Kabouter Hazevoet, schildpad Kees, koning Anna met zijn pannetje boordevol, enzovoort. Ik heb dat boek wel 10x gelezen.
Er zijn helaas maar weinig mensen die dit boek kennen lijkt het. Iemand hier die mijn enthousiasme deelt?
Die boekjes ken ik niet, maar wel de titel. Ik las zo graag zijn boekjes over de uitvinder professor Zegellak, geniaal was die. Hij en zijn vrouw Zieltje maakten allerlei avonturen mee en de professor deed aan de lopende band uitvindingen, zo grappig. Ze hadden snurkmaskers, waardoor snurkgeluiden werden omgezet in vogelgefluit. Ze hadden een robotwaakhond die inbrekers vermanend toesprak en ze weer op het goede pad bracht.
Als kind was dat 'Pluk van de Petteflet' van Annie M.G. Schmidt. Als tiener was dat 'Duet met valse noten' van
Bart Moeyaert. De auteur kwam toen ook langs op school voor een lezing over dit boek. Ik weet dat hij toen een diepe indruk heeft nagelaten. Ik weet niet meer waarover het boek gaat maar ik twijfel om het te herlezen omdat ik vrees dat het niet meer dezelfde magie zal oproepen als toen.
Ik heb vorig jaar wel andere boeken opgenomen van de auteur. En ik denk er aan om binnenkort nog eens een lezing van hem bij te wonen.
Ik zou ongeveer acht geweest zijn. In ieder geval kon ik al eenvoudige boekjes lezen. 'Het lelijke eendje' heeft zo'n indruk op me gemaakt. En nu nog steeds. In mijn latere leven (puber) tijdens de lessen literatuurgeschiedenis werd er gesproken over de Gangreens van Jef Geeraerts. Deze vier boeken zijn een hele tijd verboden leesvoer geweest. Wat doe je als puber? Lezen :) Ondertussen heb ik de gangreens al ettelijke malen verslonden.
Oef dat is moeilijk kiezen, ik heb er zoveel. Als het gaat om een boek dat ik voorgelezen kreeg als kind, kom ik uit op Floddertje van Annie M.G. Schmidt & Fiep Westendorp. Ik was helemaal weg van honden en in dit verhaal had je het hondje Smeerkeesje die samen met zijn baasje allerlei kleine avonturen beleefden.
Als het gaat om een jeugdboek die ik zelf gelezen heb, kom ik uiteindelijk uit bij twee boeken, die ik vroeger keer op keer wilde lenen uit de bibliotheek. Iedere keer als mijn moeder en ik naar de bibliotheek gingen, rende ik naar de kinderafdeling om te kijken of deze twee boeken er waren en het maakte niet uit hoe vaak ik ze al gelezen had, ik moest en zou ze weer lezen. De heksenselectie van Eva Ibbotson en De trap naar de hemel van Susanne Koster. Later als volwassene heb ik deze boeken aangeschaft vanwege de mooie herinneringen.
Een van de deeltjes van Pim, Frits en Ida van Godfried Bomans. Ik vond die boekjes sowieso geweldig, maar in een van de verhalen zaten de kinderen (en de onderwijzer, geloof ik) opgesloten in een grot en moesten ze kaarsen eten. Dat maakte veel indruk op me.
Ik las alleen dát deel, heel veel lezers weten het nog van de kaarsen. Ik heb er echt over nagedacht of dat nu goed was om te doen. Klein detail mij vader werkte op een kaarsenfabriek. Ik weet nog waar ik het boek las, deels in de auto, met familie op weg naar vrienden bij Enschede.
Ik was als kind helemaal weg van Ilja de kleine zwanenridder. Het waren drie boekjes over een arm jongetje dt eigenlijk een ridder was en heel veel moeilijkheden te verstouwen kreeg.
Ah, mooi, ik had ooit eens het eerste deel in mijn handen en de illustraties- niet allemaal - maakte dat ik het bijna mee nam. Echter toen was ik nog niet zo bezig daarmee, als ik ze nu tegen zou komen gaat het mee. Kleine kans dat ik ze nog ga vinden, maar er is een kans.
Paulus de Boskabouter van Jean Dulieu. Voor ik kon lezen luisterden we al bijna elke avond naar het hoorspel op de radio. Jean Dulieu deed zelf alle stemmen. In die tijd kreeg ik ook een boekje van Paulus de Boskabouter. Iedere keer als ik dat boekje bekeek, en later las hoorde ik die stemmen weer.
Sterker nog, als ik er aan terug denk hoor ik weer die stemmen.
De tv serie was met poppen, maar dat in de zestiger jaren, hij sprak toen nog alle stemmen zelf in. Tien jaar later was er weer een serie op de tv maar toen met andere stemmen. Ik heb die series niet gezien. Het stripmuseum in Groningen had een afdeling met Paulus de boskabouter en daar stond Eucalypta te praten met haar oorspronkelijke stem. En er stond een radio met een gemakkelijke stoel waar je naar het hoorspel kon luisteren.
Wat leuk om alle reacties te lezen en nog leuker al die herinneringen die weer naar boven komen. Dat laat maar weer eens zien hoe fijn het is om in je kindertijd en jeugd boeken te lezen.
100% mee eens!! Boeken die je in je kindertijd leest, blijven vaak voor altijd in je herinnering. Ik heb vaak gedacht: kon ik nog maar eens rondlopen in de kinderbibliotheek in mijn geboortestad, wat zou ik dan genieten van àl die boeken die ik heb gelezen als kind.
Er schoten direct meerdere boeken door mijn hoofd, maar niet meer van allemaal kan ik de titel herinneren. En vaak ook niet meer waar het boek nou ook alweer over ging, waardoor zoeken lastig is.
Ik heb Lola de beer van Trude de Jong verslonden. Ook een boekje van Caja Cazemier, maar geen idee meer welke en uiteraard 4 vriendinnen, 1 spijkerbroek van Ann Brashares.
Maar bij heel veel van de titels die ik hierboven tegen kom denk ik meteen "oh ja, die!" 😂
Bij het lezen van je keuzes valt wel op dat het relatief nieuwe boeken zijn in vergelijking met de andere die ik hier lees. Ben jij nog zo jong of is de rest hier gewoon oud😂😂😂
😂😂Daar zeg je zo wat!
Lola de beer is oorspronkelijk gepubliceerd in 1987 en dat is ook mijn geboortejaar...
Het boek van Caja Cazemier is denk ik Portret van Sanne uit 1993.
4 vriendinnen, 1 spijkerbroek las ik natuurlijk wel wat later dan Lola de beer 😉
Ik ben even bij mijn ouders op zolder in (een deel) van mijn jeugdboeken aan het zoeken gegaan. Lola de beer stond daar tussen en die ben ik nu aan het herlezen. Zo leuk!
Anneke in het ijspaleis https://pics.cdn.librarything.com/picsizes/fd/0a/fd0a32ca6ac9b53596f4f496a67426b41414141_v5.jpg (ook bekend als 'de rode schoentjes' https://www.oudejeugdboeken.nl/kinderboeken/schoentjes ) Greta Badenhuizen ca 1944 ca labels: - sprookje, tocht, meisje, dieren, goed en kwaad, Als ik het nu voor het eerst zou lezen zou het hoogstens drie *** krijgen. De tekeningen vind ik nog wél leuk.
Ik vond het spannend, O Hoe erg dat ze haar schoentje verloor, wat een gemene kobold met dennenappels! En dan aan het einde een zo mooi paleis. Het was een boek met een 'tocht'Dat thema vind ik nog steeds leuk om te lezen. Onderweg moet ze natuurlijk kiezen uit twee paden. Ik las het bij een oma, die had het nog van net na de oorlog. dat boek raakte zoek. Mijn moeder heeft het zo 20 jaar geleden ergens te koop gevonden en het het voor mijn vader gekocht. Nu hij er niet meer is heb ik het.
Remi! Zo vreselijk wat hij allemaal meemaakte. Ik heb jaren geleden een artikel erover gelezen en de schrijver zei dat de Nederlandse titel eigenlijk niet klopte: alleen op de wereld, want Remi had altijd wel iemand die voor hem zorgde: moeder Barbarin, Vitalis, Mattia, de familie Acquin. Toen ik als kind het boek las, was ook een wat oudere neef van mij erin bezig, hij was geweldig stoer, nogal ondeugend en wat opschepperig. Mijn tante vertelde dat hij heel erg aan het huilen was bij het lezen en dat hij riep: “oh nee, nu gaat de aap ook nog dood!”
Uit mijn vroege jeugd, Lotje van Jaap ter Haar, over een meisje en een chimpansee. En later Thea Beckman, waarvan de trilogie over de 100 jarige oorlog me het meest is bijgebleven
Naast alle andere boeken die ik hierboven al beaamd heb
- De serie van Lotje en van Saskia en Jeroen (Jaap ter Haar?)
- Pinkeltje
En uit mijn tweede (of derde) jeugd: Harry Potter
Ik denk dat Mariska en Alleen op de wereld de meeste indruk gemaakt hebben. Maar wat heb ik veel boeken en series gelezen.
Boeb en Joep
De kameleon
De serie van Goud Elsje
Saskia en Jeroen! Tuurlijk, die las ik ook graag. Pinkeltje pakte me dan weer niet. Ik denk dat ik aan Harry Potter begon toen ik 25 was ofzo.. De hoeveelste jeugd is dat? 😁
Nee, dit was voor kinderen vanaf 7 denk ik.. Over de tweeling Saskia en Jeroen die alledaagse avonturen beleefden. Wel de onschuld van Jip en Janneke, maar anders van opbouw. Een verhaal per boek ook.
Saskia en Jeroen, ik heb die boekjes verslonden. Wanneer ze met hun vader een dagje naar zee gaan met de trein. Hoe vaak hun koffertje ergens bleef staan terwijl ze zo beloofd hadden er goed op te passen ;)
Ik stond een paar uur geleden nog met de omnibus - de drie boeken in één bundel - in handen, maar herkende het niet. Ik heb het wel laten liggen voor een iets minder oude kinder. 🙃 wel kwam ik een andere tegen die ik was vergeten, De club van vijf (of zoiets), iets jongere kinderen dan De vijf, die mysteries en raadsels oplossen.
Saskia en Jeroen is tegenwoordig ook nog gewoon in de bibliotheek te vinden in iets hipper uitgave.
Ik las van Jaap ter Haar ook Ernst-jan en Snabbeltje. Over een jongen en zijn eend. Vooral het verhaal dat ze mensen gingen bellen vond ik destijds heel grappig.
De kameleon! Die werd ons in de klas voorgelezen door de meester, bijna iedereen had wel een boek van de serie. Die meester las elk vrij ogenblik een stukje voor. Dat was echt genieten.
De Kameleon was bij ons ook top. Later zeilden we veel op het Snekermeer en heb ik ze nog eens gelezen, maar daar spat het moralisme ook af. Als kind zie je dat helemaal niet.
De boeken van To Hölscher: heel katholieke meisjesboeken. Hoe trotskopje genas en Onschuldig verdacht. Heel moralistisch en braaf, maar het paste in die tijd. En dan weer net zo moralistisch maar vanuit de streng protestantse hoek: de boekenserie van Goud Elsje.
Joop ter Heul heb ik ook stukgelezen. Daar was mijn moeder dol op, toen ze een meisje was. Gedateerd natuurlijk, maar toch vond ik die boeken leuk om te lezen. Een heel andere wereld.
Ja, die verslond ik later. Heerlijke boeken. Er kwam op een bepaald moment een televisieserie van, maar ik had liever mijn persoonlijke gedachten en voorstellingen van Joop en haar vrienden en vriendinnen bij de basis gelaten, bij Cissy van Marxveldt.
Ja ik was ook echt fan, ik bleef hem herlezen! Net als Een Zomerzotheid, ook van Cissy van Marxveldt geloof ik. En Schoolidyllen van Top Naeff, dat was ook zo lekker ouderwets, heerlijk vond ik dat.
Ik heb Joop nog in de kast staan, de omnibus met de vijf boeken in één, vanwege de top 1000. Zomerzotheid was best leuk, ondanks dat het wordt gezien als een meiden jeugdboek, maar door de twee kanten (meisjes en jongens) las het niet zo. Schoolidyllen las ik eind vorig jaar, echt van genoten tot het einde dan. Wie weet geniet ik ook van Joop, ook heb ik iets van drie delen van Marijke (kocht een stapel boeken samen met Joop en die zaten er ook bij) hier nog rond slingeren.
Schoolidyllen van Top Naeff, inderdaad! Heel leuk, alleen zo triest van Jet die bij die nare oom en tante woont en die longontsteking oploopt. Gebruld heb ik om die arme Jet.
Voor mijn zevende verjaardag kreeg ik van vader een boek van W.E. Johns: 'Biggles in de Oriënt". Sindsdien had ik de leesmicrobe stevig te pakken. Meer zelfs: Biggles werd mijn jeugdheld. Heb ze allemaal gelezen, verslonden; sommige meer dan een keer. Bijna honderd pockets vol met spannende verhalen over een gevechtspiloot, spion en detective van de afdeling Luchtpolitie van Scotland Yard. Ik ben je eeuwig dankbaar, vader!
Wat een mooie herinneringen, Guy. Ik kan me voorstellen hoe dankbaar je je vader bent. Ook bij mij is het allemaal thuis van jongs af aan begonnen, heel blij mee. Hadden maar meer kinderen tegenwoordig zulke ouders als wij.
Gek genoeg zegt Biggles mij niets. Bijna honderd stuks? Wow, maar het kan best zijn dat mijn broers ze lazen. Vooralsnog herinner ik me nog wel series als Kameleon, Arendsoog, Pietje Bell, Dik Trom, et cetera.
En Winnetou. Mijn broer had de hele serie.
Bij ons werd voorgelezen, ‘s avonds na het eten. Ook al lazen we ook zelf. Het was gezellig. Kopje thee erbij. Achteraf denk ik dat het voor mijn ouders wel lastig was om geschikte boeken te vinden - een jongen en een meisje met een leeftijdverschil van 5 jaar - en dat mijn broer flink water bij de wijn moest doen.
@Anneke: Toen noemde men Biggles "echte jongensboeken". Actie, avontuur, mysterie, speurneuswerk, luchtvaart... Het sprak me meteen erg aan en deze lezer was goed vertrokken. Ook de series met Pietje Bell en Dik Trom heb ik gelezen hoor. Toch was Biggles de trigger die me heeft overtuigd om boeken te lezen. Mijn dochter heeft mijn microbe overgenomen; hier is een gelukkige vader.
Oh ja, Winnetou en Old Shatterhand, natuurlijk. Geweldige serie. Ik herinner me plotsklaps ook nog 'Archie, de man van staal'. Beide series werden stukgelezen bij ons thuis.
Dat van Sjors en Sjimmie weet ik niet meer, maar de stripboeken hadden we wel, net als die van Billy Turf e.d., maar van Archie hadden we ook een behoorlijk aantal stripboeken. Superspannend, haha.
Ik was een raar kind, in ieder geval als het op stripboeken aankwam. Ik vergat de plaatjes te kijken en las alleen de tekstjes. Maar dan ontgaat je natuurlijk van alles. Nog steeds zijn strips niet aan mij besteed.
Ja, dat had je in die tijd, jongensboeken en meisjesboeken. Ik was toen dol op de boeken van Pim Pandoer, en dat waren èchte jongensboeken. Spannend, die gemaskerde Pim Pandoer in de bossen rond Arnhem, de Imbosch.
Saskia en Jeroen. De Claudia serie van Cok Grashoff. Alleen op de wereld, tranen met tuiten. De olijke tweeling. Heidi. Kruistocht in spijkerbroek. En oh ja de boeken van Irmgard Smits, Blijf lachen Irmgard haar ervaring als TBC patiënt.
En nog veel meer...
Nee, zeker niet. Zo'n beetje aan de andere kant van Nederland, haha. In die tijd had ik veel correspondentievriendinnen, sommige jarenlang en meestal via via via, ook in het buitenland. Ik vermoed dat Irmgard toentertijd in een of ander blad haar verhaal deed en dat ik daarop heb gereageerd. Ik herinner me hoe erg ik het vond. Mogelijk schreef ik eerst via de redactie of via haar uitgever? Ik weet het niet meer. Maar sowieso wist ik mijn wegen wel te vinden in een nog internetloos tijdperk, haha.
Ja heb ik allemaal gelezen. Bijzonder om haar ervaringen te lezen. Ik ging er helemaal in op. In die tijd werd je daadwerkelijk periodiek getest op tbc. Een krasje op je arm.
Oh ja, dat heette de von Pirquet reactie, krasjes, aan de binnenkant van je pols, dat deed een verpleegkundige met zo’n soort kroontjespen en dan druppelde ze er een vloeistof in. Dat gebeurde bij ons in de klas. Konden we de hele les niet meer schrijven, zeiden we. Later kregen we in de onderarm een prikje, dat heette de Mantouxprik.
Bij ons in de gymzaal, in een lange rij, met zo’n pen inderdaad. Nadien had je twee categorieën: kinderen met gevoel voor drama, die gingen ongeveer dood, en kinderen die overgingen tot de orde van de dag.
Ik herinner me alleen zo`n GDKPT- of hoe heet dat -prik. Geen krasje, is dat van voor mijn tijd ? ik ben van `73.
Ik geloof dat ik schreeuwend naar binnen ging : ik wil geen prik! ik wil geen prik !
en na de prik had ik niet door dat ik m al gehad had 😂
Dat was de DKTP prik. 🤔 Die deed best zeer. Ik was niet bang , maar door de kinderen voor mij die wel bang waren en soms zelfs flauwvielen werd ik ook bang. 🙄 En ik herinner me de weinig fijngevoelige manier waarop er met bange kinderen werd omgegaan: hop, niet zeuren, naald erin. Op internet zijn leuke filmpjes te vinden van een Indiase arts,Dr Imran Patel, de manier waarop hij bange kinderen afleidt.
Niet direct een voorboost maar gwoon net als de andere letters in de injectie. Maar tetanus is niet voor levenslang vandaar dat je dat vaccin later ook weer nodig kunt hebben. Kinkhoest is ook niet voor levenslang omdat die bacterie verandert in de loop van de tijd. Hoe het zit met difterie en polio weet ik niet.
Lastige vraag. Dan denk ik toch vooral aan het werk van schrijvers als Thea Beckman, Jan Terlouw en Roald Dahl. En Lord of the Rings, dat ik op 12-jarige leeftijd las. Ik werd door andere kinderen "professor" genoemd vanwege de omvang van dat boek dat ik meezeulde :-D.
och wat een herkenning bij vele boektitels. de babysittersclub, meerdere delen van gehad, zo leuk om te lezen. boeken van Thea Beckman (kruistocht in spijkerbroek, zo lang geleden dat ik hem gelezen heb, maar kan hem nog helemaal voor me halen). Roald Dahl, welke mijn meester in groep 8 vaak voorlas Iorg Idur bijvoorbeeld.
Maar mijn ultieme lievelingsboek welke ik nog steeds in de kast heb staan, en nu serieus aan het overwegen ben nadat ik mijn boek heb uitgelezen weer te herlezen.
Dansen op de brug van Avignon van Ida Vos. Zó vaak gelezen, zó vaak gehuild terwijl ik wist waar het verhaal over ging en wat er ging gebeuren. Over een meisje in de oorlog dat de viool als haar uitlaatklep gebruikt, heel heel kort gezegd. Prachtig boek, en ik denk dat ik er vanmiddag weer in begin.
Het eerste boekje dat ik uit mocht zoeken in de boekwinkel (2 jaar oud) was van Dikkie Dik. Een omkeerboekje met aan een kant het verhaal 'de spin' en aan de andere kant 'Lekker slapen'. Eerst zelf heel veel gelezen, rond mijn 17e oneindig voorgelezen aan mijn oppaskinderen (ik kan het boek nog dromen) en natuurlijk hebben onze beide kinderen ook een verzamelbundel. En zoon zelfs een grote knuffelvriend.
Andre boeken die ik graag las als kind/tiener:
De kunstrijder van Jan Terlouw, de boeken van Jan de Zanger (voor een halve zak drop, dit been is korter, ik ben naar Vladivostok), medeplichtig van Anke de Vries. En de juf las prachtig 'ik wou dat ik anders was' voor van Paul Biegel. Ik geloof dat daar ook de tafels in verwerkt waren.
Doordat Jolande hierboven Jan Terlouw noemt moet ik denken aan Pjotr en Koning van Katoren. Ook heel mooie boeken en bij Pjotr heb ik ook zeker gehuild.
Oh, Stijfkopje! Dat doet me ergens aan denken. Ik was zo'n jaar of 11/12/ toen ik een poging deed mijn eigen boek te schrijven. Dat lukte, nou ja, lukte, haha😏😂, een ietsiepietsie. Maar ik gaf het geschrevene de titel 'Stijfkopje'. Zó grappig, omdat het natuurlijk veel over mezelf ging, al had ik daar toen nog niet zo'n weet van. Ergens in een of andere doos ligt het nog.
Ik moet ook nog ergens, denk bij mijn ouders in huis, een boekje hebben die ik heb geschreven en van tekeningen heb voorzien. Dit geschreven op een typemachine, terwijl er wel al een PC in huis was, maar het klonk zo lekker tijdens het typen.
Haha, nice, André. Ik vermoed dat veel jonge lezers dit soort dromen hadden. Mijn 'boekje' is geheel met de hand geschreven en de omslag heb ik ook zelf gemaakt. De ondergrond was grijs, weet ik nog, en ik had er na wat oefenen een 'kleurig' meisje op getekend dat natuurlijk wel boos moest kijken, haha. Alles ingebonden met een rood lint om de pagina's bij elkaar te houden, en klaar was Kees! Hihi, ik word gewoon al lollig van de herinnering alleen😉.
Dik Trom alleen de tv-serie van gezien, hard gelachen tijdens het kijken, maar de boeken zelf nooit gelezen. Heb wel de vijf delen nog in de kast, maar ben bang dat ik de verhalen nu minder leuk ga vinden dan toen.
Stijfkopje! Oh ja, dat heb ik als kind ook gelezen. Later heb ik het in het Duits gelezen, het is nl van oorsprong een Duits boek van Emmy von Rhoden, der Trotzkopf. Er zijn nog drie delen na verschenen, alleen die zijn door anderen geschreven: Trotzkopfs Brautzeit, Trotzkopfs Ehe en Trotzkopf als Groszmutter. Allemaal héé gedateerd. Meisjes moeten lief zijn, gehoorzamen aan de man en vooral niet eigenwijs en zelfstandig zijn. Maar wel een mooi tijdsbeeld.
Achtste-groepers huilen niet van Jacques Vriens. Ik heb hem in januari voor het eerst in minstens 17 jaar weer herlezen en het is nog even hartverscheurend!