Al sinds haar vroege jeugd had Rosan het gevoel nergens bij te horen en liep ze tegen zichtbare en onzichtbare hindernissen aan waardoor voor haar gevoel niets lukte. Pas op haar tweeëntwintigste werd voor Rosan duidelijk wat er nu eigenlijk met haar aan de hand was. Tot aan dat moment stond haar hele leven in het teken van een gedreven zoektocht naar begrip, liefde en acceptatie, maar vooral ook naar zichzelf. In Happy Depressie neemt Rosan je mee in haar zoektocht, die gepaard gaat met hoop, teleurstelling, suïcidale gedachten en falende hulpverlening. Een aangrijpend autobiografisch verhaal geschreven vanuit een bijzonder perspectief op de wereld, doorspekt met relativerende humor. “Glimlach, fonkel in de ogen, gemoedelijk knikje, interesse tonen, grapje tussendoor, vriendelijkheid; het perfecte schouwspel. Dat is wat het publiek wil zien. Of in ieder geval, zo wil ik dat deze vrouw het ziet. En het werkt, want haar röntgenogen kijken wel, maar zijn gelukkig blind. Blind voor de onzichtbare ziekte die door mijn lichaam raast. Zolang zij gewoon haar boekje volgt, gun ik haar de antwoorden die ze graag wil horen.”
