Deze bundel bestaat uit korte gedichten en verhalen en kent geen hoofdstukken. Want rouw doorloopt geen fasen, rouw is geen afgebakend proces. In rouw loopt alles kriskras door elkaar heen. Eindeloos. En juist daar wil Kay van der Vleuten in deze bundel aandacht aan schenken, ruimte voor geven. Ademruimte. Want dat is wat we nodig hebben in een maatschappij waarin aan de dood en rouw zo’n kleine plek wordt gegeven.
Rouwen is zoveel
Houden van dat het
Voor altijd pijn doet