Een klein verhaal vol verborgen boodschappen

Takako is 25 en woont ver van huis als ze haar relatie op een onelegante manier in rook ziet opgaan. Haar moeder blijft echter niet bij de pakken zitten en schakelt oom Satoru in. Deze boekhandelaar nodigt haar uit in zijn boekwinkel. In ruil voor haar hulp, mag Takako boven de winkel logeren. De twee hebben elkaar al jaren niet meer gezien en verschillen qua karakter als dag en nacht, maar toch groeit er al snel een band tussen oom en nicht. De rust van de boekwinkel en de soms uitgesproken filosofische uitspraken van Satoru helpen Takako om weer zin te krijgen in het leven.

De schrijfstijl van Yagisawa is prettig en op het eerste zicht eenvoudig. Korte zinnen, korte hoofdstukken en beeldende beschrijvingen dompelen je helemaal in het verhaal onder. Een wijk vol tweedehandsboeken waar ook nog eens jaarlijks een boekenfestival georganiseerd wordt? Het lijkt wel of je er zelf rondloopt en de geur van oude boeken opsnuift. Een wandeling in de Japanse bergen? Je ademt als het ware zelf de ijle lucht in. Ook de personages zijn zo uitgesproken dat je ze zo voor je kan zien. Ze komt soms bijzonder verrassend uit de hoek komen en ook dat houdt de aandacht vast. Tussen die schijnbaar eenvoudige zinnen weet de auteur echter pareltjes van beeldspraak te verpakken en gooit hij met wijsheden die je aan het nadenken zetten. Dit alles kruidt hij af met een goede portie humor en snedige dialogen.

Wie Japanse literatuur leest, moet zijn westerse jachtigheid even aan de kant kunnen schuiven. Zo ook bij Morisaki’s boekwinkel. Het verhaal moet het niet hebben van grootse gebeurtenissen of wilde avonturen. De schoonheid zit hem juist in het kleine. Ja, je kan dit boek in een paar uur uitlezen en dan heb je een leuk verhaaltje gelezen over een meisje dat in een boekwinkel gaat werken en haar oom en tante helpt om hun relatie te herstellen. Je kan echter ook op de rem gaan staan en dan lees je een heel ander verhaal. Diezelfde jonge vrouw gaat in diezelfde boekwinkel van diezelfde oom werken. Maar de pauze die ze op dat moment in haar leven neemt, geeft haar inzichten die ze voor de rest van haar leven zal meenemen. Ook oom Satoru en tante Momoko leren dingen van zichzelf die hun leven veranderen. Geen grote, wereldschokkende veranderingen, maar dingen die elk van ons wel eens meemaakt. Alleen doen wij dat vaak onbewust, terwijl Yagisawa ons dwingt om er tijd voor te maken.

Je kan Morisaki’s boekwinkel lezen als een kort en aangenaam feelgoodverhaaltje. Je kan het echter ook een tweede keer lezen. Lees dan een verhaal over verlies en hoop en vooral een verhaal over liefde: de liefde voor jezelf en voor een ander, voor boeken en voor het leven. Oom Satoru verwoordt het als volgt: “Wees nooit bang om van mensen te houden. Hou van zo veel mogelijk mensen zolang je daartoe in staat bent. Zelfs als die liefde je pijn bezorgt, maak jezelf niet nog eenzamer door van niemand te houden.”