Wederom een super spannend boek!

Na het lezen van ‘De hulp’ kon ik niet wachten om te beginnen met het vervolg ‘Wat de hulp weet’. Het eerste boek vond ik een bijzondere ervaring en ik was benieuwd of Freida McFadden hetzelfde kunstje weer kon flikken. En het antwoord daarop is volmondig: JA!

Het verhaal begint meteen super spannend. En hoewel het in het begin niet per se eng is hangt er wel een creepy sfeer over het hele boek. Ditzelfde gevoel had ik ook bij haar vorige boek en dat vond ik heel bijzonder. Ik kan me geen ander boek voor de geest halen dat me zo’n gevoel kon geven. Het is ook erg kenmerkend voor Freida McFadden, je herkend haar schrijfstijl eenvoudig uit duizenden. Ook de opbouw van het verhaal is onwijs spannend en je wordt telkens op het verkeerde been gezet. Elke keer als je denkt dat je het verhaal doorhebt, komt er weer een plottwist. Je hebt werkelijk geen idee waar het verhaal heen gaat.

Ik dit boek lezen we weer over Milly, net als in het voorgaande boek. ‘Wat de hulp weet’ kun je naar mijn mening wel als standalone lezen, maar in zijn voorgaander leer je net wat meer over Milly en haar verleden. Het wordt in dit boek ook wel terloops genoemd, maar dat dekte voor mij niet de lading van wat ze had gedaan en waarom. En deze info is erg belangrijk om haar motieven en haar persoonlijkheid beter te leren begrijpen.

Ik vind Milly een heerlijk hoofdpersonage. Ze is assertief en zoek het gevaar zelfs op. Ze is absoluut geen klassieke damsel in distress. Hierdoor heeft het verhaal ook een goed lopend tempo. Soms zat ik op het puntje van mijn stoel Milly toe te schreeuwen als ik vond dat ze iets roekeloos deed, maar dat maakte haar ook tot wie ze is en ze heeft haar hart op de goede plek.