Lezersrecensie
Wat is thuis als je niet meer thuis kunt wonen?
Wat is thuis als je niet meer thuis kunt wonen?
De ouders van Lennon zijn een gezinshuis gestart om jongeren die niet meer thuis kunnen wonen een plekje te bieden. Voor Lennon is dit natuurlijk een hele grote verandering en dat zorgt voor de nodige emoties bij Lennon. Want ook Lennon heeft belangrijke dingen die gaan komen maar door de jongeren die bij zijn ouders in huis wonen lijkt dat ineens het belangrijkste te zijn. En regels van vroeger worden ineens totaal anders… Lennon heeft het eigenlijk al snel wel gehad met die ‘probleemgevallen’
Juna komt met haar broertje bij Lennon en zijn ouders wonen. Juna is boos op alles en iedereen behalve op haar broertje. Haar broertje betekent alles voor haar en ze is er dan ook kapot van als er toch besloten wordt dat haar broertje niet in het gezinshuis kan blijven wonen maar in een gesloten instelling wordt geplaatst, ver weg van Juna. Juna zit vol met woede en zet zich tegen alles en iedereen af. Vooral Lennon krijgt het in eerste instantie te verduren. Toch blijken Lennon en Juna elkaar uiteindelijk harder nodig te hebben dan ze in eerste instantie dachten…
Dit is een echte Carlie van Tongeren. Van tevoren wist ik dat het boek gebaseerd zou zijn op de verhalen van jongeren die ook niet meer thuis konden wonen. Maar dan is nog de vraag wat een schrijver met die verhalen doet. Carlie heeft in dit boek exact het juiste weer kunnen geven. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en meerdere keren kippenvel gehad en gehuild van de herkenning en de emoties die het boek uit lijken te springen. Ik vind het goed dat het boek afgewisseld werd in perspectief tussen Juna en Lennon. Je leert zo beide kanten kennen, Juna die niet meer thuis kan wonen en van Lennon waar de ouders een gezinshuis gestart zijn. Beide kanten zijn belangrijk en beide kanten worden hier echt goed neergezet. Ook zaten er meerdere dagboekstukjes in van de andere jongeren die in het gezinshuis wonen. Zo leer je die jongeren toch ook wat kennen en vooral hun achtergrond wat duidelijk maakt waarom ze niet meer thuis wonen. Deze stukjes waren een waardevolle toevoeging. En voor mijn gevoel zijn dit juist de stukjes met de echte verhalen en ervaringen van de jongeren die Carlie gesproken heeft. Al met al las het vlot weg. De hoofdstukken waren niet te lang en tussendoor die dagboekstukjes maakte dat het erg vlot las. Ik kon door het intense maar toch mooie verhaal niet stoppen met lezen.
Dit is het eerste boek wat ik lees over dit onderwerp wat echt klopt! Ik heb zelf de nodige ervaringen en genoeg boeken over dit onderwerp gelezen maar niemand is tot nu toe in staat geweest om te bereiken wat Carlie nu bereikt heeft. Dit komt denk ik ook omdat ze zich echt in deze wereld verdiept heeft en met jongeren die deze ervaringen delen gesproken heeft. Echt petje af voor Carlie.
Ik zou eigenlijk niet weten wat ik minder goed vond aan het verhaal vandaar dat dit boek toch echt 5 sterren van mij krijgt!
De ouders van Lennon zijn een gezinshuis gestart om jongeren die niet meer thuis kunnen wonen een plekje te bieden. Voor Lennon is dit natuurlijk een hele grote verandering en dat zorgt voor de nodige emoties bij Lennon. Want ook Lennon heeft belangrijke dingen die gaan komen maar door de jongeren die bij zijn ouders in huis wonen lijkt dat ineens het belangrijkste te zijn. En regels van vroeger worden ineens totaal anders… Lennon heeft het eigenlijk al snel wel gehad met die ‘probleemgevallen’
Juna komt met haar broertje bij Lennon en zijn ouders wonen. Juna is boos op alles en iedereen behalve op haar broertje. Haar broertje betekent alles voor haar en ze is er dan ook kapot van als er toch besloten wordt dat haar broertje niet in het gezinshuis kan blijven wonen maar in een gesloten instelling wordt geplaatst, ver weg van Juna. Juna zit vol met woede en zet zich tegen alles en iedereen af. Vooral Lennon krijgt het in eerste instantie te verduren. Toch blijken Lennon en Juna elkaar uiteindelijk harder nodig te hebben dan ze in eerste instantie dachten…
Dit is een echte Carlie van Tongeren. Van tevoren wist ik dat het boek gebaseerd zou zijn op de verhalen van jongeren die ook niet meer thuis konden wonen. Maar dan is nog de vraag wat een schrijver met die verhalen doet. Carlie heeft in dit boek exact het juiste weer kunnen geven. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en meerdere keren kippenvel gehad en gehuild van de herkenning en de emoties die het boek uit lijken te springen. Ik vind het goed dat het boek afgewisseld werd in perspectief tussen Juna en Lennon. Je leert zo beide kanten kennen, Juna die niet meer thuis kan wonen en van Lennon waar de ouders een gezinshuis gestart zijn. Beide kanten zijn belangrijk en beide kanten worden hier echt goed neergezet. Ook zaten er meerdere dagboekstukjes in van de andere jongeren die in het gezinshuis wonen. Zo leer je die jongeren toch ook wat kennen en vooral hun achtergrond wat duidelijk maakt waarom ze niet meer thuis wonen. Deze stukjes waren een waardevolle toevoeging. En voor mijn gevoel zijn dit juist de stukjes met de echte verhalen en ervaringen van de jongeren die Carlie gesproken heeft. Al met al las het vlot weg. De hoofdstukken waren niet te lang en tussendoor die dagboekstukjes maakte dat het erg vlot las. Ik kon door het intense maar toch mooie verhaal niet stoppen met lezen.
Dit is het eerste boek wat ik lees over dit onderwerp wat echt klopt! Ik heb zelf de nodige ervaringen en genoeg boeken over dit onderwerp gelezen maar niemand is tot nu toe in staat geweest om te bereiken wat Carlie nu bereikt heeft. Dit komt denk ik ook omdat ze zich echt in deze wereld verdiept heeft en met jongeren die deze ervaringen delen gesproken heeft. Echt petje af voor Carlie.
Ik zou eigenlijk niet weten wat ik minder goed vond aan het verhaal vandaar dat dit boek toch echt 5 sterren van mij krijgt!
1
Reageer op deze recensie