Lezersrecensie
Als de nacht valt - Marieke Nijkamp
In jeugdinrichting Hope zitten jongeren die allemaal iets gedaan hebben waardoor ze veroordeeld zijn tot deze jeugdinrichting. Op een dag zijn ineens alle bewakers verdwenen. Een klein groepje gaat direct buiten op onderzoek uit en komen er op een afschuwelijke manier achter dat er een virus rondwaart en ze geen kant op kunnen. Ze zijn aan zichzelf en elkaar overgeleverd. Gaan ze zichzelf kunnen beschermen tegen het virus? Gaan ze met zijn alle een manier kunnen vinden om dit te overleven?
laat ik beginnen met dat het een hele sterke verhaallijn is. Jongeren in een gesloten inrichting die in een keer op zichzelf aangewezen zijn door een virus dat rond waart. Aan het begin vond ik het even lastig om in het boek te komen. Dit kwam vooral omdat er een non-binair personage in het boek voorkomt. In het boek wordt voor dit personage het voornaamwoord hen/hun gebruikt. Dit leest aan het begin heel erg gek. Uiteindelijk wen je eraan en kun je ook weer wat makkelijker doorlezen. Ook al was het lastig inkomen door het voornaamwoord hen/hun, vind ik het juist erg sterk dat er zo'n diversiteit was in de personages. Een non-binair personage en een personage dat niet kan praten en in eerste instantie alleen met haar tweelingzus kan communiceren. Eigenlijk ieder personage had iets unieks in dit boek. En omdat elk hoofdstuk vanuit een ander personage verteld wordt leer je de personages erg goed kennen en bouw je echt een band op met de personages. Het is een heftig verhaal waarin veel mensen overlijden maar tegelijkertijd lees je de veerkracht en de hoop in het verhaal wat maakt dat je eigenlijk niet wilt stoppen met lezen.
Als je van Young Adult boeken houdt is dit boek zeker een aanrader. Ook jongeren die eigenlijk niet van lezen houden zouden dit boek eens moeten proberen om te ervarendat lezen ook leuk kan zijn.
Ik heb vier sterren in plaats van vijf omdat ik aan het begin wat moest wennen aan het voornaamwoord hen/hun voor het non-binaire personage. Dit is eigenlijk de enige reden dat het geen vijf sterren zijn.
laat ik beginnen met dat het een hele sterke verhaallijn is. Jongeren in een gesloten inrichting die in een keer op zichzelf aangewezen zijn door een virus dat rond waart. Aan het begin vond ik het even lastig om in het boek te komen. Dit kwam vooral omdat er een non-binair personage in het boek voorkomt. In het boek wordt voor dit personage het voornaamwoord hen/hun gebruikt. Dit leest aan het begin heel erg gek. Uiteindelijk wen je eraan en kun je ook weer wat makkelijker doorlezen. Ook al was het lastig inkomen door het voornaamwoord hen/hun, vind ik het juist erg sterk dat er zo'n diversiteit was in de personages. Een non-binair personage en een personage dat niet kan praten en in eerste instantie alleen met haar tweelingzus kan communiceren. Eigenlijk ieder personage had iets unieks in dit boek. En omdat elk hoofdstuk vanuit een ander personage verteld wordt leer je de personages erg goed kennen en bouw je echt een band op met de personages. Het is een heftig verhaal waarin veel mensen overlijden maar tegelijkertijd lees je de veerkracht en de hoop in het verhaal wat maakt dat je eigenlijk niet wilt stoppen met lezen.
Als je van Young Adult boeken houdt is dit boek zeker een aanrader. Ook jongeren die eigenlijk niet van lezen houden zouden dit boek eens moeten proberen om te ervarendat lezen ook leuk kan zijn.
Ik heb vier sterren in plaats van vijf omdat ik aan het begin wat moest wennen aan het voornaamwoord hen/hun voor het non-binaire personage. Dit is eigenlijk de enige reden dat het geen vijf sterren zijn.
1
Reageer op deze recensie