Een eerlijk portret van een gezin dat wordt getroffen door een hersentumor

Sophie Kinsella is normaalgesproken auteur van feelgood chicklits en daarmee niet per se de meest voor de hand liggende auteur voor mij om te lezen. Dit boek is een heel ander soort boek, het is een autobiografisch boek waarin de auteur beschrijft hoe ze een kwaadaardige hersentumor krijgt, welke impact dat heeft op haar en haar gezin, het proces van operatie en bestraling, alle bijeffecten, maar ook hoe ze zich voorbereid op de dood die vervolgens uitblijft.

Ik kan het boek niet goed vergelijken met andere boeken van de zelfde auteur (zoals de Shopaholic-boeken), want daar heb ik nooit wat van gelezen. Dit boek beschreef het ziekteproces vanuit de ikpersoon op een mooie, persoonlijke manier. Toch blijf je als lezer wat op afstand, het wordt nooit écht indringend. Hoewel er ook wat emotionele stukken in zitten vind ik het boek een vrij zakelijk verslag; het raakt me niet echt. Ik weet niet of dat de bedoeling was, want het is ook wel een heel eerlijk boek. Ze schrijft in het nawoord dat ze zelf zeer sterk hecht aan haar privacy en haarzelf en vooral haar gezin niet erg op de voorgrond laat treden. Om dan nu een autobiografisch boek te schrijven moet onwennig zijn, zeker na zo'n extreem ingrijpende ziekte. Om die reden neig ik er ook erg naar om mild te zijn. De viersterrenscore is een gevolg van die mildheid, want het is aan de hoge kant.