Wie is de verteller...

Indrukwekkend debuut: mooie zinnen en observaties. Ook bijzonder dat het grootste gedeelte in de 2e persoon is geschreven. Dat maakt nieuwsgierig. Wie is deze verteller?

87 Ali fascineerde je. Hij liet zich nergens door beknotten, had niets berekenends, stond volop in het hier en nu. Hij had geen enkele band met het verleden en keek niet naar de toekomst vanuit een keurslijf zoals het jouwe. Leven vond hij al goed genoeg, en soms betrapte je jezelf op de hoop dat zo leven besmettelijk was. Je probeerde je de jongen voor de geest te halen die jij op zijn leeftijd was, maar de beelden die voor je geestesoog verschenen sprankelden niet. Je moest weer denken aan de keuzes die je hadden gemaakt tot wie je was, en een beklemmende gedachte drong zich aan je op: dat alle keuzes stuk voor stuk waren ontnomen. Door je ouders, door maatschappelijke conditionering, door vooroordelen, uit plichtsbesef, door overerving, uit gewoonte, uit lafheid, alsof er altijd wel een geldige reden was geweest om geen knopen door te hakken.

Het merkwaardige is echter dat het ook een alwetende verteller lijkt te zijn. Je mag na lezing zelf bepalen of je dat geloofwaardig vindt… Tarek, een jonge Egyptische arts, is de hoofdpersoon. En liefde het centrale thema. Maar ik voelde ik iets te weinig van die liefde. Het zinderde niet. En misschien komt dat mede door die afstandelijkheid van het schrijven in de 2e persoon. Verrassende plotwendingen maken dat wel weer enigszins goed. 3,5*