Een verhaal dat gelezen wil worden!

De stille oorlog van mijn vader is een mooie vertelling die stap voor stap onder de huid kruipt. Ik heb ervan genoten. Annemieke de Schepper heeft zo'n gedetailleerde stijl van schrijven, dat je er als lezer helemaal bij bent. Je zit ook in die kamer, je bent ook bij dat gesprek, je staat ook in dat landschap en je voelt de sfeer, de stemmingen, het geharrewar en het ongemak. Dat maakt dat het verhaal een beleving wordt. Door de titel van het boek verwacht je dat de vader snel in beeld komt en het is briljant dat dit juist niet gebeurt. Hij is er nog niet bij, zoals hij ook afwezig was in zijn gezin tijdens de oorlog. Beetje bij beetje laat Annemieke mij die afwezigheid voelen en stap voor stap wordt duidelijk wat hiervan de betekenis en gevolgen zijn voor hemzelf, maar ook voor de rest van het gezin. De personages zijn van vlees en bloed en door de stijl van schrijven, leven ze! Zodanig dat er compassie ontstaat met de personages, hun verdriet en onmacht om het leven wat fijner te kunnen leven. Een mooi en indringend verhaal is met ons gedeeld dat nog lang nazingt in het hoofd.