Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God! (psalm 42)

Wat een mooi boek heeft Nel Goudriaan geschreven! Ik was al onder de indruk van haar verhalen (voor mij de koningin van het korte verhaal!) en nu dit! Een indringende roman over de ‘coming-out’ van GertJan in een streng Gereformeerd milieu. Een omgeving die mij maar al te bekend is en misschien dat ik er daarom zo van onder de indruk ben. Haar heldere schrijfstijl schetst een verstikkend leven onder de gesel van het Woord des Heeren, of althans wat daar van gemaakt is door de mannenbroeders. Alles is gericht op het zielenheil dat alleen door gehoorzaamheid en beproeving bereikt kan worden. Misschien, want zeker weten kun je dit niet. Hel en verdoemenis liggen voortdurend op de loer. Trefzeker is Nel Goudriaan in het opvoeren van de personages waarvan je misschien denkt: nee, dat soort mensen bestaan niet! Jawel, ze bestaan écht en ik herken ze allemaal! Ontroerend, ergerlijk, tergend, boos makend, verdrietig, meelevend, spannend, schaamteloos, en meer, allemaal emoties die opborrelden bij het lezen van de moeizame weg die GertJan gaat om zich los te maken uit dit verstikkende milieu. En misschien meer nog van zijn eenzame en gekwelde jeugd. Gelukkig zijn er een liefdevolle oma, zijn begrijpende ex Eva en zijn vriend Peter, zijn grote liefde, de noodzakelijke helpende krachten. En natuurlijk zijn er nog een paar verrassende dingen te melden, maar ik wil natuurlijk geen dingen verklappen die mede maken dat het verhaal blijft boeien en verrassen tot aan het einde toe. Ik ging er helemaal in op, kon het niet wegleggen en had even nodig om na het dichtklappen van het boek, alles te laten indalen en te verwerken. Een prachtig debuut van Nel Goudriaan!